De wrald

Bliuw dy sels

by

Mem moat es oer oare ûnderwurpen skriuwe,” seit er; “dy hjoed-de-dei wichtich binne.” “En dat is?” freegje ik benijd. “Nò, ha it es oer seks, metoo as persoanen dy in oar geslacht hawwe. Ensafuorthinne. Dat wolle de lju lêze. It moat interresant wêze. Der moat spanning yn sitte. Dan kriget mem fêst in bulte lêzers.” seit [Lês mear »]

Myn gelikense

by

Einliks sjoch ik yn dat ik fan elkenien de gelikense bin. Eartiids do ik jong wie en yn in doarp wenne wie dat oars. Der wie grut ferskaat yn alle lagen fan de befolking. Nim no it kristelik en it iepenbier ûnderwiis. It maatskiplik en sosjaal libben oerâl wie in skifting. Bern fan arbeiders as bern fan [Lês mear »]

Kameraden

by

Sy is myn kameraat.” seit de jonge en wiist my grutsk op in frommeske dat fierderop stiet. “It koe minder.” sis ik. Wat moat min oars sizze? We litte beide de hûnen ùt. Ik koe him wol en sa kamen wy yn de kunde. “Kinne jimme mekoar al lang?” freegje ik, net unbeskieden. Want dat [Lês mear »]

Folkslieten

by

De kûgel is troch de tsjerke. Nei lang geharre war fan ferskate lju en regearpartijen is it sa fier: de folkslieten moatte op skoalle wer leard en song wurde.

In fyn it in goed beslut, myn man dêrtsjinoer fynt fan net. En sa binne wy op de iere moarn oan it diskusearjen en wurde it net iens.

Ik moat earlik sizze; ik hâld fan folkslieten. Foaral fan it Fryske. As er wer in kampioen fan Fryslân op it podium stiet en ùs folksliet wurd song, hâld ik it net droech.

Mar ek as it Wilhelmus earne op de wrâld klinkt bin ik djip rekke.

It komt fan ùt de oarloch, tink ik.

Wy hiene in radio under de matros yn de bedste. En op tiden dat it ridlik feilich wie sette ùs heit Radio Oranje oan en begong de útstjoering mei it Wilhelmus.

Ek op skoalle learden wy it folksliet, lokkich twa kûpletten en net alle fyftsjen. We hiene in master dy der neist ùs ek it Fryske Folksliet learde. En as ien it goed opsizze koe dy krige in moai skrift mei pompeblêden der op.

Eltsenien jong en âld moat it kinne. It heard by ùs bestean.  ûs Frysk en Nederlanner wezen.

Derom sa lyts mooglik begjinne!

Folkslieten.

Read more

Skiftsje

by

Yn welke bak moat dit no wer?” freget myn man. Wifeljend stiet er boppe in rigele ôffalbakken. Se steane sa opsteld dat it foar elts dudlik is hokfoar ôffal der yn moat. Wy binne allegearre der fan oertsjûge dat er wat dien wurde moat oan dy grutte bulten ôffal. Ek wy binne begien mei ùs ierde [Lês mear »]

Dichtsje

by

Ach, wat soe ik graach dichtsje wolle. Ik ha it faak besocht mar al gau lei de grûn besiede mei mislearre gedichten. Hoe ha dy dichters it dochs? freegje ik my ôf. Moaie wurden binne er genoch, foaral yn de Fryske taal. Mar om yn it gemoed fan minsken te kommen, sis mar de snaren [Lês mear »]

Soarg & Wolwêzen

by

Op in drokke wei en op freedtemiddei stean ik stil. Ik bin op de skoetmobyl en soe gau efkes boadskippen dwaan. Yn panyk start ik noch es en sis lûdop tsjin mysels; “Kalm fanke, rêstich bliuwe.” As ik op san momint net mysels bin praat ik lûdop. Minsken sjogge somstiden efterom. Ik sjoch se tinken; der [Lês mear »]

BoerenBlij

by

“Wolle jimme es mei my nei Boerenblij“, freget se. “Wat is dat krek?” freegje ik. Ik ha der wol es fan heard mar dan hâldt it op. “Dat is in soarchbuorkerij foar âlderen en foar jongeren dy swirrichheden krige ha mei hja ûnthâld. Ek lju dy troch in ûngemak as sykte harsensskansearring krige ha.” In [Lês mear »]

>