Minsken

CoronaDe wraldMinsken

Oardel oere

troch Posted on 2 Comments 1 min read 182 views
Foto troch Jose Antonio Gallego Vázquez fan Unsplash
Fan ôf hjoed de fyftjende juny meie wy wer mear as ien op besite hawwe, Dat hat hegerhân sa beskikt, de besite moat oan hiel wat foarwaarden foldwaan.

‘Jo moatte studearre hawwe om it te snappen,’ sei it wyfke. It nije permenintsje skoddet heftich hin en wer.

In oarenien seit; ‘Twa meie der op besite komme. Ik soe net witte wa, ik ha net ien mear.’

Wer in oar: ‘Ik ha de soan en dochter ùtnoege mar se hawwe mekoar yn gjin jierren sjoen, hoe dat komme sil?’ 

En sa bringe de nije rigels hiel wat unrêst yn it hûs. Hja binne der in bytsje mei oan, tink ik. Oan de oare kant, wy hawwe net ien coronapasjint hân tank sy de strenge rigels fan it bestjoer.

It hat de ynwenners mear dien dan de bûtenwrâld mar yn ‘e fierste fierte fermoede kint ha.It wie ommers in unsichtbere fijân, en dan samar opslùten te wurden… dat begrypt net ien.

Mar no mei er besite komme. ‘Wer moat ik it oardel oere oer hawwe?’ freegje se mekoar. 

Want nei safolle wike fan ofsûndering en ynsluting moat min wer leare om mei famylje om te gean. En sa komme de bewenners mei hun fragen en unwissichheden by elkoar, se sitte ommers yn it selde skouke.

‘Nije wike meie der fjouwer op besite komme,’ seit in bewenner, ‘Meitsje jimme mar klear!’ 

…

Fierder lêze

CoronaDe FamyljeDe wraldMinsken

Steryl

troch Posted on 2 Comments 1 min read 349 views

De safolste brief falt yn de brievebus. 

De direksje libbet tige mei. Soene se ek in mem as in heit, pake as beppe, yn in âlderein hawwe? It klinkt hiel meilibjend mar ha se wol underfining?

De rigels sille wol folgens it RIVM strikt opfolge wurde. Mar soene dy lju fan it RIVM ek famylje yn in tehûs hawwe?

Dat freegje ik my wol es ôf. 

Der spilet him der hiel wat ôf yn dy tehûzen wert hja gjin idee fan hawwe. Ien persoan mei op besite komme en fan ôf nije wike twa minsken op oere en tiid. 

De soan is west, hy mocht in oere bliuwe. Mei momkapke en in skelk foar komt er yn ‘e hûs. Fremd sjogge wy mekoar oan. Is dit him wol?  Is dit net de soan fan de buorlju?   

‘Komst nije wike wer ?’ freegje ik him nei dat it oere foarby flein is. It momkapke giet wer ôf en de hânnen wurde wosken.

‘Dag Mem.’ seit er, ‘Oant nije wike.’  en lit my steryl achter. 

De rigels fan it RIVM…

MinskenOm it hus

Beuzichheidsterapy

troch Posted on 6 Comments 1 min read 293 views

Alwer in draaioargel,’ seit myn buorfrou. Ik swaai nei de beide manlu dy it grutte tsjil yn beweging sette.

‘Dat dogge se foar ùs,’ sis ik. 

‘Jou my mar countrymuzyk, jazz as gospel, dan komt min noch wat mear yn beweging,’ seit se.

Sjongers mei en sûnder gitaar gean oan ùs eagen foarby.

Sûnt in skofke krije wy ‘Gymnastiek van buiten af.’ In jong feint stiet yn ‘e fierte te meneuveljen en swaait mei al syn lichemsdielen, de bedoeling is dat wy dat him neidogge.

En dan krije wy noch it harsenskrabjen yn de gong, want dat moat ek underhâlden wurde fansels .

