Oer mijsels

Bliuw dy sels

by

Mem moat es oer oare ûnderwurpen skriuwe,” seit er; “dy hjoed-de-dei wichtich binne.” “En dat is?” freegje ik benijd. “Nò, ha it es oer seks, metoo as persoanen dy in oar geslacht hawwe. Ensafuorthinne. Dat wolle de lju lêze. It moat interresant wêze. Der moat spanning yn sitte. Dan kriget mem fêst in bulte lêzers.” seit [Lês mear »]

Myn gelikense

by

Einliks sjoch ik yn dat ik fan elkenien de gelikense bin. Eartiids do ik jong wie en yn in doarp wenne wie dat oars. Der wie grut ferskaat yn alle lagen fan de befolking. Nim no it kristelik en it iepenbier ûnderwiis. It maatskiplik en sosjaal libben oerâl wie in skifting. Bern fan arbeiders as bern fan [Lês mear »]

Ferwachtings

by

It is it jier 1941 en oarlochstiid. Myn ferwachtings binne heech want Sinteklaas komt er oan.

“Moast er neat fan ferwachtsje.” sei ùs mem.
Dit jier sille er gjin kado`s wêze. Er is ommers neat mear te krijen, de winkels binne leech. Hol en leech sjogge de etalaazje glêzen my oan.

Mar dochs; jo witte mar noait en sa sûnder er oer te praten dream ik oer in moaie poppewein. Want dat woe ik sa ofgryslik graach!

Jûns sitte wy gesellich om de read gloeiende potkachel. Gleone poeiermolke en taaiguod makket in soart goed.

Ynienen giet de doar iepen …

Der wurdt in grut pak om de doar setten, ferpakt yn kranten sûnder strik. “Foar dy.” seit ùs mem.

Senuweftich skuor ik de kranten der ôf en ta myn grutte ferwûndering komt er in hiele grutte poppe ùt.

Se mist twa eagen mar in osa leaf gesichtsje. Se hat ek in prachtich bosk hier, it sil dagen duorje foar dat it ùt de tiis is.

Tank sy Van der Berg, de timmerman, en Diet en Durkje  Rodenburg  krige ik de poppe fan myn dreamen.

Se stiet noch altyd te pronk, sûnder eagen, mar dêrom is se my troch de jierren hinne tige dierber wurden …

Read more

It muoit my

by

Spyt. Ha jimme dat ek wol ris? Ik wol, regelmjittich ha ik spyt. Net alle dagen fansels, dan soe ik net mear myself wêze kinne. “It spyt my.” sis ik tsjin de soan as hy my wat fan eartiids foar de fuotten smyt. “Wer gong it ek al wer oer?” freegje ik him. Slim hat it net [Lês mear »]

Dichtsje

by

Ach, wat soe ik graach dichtsje wolle. Ik ha it faak besocht mar al gau lei de grûn besiede mei mislearre gedichten. Hoe ha dy dichters it dochs? freegje ik my ôf. Moaie wurden binne er genoch, foaral yn de Fryske taal. Mar om yn it gemoed fan minsken te kommen, sis mar de snaren [Lês mear »]

Soarg & Wolwêzen

by

Op in drokke wei en op freedtemiddei stean ik stil. Ik bin op de skoetmobyl en soe gau efkes boadskippen dwaan. Yn panyk start ik noch es en sis lûdop tsjin mysels; “Kalm fanke, rêstich bliuwe.” As ik op san momint net mysels bin praat ik lûdop. Minsken sjogge somstiden efterom. Ik sjoch se tinken; der [Lês mear »]

Dei-behanneling

by

Nei in moane lis ik wer op ‘e dei-behanneling fan `t sikehûs. De earste ynjeksje hat neat holpen. “Dan mar de twadde.” seit de spesjelist; “We sille it dizze kear goed oanpakke.” “Wat bedoele jo dermei?” sis ik eangstich. Ik ha in gloedige hekel oan pine. It is mear it ongewisse tink ik. Mei myn [Lês mear »]

>