“Dat is ferkeard spul.” seit se en wiist nei it sigarettedoaske op `e tafel. Ta ferdideging sis ik; “Ik bin in gesellichheidssmoker.” In oarenien wiest nei in flesse wyn dy `t yn in âld wynrek stiet. “Fergif.” seit se; “Der binne safolle oan kapot gong.” en sjocht my ferwitend oan. Wer in oaren komt as [Lês mear »]
Mem moat in smartphone ha.” seit de soan; “Der kin mem alles mei fotografearje, sms-e en noch folle mear. Allinnich net kofje sette.“ De oare seit; “Der docht se dochs neat mei. Dy komt yn ‘t laat te lizzen.” Myn man fynt it èk laarjekoek. “We kinne sa njonkelytsen hiel Afrika foarsjen fan mobyltsjes.“ Mar [Lês mear »]
Ik sit troch de soanen op Facebook. Earst tige optsjin fansels want it is wat nijs wat ik net kin. En as min wat âlder wurd binne alle nije dingen dreech. Dus sis ik; “Der doch ik net oan mei.” Mar de oandrang yn my is net te kearen. ‘Dat wol ik èk witte.’ is [Lês mear »]
It is sneintemoarn. Dea stil is it om my hinne. Ier en betiid bin ik troch it fûgelfolk wekker makke. Om fjouwer oere begjinne se al warber te wurden. De âlde lju wurde aktyf want al dat lytse guod moat fuorre wurde. Bûten it getsjirp om is er in woldiediche stilte. Ik sit te mimerjen [Lês mear »]
‘Wol Mem foar my stimme?” freget de soan. “Op welke partij?“ freegje ik. Ik ha al in partij foar him yn `e holle. Mar it is in hiele oare wer `t ik it net mei iens bin. Mar ik ha myn wurd joen en dus ik sil stimme op in partij die my nèt leit. “Wêr stimst sto op?” freegje ik [Lês mear »]
De doar jout in pieperich gelûd. Fremd, dat docht hy noait yn ‘e nacht. Ik sit by de tafel en kin net sliepe. Dat komt tsjintwurdich faker foar. Ik fyn it net slim; woldiedich is de stilte om my hinne. Myn holle is fol mei prakkesaasjes oer juster. Oer dei opslaan en ‘s nachts oer [Lês mear »]
Elts jier komt it wêrom. Fjouwer Maaie, de flagge healstok en fjouwerentweintich oeren letter wappert er wer fol ùt. Ik ha der altyd wat muoite mei hân. Dat komt miskyn dat ik der by west ha as bern. De marsjerende ferpaupere Dùtsers dy net mear songen, wat ik altyd sa moai fûn. De brêgen dy [Lês mear »]
Ik lis op ‘e knibbels foar it tùnhekje. It moat nedich yn ‘e ferve. Mar om dat in in ferfelend kluske is stel ik it mar ùt. En om dat ik leart ha “Stel niet uit tot morgen wat gij heden doen kunt” as “Geale soe ik mar dy stoar earder” gean ik oan de slach. [Lês mear »]
Yn it healtsjuster sit ik achter yn de tùn. It is deastil om my hinne. Sa no en dan besiket in fûgel noch in bêd en brochje te finen foar de nacht. Witte jimme wol dat it moaiste momint fan `e dei de skimerjûn is? Jo hearre gelûden dy jo oerdei net hearre. De minske [Lês mear »]
Yn it healtsjuster sit ik achter yn de tùn. It is deastil om my hinne. Sa no en dan besiket in fûgel noch in bêd en brochje te finen foar de nacht. Witte jimme wol dat it moaiste momint fan `e dei de skimerjûn is? Jo hearre gelûden dy jo oerdei net hearre. De minske [Lês mear »]