It frommeske lit ùs plaknammen riede, it wurdt net altegoed ferstien en moat gauris herhelle wurde. 

Sneintemiddei krije wy saksofoanmuzyk fan ùt de tùn. ‘Ha jo in saksofoan?’ ropt er ien nei my. ‘Né,’ sis ik, jo wol?’ Se docht mei in sucht de doar ticht. 

It draaioargel wurdt rè makke en giet fan it iene âldereinhûs nei it oare. Wurk genoch dizze dagen, se fleurje de boel in hiel ein op.

Corona bringt wer in protte kreativiteit en talinten nei boppen.

Noch efkes minsken, dan kinne wy wer genietsje fan alles wat libbet.

De wraldMinskenOp stap

Berêsting

~ Oare tiden ~

troch Posted on 0 Comments 1 min read 280 views

De telefoan giet. In entûsjaste stim ropt; “Moast bûten sjen! Ik stean nei dy te swaaien!” Op in bankje fierderop sit in frommeske en besiket kontakt mei my te krijen.

It kabinet hat besluten om de maatregels te ferlingjen oan’t achtentweintich april .

De reaksjes fan de bewenners binne ferskilllend.

In freondinne sei; “Dat haal ik niet. Bestel de ambulance nu meteen maar.” Se kin net mear rinne en slyt har dagen yn in oanpaste wein dy spesjaal foar har makke is.

Har ienichste ùtsje is efkes nei bûten te gean, de sinne op har gesicht te fielen. Ik ha mei har te dwaan mar wat doch ik der oan? 

Yn in krinkje binne se oan it fuotbaljen, in famke flocht har de skonken ùt it gat, de bal fleant alle kanten ùt.

Fjierderop ha se de buorren ùtnoege kofje te drinken yn ‘e gong en mei genoch romte er tuske  slagget dat ek noch. 

In ynwenner soarget eltse dei dat de lju de krante yn ‘e bus krije, elts is ree om wat foar inoar te dwaan. 

Mei in protte help en ynset fan it personiel en bestjûr fan dit aldereinhûs hawwe hjir gjin besmettingen pleats fûn. 

“We moatte it mar oer ùs hinne komme litte.” seit de man, en treaun de rollater muoisum foar him ùt. 

Ik jou him in triuw mei myn earmtakke want sa dogge wy dat hjoed-de-dei dochs.

Berêsting…

De wraldMinskenOm it hus

‘Lockdown’

troch Posted on 0 Comments 1 min read 317 views

Hast it al heard?” seit in buorfrou, “Alle duorren geane ticht en op slot. Earst fanne wike de sietduorren fan it gebouw, en no de haadyngong.”

Stadichoan wurdt de kring lytser om ùs hinne. We kinne net mear in rûntsje meitsje yn de tùn. Yn it gebouw is de eangst  foar besmetting fielber, as ik er oan kom stowe se elk in in kant ùt.

Oardel meter fan elkoar ôf stean, seit min mar in soart minsken binne hjir dôf; hoe moat dat dan?

Guon lju wolle boadskipje yn it winkeltsje, se kinne alles op ‘e rekken sette, mar dat binne se net mear went… dat wie eartiids sa. 

“Ik wie krekt by de apoteek,” sei wer in oaren ien, “mar der koe ik mar ien doaske paracetamol krije, en dat mei myn rimmetyk.”

Skodholjend giet se fierder, se begrypt er neat mear fan.

Myn buorfrou hat in pûdsje mei drop oan in tou ùt it raam hong want de beppesizzer hâld der sa fan. “Mar dat mei ek net.” seit se triest en joat my de drop.

De list fan ferbodsbepalings wurdt  al langer en langer. Ik begjin myn libben er op yn te stellen, wat moat min oars?

Dochs hat it fires goeie kanten; de minsken begjinne elkoar te wurdearjen… se sitte ommers yn it selde skouke.

