Ik bin lilk

Wêrom lilk? sille jimme sizze. No, dat sit sa: ik ha ùs bank in adresferoaring stjûrd. Kreas op tiid, der sil it net oan lizze. Earst fia de kompjûter fansels sa as hjoed-de-dei wenstich is. In pear dagen letter komt er in grutte slûf mei fjouwer grutte fellen papier thùs. Twa der fan binne yn oarder: [Lês mear »]

Fyftich euro (Dag, Max...)

Us Max is santjin jier by ús mar it begjin fan syn libben wie in minne start. Hy waard oanbean yn de Feanster Krante foar fyftich euro. We koene him ophelje út Jobbegea.

Noch gjin jier âld en al fjouwer adressen hân. De klacht wie dat hy altyd fuort rûn.

En omdat Jelle -in Welsch Springer– krekt ferstoarn wie, krige Olly, ús oare hûn, selskip.

Yn it begjin wie it oanpassen sawol foar him as foar ús.

Mar al gau wie der thús. Hy hie noch wol es oanstriid om achter de katten oan te gean. Mar dy hiene al gau yn`e gaten dat it neat om `e hakken hie.

Wat er ek barde yn ús libben, oan fertriet as blidens, hy wie der by.

Hy hâld ús oan de tiid, sa let ite, sa let útlitte. As ik de jas mar oan die, woe hy mei. Sneintemoarns nei `t tsjerke en dat wist hy, dan koe hy net mei en krûpte yn syn koer.

It rint no op in ein. We hawwe nachten by him wekke mar wy witte; it hâldt in kear op.

Sûnder betinkst hâlde fan. It is net yn jild út te drukken.

Fyftich euro

Read more

Skûtelwaskje

Der stean ik wer foar it oanrjocht te griemen. Wat ha ik dochs in glandige hekel oan skûtelwaskjen. Pantsje foar pantsje. Kopke foar kopke. Fan de iene hân nei de oare. En dan it gegriem mei teeleppeltsjes, ien foar ien ofdroegje. Dochs is it wol nijsgjirrich betink ik my. Se komme oeral wei, troch ùs [Lês mear »]

Ùtjouwer

“Je moet de verhaaltjes van je blog laten inbinden.” seit myn neef. Hij wennet yn Hollân en hat muoite mei it Frysk lêzen. Mar dochs slacht hy gjin stikje oer. Syn heit wie in Fries en dat lûkt dochs. Ek syn suster dy yn België wennet is in trouwe folger. “Je kunt het ook in eigen [Lês mear »]

Mei de tiid mei

“Mem moat in smartphone ha.” seit de soan; “Der kin mem alles mei fotografearje,  sms-e  en noch folle mear. Allinnich net kofje sette.“  De oare seit; “Der docht se dochs neat mei. Dy komt yn ‘t laat te lizzen.” Myn man fynt it èk laarjekoek. “We kinne sa njonkelytsen hiel Afrika foarsjen fan mobyltsjes.” Mar [Lês mear »]

Liturgysk

As Meniste gemeente ha wy liturgen. In jier as wat ferlyn fûn ùs foargonger dat er liturgen komme moasten. Hy fûn de tsjinsten tefolle in One Man Show wurden, de minsken moasten ek aktyf mei dwaan. Sûnt dy tiid binne der nei in degelike oplieding lêzers kaam. Mei in ploechje minsken binne wy in dei nei Utert [Lês mear »]

Biste-leafde

It is trije oere yn ‘e moarntiid. Skril wurd ik wekker troch de hûn. Hy is tige obstinaat; der binne in pear katten oan it frijen. Dat mei fansels wol mar wèrom kin dat net yn stiltme sa as it heart?   It lûd wurd skeller. Ien fan beide, as se kinne it net iens [Lês mear »]

In wonder

Takomst. Hoe sil it wèze op ùs planeet mei sis mar fyftich jier? Hoe stiet it dan mei `t libben Fan in mins, in plant, in dier? Hoe komt it mei de klimaatferoaring en driigjend kriichsgeweld En bin`wy feilich as de iiskap Oan de Noard en Sûdpoal smelt? Hoe komt it mei de rassehaat? De [Lês mear »]

Buorren

Hawwe jimme ek buorren? Wy ha se wol, der wol ik jimme graach  wat fan fertelle. Achtjen jier wenje wy nò yn dizze strjitte, se neame  it,”it Haskeplan”. De earste tsien jier wennen we yn in oar hûs, mar wol yn de selde strjitte.  Mar it hûs stie oarsom  de foardoar wie oan  in kant [Lês mear »]

>