Minsken

CoronaDe wraldMinskenOp stap

Werom- en foarùtsjen

troch Posted on 0 Comments 1 min read 99 views

Min wol hjir graach witte hoe de minsken de Corona-tiid troch kaam binne. En derom hawwe se in gearkomste belein yn it tehûs want praat efternei hat net ien wat oan.

En sa sitte wy op in moarn oardel meter fan elkoar ôf yn de seal.

Kofje en koeke is er genoch want foar de geselligheid moat dat er by.

We wurde yn groepkes ferdield, en foar eltse groep is er ien dy `t de petearen stjûre moat. En dat sil nedich weze want eltse bewenner hat it wer oars belibbe.

It is foar de direktrise net makkelik om de gearkomst yn alle rêst te lieden.

Myn buorfrou besiket er hieltyd tusken te kommen, mar se is dôf en sjocht min. In oar âld wyfke ropt mei lûde stimme; 'Jimme prate te lang, ik wol ek wat sizze!'

Ik besykje wat posityfs te sizzen mar kom er net troch hinne.

Sa sjogge jo mar wer dat it nedich is om de lju prate te litten oer hoe sy de Corona-tiid ûnderfûn hawwe. Foarùt sjen en hoopje dat it nèt werom komt, der binne wy it meielkoar oer iens,

Elts giet wer nei syn eigen hûs want it waarme iten stiet al op tafel.

Werom- en foarùtsjen... Ek as jo benei hûnderd binne?

CoronaDe wraldMinskenOm it hus

Min moat dochs sjonge kinne?

troch Posted on 1 Comment 1 min read 372 views
Foto troch David Beale fan Unsplash
We meie no ek net mear sjonge." seit se mei in tryst gesicht. "Wat bedoele jo?" freegje ik. Ik moat er noch efkes ynkomme, de moarn is noch ier.

We sitte yn de grutte seal kofje te drinken, op paste wize in eintsje fan elkoar ôf. En omdat it grutste part hurdhearrich is falt de kommunikaasje op grutte ôfstân net mei.  "Wat sizze jo?" is dan ek net fan de loft.

Lit stean fan petearen dy wat djipper geane, se ferwaaie yn de romte.

"Mar," giet se fierder; "musyk mei ek net want der sjonge wy by, en sa kinne wy ek it firus oerbringe."

"We soene fanne middei sjonge mei Tetman en Jarich, der kin min osa meielkoar mei sjonge mar dat mei ek net."

"Dan mar sjoele." seit in oarenien; "Mar net te deun byelkoar want da kinst it ek krije."

"Bridge, dat kin wol." seit er ien; "Dat kin min mei jin fjouweren dwaan en as jo it dan krije dan binne it mar fjouwer." Se binne it iens en sille fanne middei los.

Ek films sjen oer fiere lânnen mei hege bergen en grutte seeën steane heech yn it faandel.

En seft hear ik harren nùnderjen;

"Troch see en en skaad en lânnen fier oer it westerstrân...."

Min moat dochs sjonge kinne?

CoronaMinskenOm it hus

Net te tichtby komme, hear!

♥ Leafde Oerwint Alles ♥

troch Posted on 1 Comment 1 min read 229 views
Foto troch Yaroslav Danylchenko fan Pexels
Net te ticht by my komme, hear!" hear ik deis hûnderd kear om my hinne sizzen.

Hja binne as de dea foar it firus. Logysk fansels, se hawwe fyf moane opslùten sitten. Mar sa as it mei alle ferhalen giet, se wurde hoe langer hoe grutter.

Soms, as it my oer de hege skuon giet, gryp ik yn en besykje de oare kant fan it ferhaal te fertellen.

Neist my sit in man. It falt my op dat hy net mei docht oan it petear fan de oanwêzigen. Tsjin oer him sit in frou, sûnder wat te sizzen hawwe hja kontakt. It gelok strielt er ôf.

Op myn fraach as hy ek skruten is foar it firus, seit er yngelokkich; "It firus hat ùs just byelkoar brocht."

