Mem

Posted on
De Famylje/Oer mijsels

Ha ik it goed dien as mem?' frege ik de soan op in rêstich momint. Normaal freegit min dat net oan de bern, mar dochs woe ik dat wol es witte.

Op sommige mominten twivelje ik wol es oan mysels. Ik ha altyd myn best dien, mar it hong faaks fan de omstannichheden ôf en  hoe it sin wie.

Hy is de jongste fan de trije en net de maklikste. En dochs liken wy fan aard op inoar, as it ús net noaske dan lei it altyd oan in oar.

Myn man begrypt it wol, hy kin my al sa lang.

De twadde soan is oars fan aard, hy ferwurket alles by him sels.

'Wat seist er fan?' sis ik dan nei in  lange perioade fan stilte. Hy sjocht my oan en seit 'Wat frege Mem ek alwer?'

Ik moat neitinke... wat frége ik al wer?

Mar de leafde tusken ús trijen is dúdlik merkber. Maklik? Né, mar de leafde hat altyd de boppetoan.

Ha ik it goed dien, jonges?

Rêchsekje

Posted on
Bisten en sa

Us Stientsje hat in 'rêchsekje' sa as min dat hjoed-de-dei neame.

Nei dat ús Max troch âlderdom ferstoar hawwe wy, omdat wy net sûnder bist kinne, in kat út it asyl helle. As jo der ien kear west hawwe, dan krije jo dat byld fan dy hûnen en katten net mear kwyt. Se wolle allegearre mei en gûle en roppe omraak troch inoar hinne.

Mar ien kat ferstoppe har, sy tocht fansels 'dit wurdt wer neat'.

Ik sei tsjin myn soan; 'Dy moatte wy hawwe. Sy hat it liuwen yn it minske al ferlern.' En sa kaam Stientsje yn ús libben, in swart-wite strjittekat.

Har gefoelens bestiene allinnich mar út eangst en mistrouwen. Mar do wy it ferhaal fan har jeugd hearden koene wy de eangst fan har wol yntinke. Yn fyf jier tiid hie sy al fjouwer eigeners hân, troch skiedingen wie sy oer en tefolle wurden.

We hawwe har meinaam nei it âldereinhûs, en wûnder boppe wûnder wie sy de earste dy har hjir thús fielde. Op it smelle balkon is hja wer lokkich wurden. Hûnen en katten dy útlitten wurde sjocht se deis oan har each foarby gean, we hawwe beide ús libben wer oppakt.

Wy binne no beide tefreden en lokkich en beprate dingen dy foar ús belangryk binne. De hier is wer omheech, it kattefleis is wer djoerder wurden en sa oerlizze wy wat ús yn it deistich libben dwaande hâldt.

Sy en ik ha frede krigen mei de lju op ús gong, wat is no moaier om sa âld te wurden?

En it rêchsekje drage wy no om 'e beurt... 

Keep Reading

Puzelje

Posted on
Corona/Minsken/Om it hus

We moatte wat dwaan, tocht ik by my sels op in nacht do ik net sliepe koe.

Nei dat ik de hele famylje oan myn each foarby gean litten hie, tocht ik; 'En de lju dan dy oan dyn gong wenje?' Hoe kinne se my no en hoe kin ik har? Wy kinne inoar sa stadichoan fan it moarn en dei sizzen, mar der hâldt it mei op.

En sa kaam ik op in idee om in puzel út te lizzen op in tafel, midden op 'e gong. Sadat elk dy er lâns komt it ûntbrekkende stikje derby sykje kin.

De earste puzel is al klear, de twadde komt er oan. It is in grut sukses.

Wylst de fingers troch de  stikjes puzel geane wurdt er praat, oer wat min persoanlik dwaande hâldt.

Ik lear in buorfrou kinnen dy mei in fuotballer troud is. Myn buorman dy syn libben lang timmerman west hat. In oaren ien hat boartsjebouwer west en 'hat de skipkes op it droege', seit er grutsk.

