Wy binne dizze dagen oan it ferhûzjen.
Alles wurdt ynpakt mar dan ek alles. Fêst as los, it giet mei. As ik net oppas en bytiids in stap te bek set, sit ik yn in doaze mei in sterk touw der om hinne.
Wat moat mei en wat nèt? Dat is it kritearium dizze dagen.
Ik wol opromje en hy net. Om earlik te wêzen; it seit my neat. Op in pear dingen fan ùs heit en mem nei.
De pendule dy ùs heit yn de oarloch ruile foar bûterbonnen en ùs mem har befetsje kocht ùt it boelguod fan de herfoarme dûmny: ik kin al dy fehalen en se binne my hiel dierber.
Hoe kin ik no sok guod mei de Lege Knip meijaan?
De minsken komme ien foar ien ôfskie nimmen. Ik kry earmen om my hinne. Se sizze: "Ik sil dy misse!"
De iene kin it gûlen net litte en de oare snuft wakker.
Wat is no miend?
Het gaat toch om de herinneringen ...
Hartelijke groet,
Herinneringen vervagen...
Sommige herinneringen versterken.
Wat kunnen spullen ons dan opeens in de weg zitten he. Opruimen, dat moet wel bij een verhuizing.
In hoofd en huis.
Veel sterkte.
Opruimen ook in je hoofd, dat is het moeilijkste....
Net ferjitte Ferjit him net, dy tiid fol leafde en wille fol goud'ne dreamen, tel ferflein. Dy blomtún, dy't jim no ferlitte sille dy nocht, sa goed en rein. Ferjit se net, dy stille blide jûnen dy't jim tegearre trochbrocht ha dy oeren, as jim herten elkoar fûnen Hoe leaflik wiene hja! Ferjit se net, dy ûnferbrekb're wurden dy't jimme bine as wiif en man. As 't leed jim treft mei tûzen skerpe swurden, tink oan dy wurden dan! Ferjit him net, dy golle freonerige dy't mei jim libbet dizze dei. Myn bêste winsk – jim witte, ik mien it… Lês mear »
Wat goed west is ferjit min net...
Loslitte hat somstiden de oerhân oer it ferjitten.
Fedde koe it altyd moai ferwurdzje.....