"We troffen elkoar by de dokter om te testen, hja blyke posityf te wêzen. Mar net allinnich it firus, ek de fonk fan de leafde sprong oer."

Efkes fierder op seit in oar frommes dat hja har man ferlern hat oan it firus. "Mar hy wie al âld hear."  seit se seft er efteroan.

En sa hat elkenien wat te fertellen oer corona... moaie en minder moaie erfarings  komme foarby.

De leafde sil altyd trochgean. Ek as firussen tinke it wûn te hawwen...

CoronaDe wraldMinsken

Oardel oere

troch Posted on 5 Comments 2 min read 388 views
Foto troch Jose Antonio Gallego Vázquez fan Unsplash
Fan ôf hjoed de fyftjende juny meie wy wer mear as ien op besite hawwe, Dat hat hegerhân sa beskikt, de besite moat oan hiel wat foarwaarden foldwaan.

'Jo moatte studearre hawwe om it te snappen,' sei it wyfke. It nije permenintsje skoddet heftich hin en wer.

In oarenien seit; 'Twa meie der op besite komme. Ik soe net witte wa, ik ha net ien mear.'

Wer in oar: 'Ik ha de soan en dochter ùtnoege mar se hawwe mekoar yn gjin jierren sjoen, hoe dat komme sil?' 

En sa bringe de nije rigels hiel wat unrêst yn it hûs. Hja binne der in bytsje mei oan, tink ik. Oan de oare kant, wy hawwe net ien coronapasjint hân tank sy de strenge rigels fan it bestjoer.

It hat de ynwenners mear dien dan de bûtenwrâld mar yn 'e fierste fierte fermoede kint ha.It wie ommers in unsichtbere fijân, en dan samar opslùten te wurden... dat begrypt net ien.

Mar no mei er besite komme. 'Wer moat ik it oardel oere oer hawwe?' freegje se mekoar. 

Want nei safolle wike fan ofsûndering en ynsluting moat min wer leare om mei famylje om te gean. En sa komme de bewenners mei hun fragen en unwissichheden by elkoar, se sitte ommers yn it selde skouke.

'Nije wike meie der fjouwer op besite komme,' seit in bewenner, 'Meitsje jimme mar klear!' 

...

Fierder lêze

CoronaDe FamyljeDe wraldMinsken

Steryl

troch Posted on 2 Comments 1 min read 493 views

De safolste brief falt yn de brievebus. 

De direksje libbet tige mei. Soene se ek in mem as in heit, pake as beppe, yn in âlderein hawwe? It klinkt hiel meilibjend mar ha se wol underfining?

De rigels sille wol folgens it RIVM strikt opfolge wurde. Mar soene dy lju fan it RIVM ek famylje yn in tehûs hawwe?

Dat freegje ik my wol es ôf. 

Der spilet him der hiel wat ôf yn dy tehûzen wert hja gjin idee fan hawwe. Ien persoan mei op besite komme en fan ôf nije wike twa minsken op oere en tiid. 

De soan is west, hy mocht in oere bliuwe. Mei momkapke en in skelk foar komt er yn 'e hûs. Fremd sjogge wy mekoar oan. Is dit him wol?  Is dit net de soan fan de buorlju?   

'Komst nije wike wer ?' freegje ik him nei dat it oere foarby flein is. It momkapke giet wer ôf en de hânnen wurde wosken.

'Dag Mem.' seit er, 'Oant nije wike.'  en lit my steryl achter. 

De rigels fan it RIVM...

MinskenOm it hus

Beuzichheidsterapy

troch Posted on 6 Comments 1 min read 370 views

Alwer in draaioargel,' seit myn buorfrou. Ik swaai nei de beide manlu dy it grutte tsjil yn beweging sette.

'Dat dogge se foar ùs,' sis ik. 

'Jou my mar countrymuzyk, jazz as gospel, dan komt min noch wat mear yn beweging,' seit se.

Sjongers mei en sûnder gitaar gean oan ùs eagen foarby.

