Oer mijsels

‘Dat wurdt neat’

by

D at wurdt neat’, sei Dokter Snijder, do hy him oer it ombouwe widske bûgde. It wie in bôllekoer fan Bakker Kooistra west.   Hy beseach it bleke, skrale popke es en gong hastich de doar út; ‘Mar faaks rêdt hja har wol,’ sei hy tsjin ús mem, ‘se hat sokke grutte blauwe eagen.’   … Read more

Tik

by

Ik ha in ‘tik’ dy elkenien by him sels ek goed werkenne sil. Bewust as ûnbewust, wy hawwe sûnder it miskien te beseffen, allegearre in tik. Ik ha ek in frjemde tik wer ik myn libben lang al lest fan ha: it ynterieur, sis mar de ynrjochting fan de wenkeamer, dy moat altyd oars. Der … Read more

Wilsferklearring

by

Wat wol mem no?’ freget de soan, en hy wiist op in papier wat al dagen útdaagjend prominint op ‘e tafel leit. It is in wilsferklearring dy ik ynfolje moat, en der skiet ik no al dagen tsjin oan. De doktersassistinte hat him brocht en dy moat ik no ynfolje. Mar ik bin der noch lang … Read more

In stikje Boarn

by

“Âlde beammen moatte net
to swier snoeid wirde…”

Se binne in pear dagen oan it snoeien west.

Wol acht man gongen der oer gear. Al it grien moast foart.

Ek in rychje Bjirke beammen gongen tsjin de flakte, se hiene wol in pear jier wurk hân om sa grut te wurden. Enorme stobben waarden by de dyk set.

Der waard in ridend toilet ûnder de lêste Bjirk del set. ‘Dy mei libjen bliuwe’, seine se fan heger hân.

En sa ha ik in moai ûtsicht krige; in stikje Boarn is er foar yn ‘t plak kaam. In stream wert ik oan berne bin.

En dochs moast ik mei blidend hert ôfsky nimme fan ‘myn’ griene freonen.

Freonen, dy my troch in drege tiid fan fertriet en blidens hinne sleept hawwe. Oan alles komt in ein.

Mar ek In Nij Begjin…

Read more

Toskedokter

by

Myn gebit hat nei jierren trouwe tsjinst de moed opjûn. Ik nim it him net kwea-ôf. De iene nei de oare tosk as kies falt út de mûle. As famke fan trêdzjen moast ik al nei de toskedokter. Mar dat wie foar my in feest want de dokter hâlde sitting by de doarpskapper! Der sieten … Read more

Werom sjen (2)

by

It is wer safier: in nij jier stiet 0p de libbensdoar te klopjen. Ik wol net oan dat stomme gedoch -werom sjen- meidwaan. It jout ús neat, it jier is foarby, jo kinne er ommers neat oan feroarje en it is sûnde fan jo enerzjy. En dochs dogge jo er oan mei… efteromsjen. Somtiden wie … Read more

Nachtpon

by

Ik kom noch efkes om in bakje kofje, hear.” “Da’s goed,” sis ik, “mar ik ha de nachtpon al oan.” “Dat jout neat, ik ha mem wol faker sa sjoen.” seit er. Nei in smout petear giet er wer fuort. Efkes letter giet de telefoan; “Mem, ik ha de kaai lizze litten en no kin … Read more

Mem

by

Ha ik it goed dien as mem?’ frege ik de soan op in rêstich momint. Normaal freegit min dat net oan de bern, mar dochs woe ik dat wol es witte. Op sommige mominten twivelje ik wol es oan mysels. Ik ha altyd myn best dien, mar it hong faaks fan de omstannichheden ôf en  hoe … Read more

>