Wy hoopje mei-inoar yn ienridegens dizze striid te winnen.

‘Lockdown’ …

De wraldMinskenOm it hus

Corona

troch Posted on 2 Comments 2 min read 346 views

Follik! ” ropt in man yn de doar. “Kom fierder.” sis ik -tsjin better witten yn- want dat kin ommers hjoed-de-dei net mear.

It is myn nije buorman dy hjir krekt mei syn frou kaam is. Se binne tagelyk jierdei, hiene in sealtsje hiert en soene it grut fiere. Mar it giet net troch krekt as myn swemmen net troch giet.

It libben yn dit fersoargingstehûs is fan de iene op de oare dei ferstomme. Unwerklike situaasjes dogge him foar, de âlde minsken binne de regelmjittichheid fan de dei kwyt.

Se moetsje inoar noch wol mar steane in meter fan inoar ôf en kinne inoar net mear ferstean.

It foardiel fan dizze situaasje is; de minsken sykje inoar wer op. Se meitsje wer nije kontakten, somstiden ha se al hiel lang neist inoar wenne. 

Myn buorman hat ek op besite west en fertelde dat hy syn libbenlang boartsjebouwer west hie. En no it firus  taslein hat jout er it jild leaver oan de bern dan oan it firus, seit er.

In âld minske eartiids fan Amsterdam wol werom nei de Wallen; “Der is it firus net.” seit se, “Dat binne oare.” sis ik, saakkundich.

Wer in oarenien is de hiele dei oan it stofsûgerjen en tinkt sa it bist de baas te kinnen.

Sa kin in unsichtbere fijân alles yn it hûnderd jeie. “De lêste oorloch wie der neat by.” sizze se; “Dan wisten jo waad de agressor wie.”

Myn grutte bewûndering giet dizze dagen ùt nei it personiel, neat is har tefolle. Mei folle geduld en freonlikens geane se mei de bewenners om. 

Corona…

D'r is meer...De wraldMinskenOer mijselsSamar

Achthûndert

troch Posted on 1 Comment 1 min read 437 views

Yn in rûnte fan tachtich jierrigen bin ik oan it foarlêzen ût Tidenhawwetiden.

De measten lju sitte yn in oanpaste wein as hawwe de rollator under hannerik. De iene is noch hiel skerp fan geast en de oare lit de wurge holle al gau hingje. 

Myn freondinne lêst foar yn de Hollânske taal en ik yn de Fryske.

By underfining wit ik dat it in koart ferhaal wêze moat, it moat werkenber wêze. It moat daliks hun oandacht hawwe, se moatte it sels wer opnij belibje…

Troch de tiden hinne skreun ik oer blidens mar ek oer fertritlikens.

Oer  myn man en ùs jonges, oer hun wederwarichheden (“Net alles fertelle, Mem.” seine se wol es). 

Oer Max, Olly, Jelle en Stientsje, want bisten hearden er altyd by.

Mar it gie ek faaks oer lju dy ik tsjin kaam yn it deistige bestean. En wat is no boeiender dan minsken?

Blidens en drôfens wikselden mekoar ôf, ek yn myn libben.

De achthûndertste tiden mocht ik hjoed skriuwe, it iene sloech meer oan as de oare fansels, en de stavering wie ek net altyd sa as it wêze moast.

Tige tank, freonen, folgers, lêzers én passanten, foar al dy jierren fan freonskip. 

Achthûndert… 

Minsken

Ofskied fan in hielmaster

troch Posted on 0 Comments 1 min read 408 views

Mei in saaklik briefke lit ùs hûsarts witte dat hy mits âldens er mei ophâldt en in opfolger foar syn praktyk fûn hat. 

Ik gean erby sitten, dit moat ik efkes ferwurkje.

Fiifentritich jier hat hy wekke oer ùs sûnens en wolwêzen. Fan in praktyk oan hûs mei ien assistinte, is it in sûnensintrum wurden mei meardere kollega`s en wurknimmers.