Sûnt in skofke krije wy 'Gymnastiek van buiten af.' In jong feint stiet yn 'e fierte te meneuveljen en swaait mei al syn lichemsdielen, de bedoeling is dat wy dat him neidogge.

En dan krije wy noch it harsenskrabjen yn de gong, want dat moat ek underhâlden wurde fansels .

It frommeske lit ùs plaknammen riede, it wurdt net altegoed ferstien en moat gauris herhelle wurde. 

Sneintemiddei krije wy saksofoanmuzyk fan ùt de tùn. 'Ha jo in saksofoan?' ropt er ien nei my. 'Né,' sis ik, jo wol?' Se docht mei in sucht de doar ticht. 

It draaioargel wurdt rè makke en giet fan it iene âldereinhûs nei it oare. Wurk genoch dizze dagen, se fleurje de boel in hiel ein op.

Corona bringt wer in protte kreativiteit en talinten nei boppen.

Noch efkes minsken, dan kinne wy wer genietsje fan alles wat libbet.

De wraldMinskenOp stap

Berêsting

~ Oare tiden ~

troch Posted on 0 Comments 1 min read 349 views

De telefoan giet. In entûsjaste stim ropt; "Moast bûten sjen! Ik stean nei dy te swaaien!" Op in bankje fierderop sit in frommeske en besiket kontakt mei my te krijen.

It kabinet hat besluten om de maatregels te ferlingjen oan't achtentweintich april .

De reaksjes fan de bewenners binne ferskilllend.

In freondinne sei; "Dat haal ik niet. Bestel de ambulance nu meteen maar." Se kin net mear rinne en slyt har dagen yn in oanpaste wein dy spesjaal foar har makke is.

Har ienichste ùtsje is efkes nei bûten te gean, de sinne op har gesicht te fielen. Ik ha mei har te dwaan mar wat doch ik der oan? 

Yn in krinkje binne se oan it fuotbaljen, in famke flocht har de skonken ùt it gat, de bal fleant alle kanten ùt.

Fjierderop ha se de buorren ùtnoege kofje te drinken yn 'e gong en mei genoch romte er tuske  slagget dat ek noch. 

In ynwenner soarget eltse dei dat de lju de krante yn 'e bus krije, elts is ree om wat foar inoar te dwaan. 

Mei in protte help en ynset fan it personiel en bestjûr fan dit aldereinhûs hawwe hjir gjin besmettingen pleats fûn. 

"We moatte it mar oer ùs hinne komme litte." seit de man, en treaun de rollater muoisum foar him ùt. 

Ik jou him in triuw mei myn earmtakke want sa dogge wy dat hjoed-de-dei dochs.

Berêsting...

De wraldMinskenOm it hus

'Lockdown'

troch Posted on 0 Comments 1 min read 398 views

Hast it al heard?" seit in buorfrou, "Alle duorren geane ticht en op slot. Earst fanne wike de sietduorren fan it gebouw, en no de haadyngong."

Stadichoan wurdt de kring lytser om ùs hinne. We kinne net mear in rûntsje meitsje yn de tùn. Yn it gebouw is de eangst  foar besmetting fielber, as ik er oan kom stowe se elk in in kant ùt.

Oardel meter fan elkoar ôf stean, seit min mar in soart minsken binne hjir dôf; hoe moat dat dan?

Guon lju wolle boadskipje yn it winkeltsje, se kinne alles op 'e rekken sette, mar dat binne se net mear went... dat wie eartiids sa. 

"Ik wie krekt by de apoteek," sei wer in oaren ien, "mar der koe ik mar ien doaske paracetamol krije, en dat mei myn rimmetyk."

Skodholjend giet se fierder, se begrypt er neat mear fan.

Myn buorfrou hat in pûdsje mei drop oan in tou ùt it raam hong want de beppesizzer hâld der sa fan. "Mar dat mei ek net." seit se triest en joat my de drop.

De list fan ferbodsbepalings wurdt  al langer en langer. Ik begjin myn libben er op yn te stellen, wat moat min oars?

Dochs hat it fires goeie kanten; de minsken begjinne elkoar te wurdearjen... se sitte ommers yn it selde skouke.

