Wokke De telefoan giet. It frommeske seit dat sy fan de WMO is. It giet oer it taksjeferfier. Se leit ùt dat sy in probleem hat. “Sis it mar.” sis ik noch fleurich. Want mei sokke minsken kin jo better in borrel as sûpe drinke. Ùs gemeente hat ek lêst fan de resesje. En nò moat rûnom [Lês mear »]
“D’r moatte trije tichthùzen ticht.” sei de minister. Wer ûnder Feanhùzen. Dat brocht my werom nei in foarfal fan eartiids. Wy hiene do in kabaretploechje. Sa wie der ek in boer by. Hy koe geweldich moppen en grappen fertelle. Oeral gong hy hinne yn Fryslân. Hy hoechde mar op it podium stean te gean as [Lês mear »]
“Hoe wolle jo it hawwe?” freget se. Ik sit midden yn de keamer op in kruk. In grut kleed ûnder my en noch in gruttere om my hinne. Se kin begjinne. Nei dat ik myn pols brutsen hie en de earm yn it gips bin ik ta dizze lùkse oergong. Sa kaam er ek in pedikuere [Lês mear »]
Sa nò en dan ha de Menisten in podiumgast yn de Fermanje. Ien dy mei de foargonger de tsjinst fersoarget. Dizze kear wie it de wethâlder fan Sosjale Saken. De hiele tsjinst stie yn it teken fan omsjen nei elkoar. Nei oanlieding fan Matteüs 25: 1-25 de gelikenissen fan de tsien fammen en de talinten. [Lês mear »]
Ik bin ùtnoege troch in lêzer fan myn webside. En sa mei ik fertelle oer myn aventoeren op it web. As alle handelingen foarby binne dy hearre by in gearkomste mei ik oan it wurd. It is in âlderein ploech dat ik lis earst ùt wat in webside ynhâld. Lokkich bin er in pear minsken [Lês mear »]
Nei dat wy troch de gasthear fan kofje en thee fersjoen binne nimt de foarsitster it wurd. Se hjit ùs wolkom. En om dat myn maat en ik nij binne komt er earst in rûntsje. Om barren moatte wy ùs foarstelle. “Wa bisto? Wat dochsto? Wat is dyn achtergrûn?” Ik sit yn it fermidden. Mei eangstige eagen [Lês mear »]
“Soe sto in skilderij mei myn jiske meitsje litte as ik kremeare bin?” freget myn man. Wy sitte nei Need op Freed te sjen fan Omrop Fryslân. Der is in ynterview mei in keunstskilder dy de jiske fan in minske troch syn ferve mingt. Hy ferteld dat hy al ferskate portretten makke hat op fersiik [Lês mear »]
“By welke profider binne jimme?” freget de jonge man. Myn man is by de doar en noeget hin yn ‘e hûs. Der stiet in aardiche jonge foar my. Hy jout in fertroud gefoel. “Hjir is myn frou,” seit myn man; “sy giet oer dit soart saken.” Foar dat ik wat under nimme kin sit hy [Lês mear »]
Midden yn de nacht wurd ik troch wiet wekker fan it swit. De baas fan it taksyferfier stiet by myn bed. Neist him stiet de hierbaas fan Accolade. Ik gean oerein en sjoch in frou fan de WMO der achter stean. Tusken it ploechje minsken stiet ek noch de loko-boargemaster. Se roppe allegearre yn koar; “Wy [Lês mear »]
De telefoan giet. It frommeske freget as ik in jûn fersoargje wol foar in groepke minsken. “Wèr mei?” freegje ik. “Ik lês jo ferhaaltsjes en nò tocht ik; dat is wat foar ùs.“ “Der moat ik oer nei tinke.” sis ik. “Ik lit wol wer fan my hearre.” seit se. Ik polskje myn soan. “Sil [Lês mear »]