Fan alles ha wy meielkoar meimakke, fan lytse oant grutte ûngemakken ta. Mar ek mei drege besluten, sa as it libben weze kin, kaam hy it paad del en joech ùs ried.

As wy wer es earne mei sieten, fregen wy ùs ôf; Wat soe HY er fan fine?’ 

Stram gean ik oerein, it sil wenne moatte, in nije hielmaster. De skiednis sil it ùt wize. 

Wy winskje dij, dyn frou én dyn bern in lang en lokkich libben ta.

Tige tige tank foar wasto yn al dy jierren foar ùs betsjutten haste.

Ôfskied fan in hielmaster (en buorjonge, fansels)… 

 
De FamyljeMinsken

Farre

troch Posted on 2 Comments 1 min read 431 views

Farre jo ek? “ freget se oan myn soan.

We sitte oan de kofje yn it Fermidden, de grutte seal fan it fersoargingshûs.

Se freget noch in kear: “Farre jo ek?” Ferwachtingsfol sjocht se him oan.

“Ja,” seit er; “ik faar op Dùtslân.”

“Ek op in skûtsje?” Mei grutte blauwe, trochskinende eagen sjocht se him twingend oan. 

“Né,” seit er; “ik faar op in grutte tanker.” “Dus net mei turf as stront?” freget se.     

“Wy hawwe in skûtsje hân, myn man en ik, en sa wiene wy faak yn Dùtslân. Mar simmers dan soargen wy dat we op tiid by it skùtsjesilen wiene, dat wie ùs ienlikste fakânsje.”

“It wie in dreech bestean mar we wiene tevreden.” giet se fjirder; “Altyd tegearre en nea spul hân.”

“Ha jimme it skûtsje ferkocht?” freget myn soan.

“Ûnder it wedstriidsilen is hy ferstoarn.” seit se dimmen.   

“Hoe lang is dat allyn?” freget er.

“As jo hûndert en fjouwer jier wurde, dan is tiid net wichtich mear, jonge man!”

De helblauwe eagen ljochtsje efkes op…

De wraldMinskenOm it husOp stap

Prottelkofje

troch Posted on 0 Comments 1 min read 406 views

Wolst in kopke kofje?” freegje ik him.

“Wat foar kofje hat mem?” seit er. 

“No,” sis ik (ik gean mei de tiid mei fansels); “Dolce Gusto Cappuccino en Lungo, as Douwe Pypke’s Senseo. Sis it mar.”

Syn mûle falt iepen. “Ik tocht dat mem allinnich prottelkofje hie.”

“Ik wenje dan wol yn in âldereinhûs mar dat hâldt net yn dat ik neat wit fan de wrâld om my hinne.” sis ik.

Troch dit âldereinhûs bin ik fan it sâlt, it sûker en de drank ôf. 

It giet hjir allinnich om de sûnens fan de bewenners dy om en de by tachtich, njochentich en hûnderd jier âld binne. 

“Hoe giet it mei jo?” sis ik tsjin de man dy syn libben lang boardsjes boud hat.

“Ik ha te hege bloeddruk.” seit er, “En no moat ik fan myn slokje ôf.” “Mar wat bliuwt er dan oer?” freget ‘r mistreastich.

“Gewoan troch gean.” sis ik tsjin him, “Sa as jo went binne.”

We klinke der nochs es op en binne it roerend iens. 

It wurdt in Bearenburchje. Krekt sa as hy went is…

Sa ist en net oars

“Moarns let, de hiele dei let.”

Hoefolle hjir?

Op 't stuit 1 lêzer(s).

Doe op dizze dei

Samar in stikje

Tentoanstelling

Kategorieën

Archyf

WP-Backgrounds Lite by InoPlugs Web Design and Juwelier Schönmann 1010 Wien