Oer mijsels
Oantinkens
In âlde man rint mei in lyts famke oan `e hân troch it doarp. Se sille nei`t tsjerke ta. Se hawwe alle tiid, it is ier op ‘e middei. Se is bliid. Se kriget altiid in pipermuntsje fan him mar net ien, somstiden wol in hân fol. Dizze middei wie it oars. “Ik ha wat foar [Lês mear »]
Dy rêdt it wol
“Dy rêdt it wol.” sei de hûsdokter. Ùs mem moast wiken op bêd lizze do se it fjirde bern ferwachte. Se hie it oan de nieren en wat do wenstich wie, moast se de tiid troch rest ùtlizze. Sa bin ik op de wrâld kaam, fierste betiid. Ik woech noch gjin trije poend. Om de oare [Lês mear »]
Spyt komt altyd te let.
It is skimerjûn. We sitte wat nei te praten. In goeie freondinne hat west en under it genot fan in glês wyn komme de petearen los. “Asto op dyn libben werom sjochst, hiest it dan ek oars dien?” freget se my. “Ach ja,” sis ik; “mei de wysheid fan hjoed-de-dei wie it hiel oars rûn.” [Lês mear »]
Mankelikens Omdat ik my sa fiel...
Ik stean foar `t rút, er hinget in grouwe mist. De strjitten lizze er ferlitten by. It is stil, de measte lju hawwe tusken de feestdagen frij naam. Sokke dagen komt de bedriuwichheid let op gong. As it no de mist is as it ferlittende útsicht der oerfalt my in gefoel fan mankelikens. ‘Wat is [Lês mear »]
Wist noch wol?
“Wat hasto dochs mei it doarp?” seit myn suster. Se hat nea wat hân mei ùs doarp wert wy berne en opwaakse binne. Ik wol. Fan jongs ôf oan wie it myn doarp. De minsken wert ik allinnich de foarnamme fan koe mar net de efternamme. Hun aardichheden en onaardichheden dy wist elken ien. Der wie in [Lês mear »]