Oanhelje

Mei in protte leven giet de belle oer. Der stiet in lyts famke op de stûpe. It is ùs buorfamke fan sawat fjouwer jier. Leaf sjocht se der ùt; in ros jurkje mei bypassende skuontsjes. “Mag ik even binnen komen?” freget se. “Wit dyn heit datsto hjir biste?” freegje ik har. “Ja hoor, ik heb [Lês mear »]

De nije tiid

Ik wachtsje op de bus nei Drachten. Hy is wat te let mar ik ha de tiid. It jout my de romte om wat om my hinne te sjen. Kloften jongelui steane te wachtsjen om nei Oerol te gean. Frysk wurd der net sprutsen, mear Yngelsk sa te hearren. Grutte musykinstruminten wurde meitôge. Nei dat ik [Lês mear »]

Ik bin Boarnster omdat…

“Ik bin Boarnster omdat…” Sa hjit de Facebook-side fan Âldeboarn. Der wol ik graach wat oer sizze; de titel sprekt my oan. Ik ha my sels offrege wêrom ik my nei al dy jierren noch san Boarnster fiel. Berne en opgroeid yn Âldeboarn, troch houlik ferhûze nei It Hearrenfean mar nea in Feanster wurden. As ik oer [Lês mear »]

Friesland Food

“Het lijkt wel Friesland Food.” seit de toskedokter; “Er is slecht onderhoud gepleegd.” Ik ha in nije toskedokter, syn foargonger is mei pensjoen gien. “No,” sis ik; “jo foargonger hat jierren myn gebit ûnderhâlden. Ik wie altyd tige tefreden.” “Het vraagt om een groot onderhoudsbeurt.” giet hy fierder;  “Het lijkt wel op een fiets zonder [Lês mear »]

Kleur bekenne

“Kinne jo dizze kleurferve ek meitsje?” freegje ik de man fan de boumerk en hâld him in oranjereade bûsdoek foar. “Wer is it foar?” freget er. “We hawwe fjouwer betonblokken foar hûs krige en dy wol ik brûke as bank.” sis ik. “Ja, mar dat is oranje.” seit er. “Soene jo dat wol dwaan?” giet [Lês mear »]

‘Hoop Doet Leven’

Twa famkes gean nei skoalle. Sa as altiid dûnsjend lâns de berm springend op de touwen fan in skûtsje. Op dat skipke wenje in broer en in suster. Elke moarn giet, ta grutte argewaasje fan de bewenners, it skip gefaarlik hinne en wer. De brogge fleant troch it rom en de tee yn ‘e skurte. [Lês mear »]

Ferhâldings

“Sy hat my noait lije mocht.” seit in freodinne tsjin my. We sitte bûtendoar oan in bakje kofje. De sinne sakket nei ûnderen en de fûgels binne ta rêst kaam. It wurd stil om ùs hinne. It is in momint fan fertroulikens. Dy mominten komme amper foar yn dizze jachtige tiid. “Nuver net?” giet se [Lês mear »]

Ienmansferset

Mids de oarloch, it sil it jier 1943 west hawwe, rinne twa famkes nei skoalle. De iene wat âlder as de oare. Se hawwe elk twa grutte oranje strikken yn `t hier want it is Keninginnedei. Master stiet al yn`e doar, hja binne de lêsten fan de rigele. Mar dizze moarn is oars as oars: [Lês mear »]

Soene wy immen yn `e hûs nimme wolle?

Untitled-2

Dizze fraach waard yn de media stelt.

We hawwe it oer de hûnderden flechtelingen dy `t  ùs lân oerstreame. We kinne de ferskriklike bylden en sjogge der dei yn dei ùt nei. It wurd al gewoante, it heard by it deistige nijs sa as by it waar en wat docht de rinte.

We binne der allegearre mei oan, selfs de polityk. It giet sels safier dat it regear hjir mooglik om fâlle kin.

Myn pake en beppe hiene in grutte hushâlding mar namen er twa pleechbern by. Wêrom koe it doe wol en no nèt, freegje ik my ôf. Immen sei: “As eltse Nederlânner no es ien yn `e hûs naam dan wie it probleem oplost.”

“Soe sto wol op `e bank sliepe wolle en ik op in stretcher ?” freegje ik myn man; “dan kin er in flechteling op ùs bedDat moat dochs mooglik wêze.” Hy sjocht my oan as doogde ik net.

 Myn ferstân en myn gewisse hawwe it dreech …

Soene wy immen yn `e hûs nimme wolle?

Read more

>