Begripe jimme wat fan de polityk? Ik snap er neat fan. It sil wol oan myn yntelliginsje lizze, tink ik. Ik bin osa polityk engazjeare –fyn ik sels-. As ik sa nei de media sjoch en hear, dan fyn ik guon bewindslju hiel sympathyk. Ik moat ta jaan; ik gean faaks op it uterlik ôf. [Lês mear »]
“Heb jij ook een uitnodiging van de groothandel voor de Ladies Day?”, freeget myn freondinne. We hawwe beide yn ‘e handel sitten. Sy yn de wol en ik yn de bedriuwsklean. Sa dwaande ha wy in ùtnoeging krige foar de jierlikse “Ladies Day“. San dei wurd der oandacht bestege oan lokale mar ek oan lanlike [Lês mear »]
As lèste ùtsmiter fan it seizoen gean wy altiid ùt iten. ‘Wy‘dat is in groep froulje fan de Meniste susterkring ‘Contact‘. San heale ieuw allyn is de ferieniging oprjochte. Earst waard er fergadere oan hûs mar der kamen safolle by dat er ùtwike wurde moast nei in gruttere romte. Hjoed de dei hat elke ferieniging [Lês mear »]
“Hat mem lèzen dat jimme goedkunde Jan ferstoarn is?” freget myn soan. Wol in heale ieuw ha wy him kinnen meien. It wie in tûzendpoat op it med fan de sjoernalistyk en de skiednis fan ùs wenplak. Myn man hat jierren by in belizzingsclub west. Wat mear in gesellich manljus moetsjen wie wer `t praten [Lês mear »]
Der sit in famke fan san tretsjen jier foaroan yn de grutte ymposante Doelhoftsjerke (op Maps) fan Âldeboarn. It is 15 april 1948. Der sil in grut glês-yn-lead raam ûntbleate wurde. De tsjerke sit grotfol mei ynwenners fan de omlizzende doarpen ùt de gemeente (doe noch) Utingeradiel. Hun boargemaster, Jhr. Mr. Paul Marinus van Baerd van Sminia [Lês mear »]
“Hast ek noch in fergeesreizgjen kaartsje?” freget myn freon. Wy hawwe beide in abonnemint fan it spoor. “Der is in ymposante tentoanstelling yn de Nieuwe Kerk yn Amsterdam. De titel is ‘Jodendom, een wereld vol verhalen‘.” En sa sitte wy yn de trein nei Amsterdam. Hy hat de tas mei broadsjes en ik de kofje. Want sok [Lês mear »]
“Kom je op mijn verjaardag?” freget myn freondinne; “Wy gaan een enorme berg hout opstoken.“ As rasechte Amsterdammers ha sy hun hjir ta wenjen set. Se kochten in ùtsloere pleats en mei ûneindich geduld ha sy oan it ferbouwen west. En noch is it net klear. Yntiid is har man ferstoarn mar sy giet stiif [Lês mear »]
Tagelyk as wy ite sille giet de doarbelle. Der steane twa jongfeinten. Kreas yn it swarte pak, wyt oerhimd mei bypassende strik. “Kent U de Mormonen, mevrouw?“, freget my ien fan de jonges. “Wol fan heard mar kenne? Nè.” sis ik. Aerdiche jonges, net optwingerich. Samar ynienen sis ik; “Ha jimme ek sin oan in panne [Lês mear »]
Wy hawwe besite en prate oer alles en noch wat. Oer polityk en fansels de ekonomyske tastân. We binne it iens dat it ùs allegearre reitsje sil. Sy wol mei in grientetùn begjinne en hy sil sels oan it ferfjen. “Nò,” sis ik; “ha jimme al achterhûs sjoen? Ik ha de tùnskuttingen ferve.” “Ja, we [Lês mear »]
Mei ik dy reiskiste fan jimme?“, freget ùs soan. Sûnt wy it op ‘e kop tikke ha seurt hy der om. Mar wy hawwe wat mei dy kiste. By it opromjen fan in âlde pastorije kaam myn man er mei thus. Nei noch al wat beswier fan myn kant waard hy op souder set. En [Lês mear »]