Wy hoopje mei-inoar yn ienridegens dizze striid te winnen.

'Lockdown' ...

De wraldMinskenOm it hus

Corona

troch Posted on 2 Comments 2 min read 442 views

Follik! " ropt in man yn de doar. "Kom fierder." sis ik -tsjin better witten yn- want dat kin ommers hjoed-de-dei net mear.

It is myn nije buorman dy hjir krekt mei syn frou kaam is. Se binne tagelyk jierdei, hiene in sealtsje hiert en soene it grut fiere. Mar it giet net troch krekt as myn swemmen net troch giet.

It libben yn dit fersoargingstehûs is fan de iene op de oare dei ferstomme. Unwerklike situaasjes dogge him foar, de âlde minsken binne de regelmjittichheid fan de dei kwyt.

Se moetsje inoar noch wol mar steane in meter fan inoar ôf en kinne inoar net mear ferstean.

It foardiel fan dizze situaasje is; de minsken sykje inoar wer op. Se meitsje wer nije kontakten, somstiden ha se al hiel lang neist inoar wenne. 

Myn buorman hat ek op besite west en fertelde dat hy syn libbenlang boartsjebouwer west hie. En no it firus  taslein hat jout er it jild leaver oan de bern dan oan it firus, seit er.

In âld minske eartiids fan Amsterdam wol werom nei de Wallen; "Der is it firus net." seit se, "Dat binne oare." sis ik, saakkundich.

Wer in oarenien is de hiele dei oan it stofsûgerjen en tinkt sa it bist de baas te kinnen.

Sa kin in unsichtbere fijân alles yn it hûnderd jeie. "De lêste oorloch wie der neat by." sizze se; "Dan wisten jo waad de agressor wie."

Myn grutte bewûndering giet dizze dagen ùt nei it personiel, neat is har tefolle. Mei folle geduld en freonlikens geane se mei de bewenners om. 

Corona...

D'r is meer...De wraldMinskenOer mijselsSamar

Achthûndert

troch Posted on 1 Comment 1 min read 520 views

Yn in rûnte fan tachtich jierrigen bin ik oan it foarlêzen ût Tidenhawwetiden.

De measten lju sitte yn in oanpaste wein as hawwe de rollator under hannerik. De iene is noch hiel skerp fan geast en de oare lit de wurge holle al gau hingje. 

Myn freondinne lêst foar yn de Hollânske taal en ik yn de Fryske.

By underfining wit ik dat it in koart ferhaal wêze moat, it moat werkenber wêze. It moat daliks hun oandacht hawwe, se moatte it sels wer opnij belibje...

Troch de tiden hinne skreun ik oer blidens mar ek oer fertritlikens.

Oer  myn man en ùs jonges, oer hun wederwarichheden ("Net alles fertelle, Mem." seine se wol es). 

Oer Max, Olly, Jelle en Stientsje, want bisten hearden er altyd by.

Mar it gie ek faaks oer lju dy ik tsjin kaam yn it deistige bestean. En wat is no boeiender dan minsken?

Blidens en drôfens wikselden mekoar ôf, ek yn myn libben.

De achthûndertste tiden mocht ik hjoed skriuwe, it iene sloech meer oan as de oare fansels, en de stavering wie ek net altyd sa as it wêze moast.

Tige tank, freonen, folgers, lêzers én passanten, foar al dy jierren fan freonskip. 

Achthûndert... 

Oer Wokke

"Efkes oer my sels want wa my net kin bliuw ik in fremde foar. Ik bin berne yn Âldeboarn en de jongste fan fjouwer bern. "Twa jonges en twa famkes. In Keninklik Getâl." sei ùs mem altiid."

Lês mear ...

Sa ist en net oars

“Hâld dyn kont stil, ju, sei Pieter en doe stie it himd fan syn wiif yn ‘e brân.”

Hoefolle hjir?

Op 't stuit 1 lêzer(s).

Doe op dizze dei

Samar in stikje

Famyljesiik

Kategorieën

Archyf