Geande wei komme se los, en sa leare wy inoar better kinnen.

De puzel is ôf de twadde leit al klear. Se binne net oan te slepen. Anton Pieck is no oan beurt.

Wy binne tichter by inoar kaam, en dat wie de opset ommers!

Der sille mear puzels foar nedich wêze dat wy inoar goed kinne  mar it begjin is er.

Puzelje!

By de tiid bliuwe

Posted on
De Famylje/De wrald/Minsken

By de tiid bliuwe.' seit myn soan en sjocht my twingend oan.

Ik bin net de jongste mear en ha oeral útlis by nedich. En dan fiel jo je somtiden in bytsje stom. Mar ik lit my net kenne fansels.

Mar ik kom er mei myn arguminten, hoe goed ik de ek formulearre ha, net foarwei.

'Jonge,' sis ik dan, 'dyn mem is al âld, alles is fersliten en net yn te ruiljen.'

'Mem stelt har oan.' seit ien soan, 'Mem kin mear as sy tinkt.'

En sa komt er, foar dat ik it yn 'e gaten ha, in ûnbidige telefyzje oan 'e muorre.

Ek it robúste skilderij fan Piet van der Hem en Ids Wiersma's etsen moatte romte meitsje.

De stuollen moatte fansels allegearre wer fersetten wurde want Netflix easket dat.

'Mem moat in nije telefoan ha.' seit in oare soan. 'Myn âlde docht it dochs noch goed.' sis ik.

Twa dagen letter, yn in prachtich doaske, bringt de besteller de bestelde telefoan. 'Dit is de nijste smartphone.' seit hy, 'Dy kin alles behalve kofje sette.'

'Wat kost dat no?' freegje ik, sunich dat ik bin, want ik bin ommers opwaakse mei de fingers op de knip. Goeie doelen en sa kinne best wat jild krije, en ek de bern hoege net nei de itensbank. Mar fjirder...

Nei in protte obstakels en nachten wekker lizzen jou ik my oer, gjin ferset mear mar genietsje fan de nije tiid.

'Tankje wol, jonges. Nim mij net kwea ôf, in mem dy út in oare tiid komt. Ha wat geduld mei har,'

De telefoan giet. Hoe set ik him ek alwer út?

By de tiid bliuwe. It falt net mei.

Jierdei yn beheindens

Posted on
Corona/De Famylje/Minsken/Oer mijsels

Op myn jierdei, wer ik neat fan ferwachte hie, mochten mar trije minsken komme. No, dy wiene dy wike al west, dat ik hoegde gjin djoere Oranjekoeke te bestellen.

Ek de sliterij koe ik foarby ride, de drankoargels en dy thús nea sêd krije bleaune thús.

Myn broer en syn frou, dat wist ik, dy komme al salang as sij libje. Mar oare gasten hie ik net op rekkene. De measten sieten yn karantêne.

Mar geande wei waard de rûnte grutter en grutter. 'Oardel meter! rop ik tusken de buorrel en it gebak troch. Mar nimmen ferstiet my net mear.

It petear giet oer it gefaar fan de besmetting. We binne it hielendal mei inoar iens; ôfstân hâlde, en sa krûpe wy geande wei tichter tsjin inoar oan.

It wurdt letter en letter en de sfear is goed. Wy binne it mei minister de Jonge iens, gjin feestjes, dat is te nuodlik mar san jierdei oan hûs moat dochs kinne?

En ik gean noch mar es mei in drankje lâns. It wie geselliger as eartiids do alles mocht en koe is min algemien fan miening.

Hja komme ien foar ien by my lâns en jouwe my in triuw mei de earmtakke.

'Betanke hear!' sis ik mei it moet fol en jou gjin tút. No ja, in lytske  dan...

Tige tank, minsken!

Nea ferwachte mar in  hiel soart werom krige.

It wie in jierdei yn beheindens. 😊

1 2 3 4 5 6 … 169