Om it hus

Tik

by

Ik ha in ‘tik’ dy elkenien by him sels ek goed werkenne sil. Bewust as ûnbewust, wy hawwe sûnder it miskien te beseffen, allegearre in tik. Ik ha ek in frjemde tik wer ik myn libben lang al lest fan ha: it ynterieur, sis mar de ynrjochting fan de wenkeamer, dy moat altyd oars. Der [Lês mear »]

Fertriet

by

Stientsje –ùs kat– is fane wize. Se is net harsels. Se is net de âlde Stientsje.

Us buorman is fane wike stoarn..

Salang wy hjirre wenne ha, wiene sy grutte freonen. Se rûn, oer de rânen fan it balkon, alle dagen nei de buorman ta. Se kaam net yn’e hûs mar gong foar it raam sitten en seach frijmoedich de keamer yn.

Somtiden siet sy foar it sliepkeamers raam, ek as hy besite hie.

En sa gong dat jierren troch. De man fûn it best en ek noch gesellich .

Mar no is hy stoarn en Stientsje mist him. It hûs is leech, d’r is neat mear te sjen.

Ik ha efkes ûnder twa eagen mei har praat en útlein dat dea gean by it libben heard.

Mar har itenspantsjes bliuwe leech want Stientsje, dy hat fertriet…

Read more

In stikje Boarn

by

“Âlde beammen moatte net
to swier snoeid wirde…”

Se binne in pear dagen oan it snoeien west.

Wol acht man gongen der oer gear. Al it grien moast foart.

Ek in rychje Bjirke beammen gongen tsjin de flakte, se hiene wol in pear jier wurk hân om sa grut te wurden. Enorme stobben waarden by de dyk set.

Der waard in ridend toilet ûnder de lêste Bjirk del set. ‘Dy mei libjen bliuwe’, seine se fan heger hân.

En sa ha ik in moai ûtsicht krige; in stikje Boarn is er foar yn ‘t plak kaam. In stream wert ik oan berne bin.

En dochs moast ik mei blidend hert ôfsky nimme fan ‘myn’ griene freonen.

Freonen, dy my troch in drege tiid fan fertriet en blidens hinne sleept hawwe. Oan alles komt in ein.

Mar ek In Nij Begjin…

Read more

Nachtpon

by

Ik kom noch efkes om in bakje kofje, hear.” “Da’s goed,” sis ik, “mar ik ha de nachtpon al oan.” “Dat jout neat, ik ha mem wol faker sa sjoen.” seit er. Nei in smout petear giet er wer fuort. Efkes letter giet de telefoan; “Mem, ik ha de kaai lizze litten en no kin [Lês mear »]

‘Verstaat u mij?’

by

Verstaat u mij?” freget de grutte, rizige man neist my. Yn it âlderein hûs weard ik wenje hawwe wy sa no en dan in foarlês middei. Dy wurdt dan fersoarge troch de ynwenners sels, de gearkomsten wurde goed besocht. Al hoe wol de gelûdsapparatuer wol es wat te winsken oer lit, want net elkenien wit [Lês mear »]

Hightea

by

Wert ik al benauwd foar wie is fannewike bard; de omkriten fan de tafels binne yn ‘It Fermidden’ grutte rûmtes wurden. Der meie no mar twa man om in tafel sitte en oardel meter der tusken. No, dan witte jimme it wol, tink? De lju binne âld en hurdhearich, der wurdt hiel wat ôfroppen en [Lês mear »]

>