Bisten en sa

Fertriet

by

Stientsje –ùs kat– is fane wize. Se is net harsels. Se is net de âlde Stientsje.

Us buorman is fane wike stoarn..

Salang wy hjirre wenne ha, wiene sy grutte freonen. Se rûn, oer de rânen fan it balkon, alle dagen nei de buorman ta. Se kaam net yn’e hûs mar gong foar it raam sitten en seach frijmoedich de keamer yn.

Somtiden siet sy foar it sliepkeamers raam, ek as hy besite hie.

En sa gong dat jierren troch. De man fûn it best en ek noch gesellich .

Mar no is hy stoarn en Stientsje mist him. It hûs is leech, d’r is neat mear te sjen.

Ik ha efkes ûnder twa eagen mei har praat en útlein dat dea gean by it libben heard.

Mar har itenspantsjes bliuwe leech want Stientsje, dy hat fertriet…

Read more

Rêchsekje ♥ Dat is ús Stientsje ♥

by

Us Stientsje hat in ‘rêchsekje’ sa as min dat hjoed-de-dei neame.

Nei dat ús Max troch âlderdom ferstoar hawwe wy, omdat wy net sûnder bist kinne, in kat út it asyl helle. As jo der ien kear west hawwe, dan krije jo dat byld fan dy hûnen en katten net mear kwyt. Se wolle allegearre mei en gûle en roppe omraak troch inoar hinne.

Mar ien kat ferstoppe har, sy tocht fansels ‘dit wurdt wer neat’.

Ik sei tsjin myn soan; ‘Dy moatte wy hawwe. Sy hat it liuwen yn it minske al ferlern.’ En sa kaam Stientsje yn ús libben, in swart-wite strjittekat.

Har gefoelens bestiene allinnich mar út eangst en mistrouwen. Mar do wy it ferhaal fan har jeugd hearden koene wy de eangst fan har wol yntinke. Yn fyf jier tiid hie sy al fjouwer eigeners hân, troch skiedingen wie sy oer en tefolle wurden.

We hawwe har meinaam nei it âldereinhûs, en wûnder boppe wûnder wie sy de earste dy har hjir thús fielde. Op it smelle balkon is hja wer lokkich wurden. Hûnen en katten dy útlitten wurde sjocht se deis oan har each foarby gean, we hawwe beide ús libben wer oppakt.

Wy binne no beide tefreden en lokkich en beprate dingen dy foar ús belangryk binne. De hier is wer omheech, it kattefleis is wer djoerder wurden en sa oerlizze wy wat ús yn it deistich libben dwaande hâldt.

Sy en ik ha frede krigen mei de lju op ús gong, wat is no moaier om sa âld te wurden?

En it rêchsekje drage wy no om ‘e beurt… 

Read more

Yn de bocht fan de Boarn

by

It is sneintemoarn. Wat sil ik dwaan? Ik stean yn dubio. It is prachtich waar, it ûnthjit in moaie dei te wurden. Ik mis de preek fan Omrop Fryslân út de prachtige âlde tsjerke fan Frentsjert. Lit my mar rinne betink ik my, en gean underweis nei in bocht fan ‘e Boarn. Ik gean op de bank [Lês mear »]

Beppedei!

by

Ta myn grutte blidens binne fane moarn élf einepyken ùt de koer rûgele.  Memein gong foarop al roppend dat se avesearje moasten. Want Bouke, de reade kater fan de buert, hie krekt efkes skoft. No wie it feilich.  Yn flot tempo sette memein de stap er yn, it jonge spul koe har amper byhâlde. In [Lês mear »]

Yn blide ferwachtingen

by

Wannear sil it heve?’ roppe de lju om my hinne. It hiele âldereinhûs komt yn ‘e ban fan de komst fan de nije wrâldboargers. Ik kin my net earne fertoane as hja hâlde my oan en freegje, ‘Is er al wat?’ Bewenners as personiel komme yn ‘e hûs en wolle it plak sjen wert it [Lês mear »]

Leafde hat syn beheindens

by

Mei in gejuichje springt Stientsje tsjin myn holle oan. De nacht is lang foar in kat dy yn in flat wennet. En as ik dan oan de brogge sit is se ùt de skroeven, dan moat er earst krûpt wurde. Sa ek fanne moarn, mei in grutte bôge komt se op my ta mar ûngelokkigerwize tsjin [Lês mear »]

Dinnebeam En sjoch net mear efterom...

by

Ymponearjend en útdaagjend stiet er efter yn de tún, syn tûken stekke fier oer de erfgrûn hinne. Wy sille ferhúzje mar ik ha gjin each foar it hûs, ik ha allinnich mar each foar dy grutte dinnebeam.

“Wat fynst er fan?” freget myn man; “It falt my wol tsjin; in krap húske mei in grutte tún.”

Sûnder om my hinne te sjen sis ik; “Wy dogge it.”

“Mar do hast it hûs net iens sjoen.” seit er, fernuvere.

En sa gongen wy oer.

Troch de jierren hinne ha wy in betrouwensbân opboud, De Dinnebeam en ik.

Do de bûtenlânske buorman him omseagje woe om dat er lêst fan de nullen hie, ha ik dat mei gefaar foar eigen libben keare kinnen.

Max en Olly, ùs Cockers, Pinky de Poes, en Porky en Bes, katten fan ús soan, binne tusken syn woartels begroeven.

En no sille wy wer fuort, en moat ik de beam efter litte. We hawwe it tegearre goed troch praten, hy hie der alle begryp foar koe ik wol merkbite.

“As de lju de bile net yn dyn lea sette, dan hast noch in lang libben foar de boech.” sis ik.

En sjoch net mear efterom…

Read more

Unwennegens

by

Oeren kin sy troch it rùt nei bûten stoarje. Sûnt in wike is de basin ferhûze. Werom, dat begrypt sy noch net. Se hiene it sa goed mei elkoar: minske en bist . Der kaam by;  se koe eltse kat en hûn ùt de omjouwing. Der wie in dikke, grauwe reade kat mar der hat [Lês mear »]

Dieredei

by

Dieredei. By ùs is it hiele jier Dieredei. Ik kom ùt in tiid dat bisten gjin besteansrjocht hiene. Der sille fansels altyd minsken west hawwe dy fan bisten hâlden. Mar it grutste part fûn it gewoan dat se der wienen. Se hearden by it strjitbield en by it doarp fan do. Der waard net altyd [Lês mear »]

>