“Wolst in bakje tee?” freget se. “Lit mar,” sis ik; “wy prate efkes in pyp fol.“ Unrêstich giet se wer oerrein; “Do moast dochs wàt ha?” Ùteinlik krij ik nei in protte hin en wer gerin in bakje wetter sûnder pûtsje. Ik bin by Mintsje op besite. Wy komme ùt it selde doarp. Sy wie doe achttsjen [Lês mear »]
“Kom er mar gau yn,” seit se; “de keardels binne krekt de doar ùt.“ “Wer hast it oer?” sis ik. “Moast mar mei komme.“ Ik rin achter har de gong yn. “Falt dy ek wat op?” Fol ferwachting sjocht se my oan. “Moast njonken dy sjen.” seit se. En dan sjoch ik dat se in stuoltsjelift [Lês mear »]
“Froulju,” seit de foarsitster; “wy hawwe gjin jild mear foar in sprekker. Wy sille it winterprogramma sels ynfulle moatte.” It is de jierlikse gearkomste fan in ploech froulju. Se begjint by de earste en freget; “Wer bisto goed yn?” “Ik soe it nèt witte.” seit se; “Bern krije. Der bin ik altyd goed yn west. Mar dy [Lês mear »]
Dat hie ik fan my sels noait tinke kinnen mar ik sit echt op in akademy. Altyd al graach wollen. Mar it is net in akademy om te studeren. It is de Noord Nederlandse Academie voor Pedicure opleiding. Ik bin frege as stùdzjeopjekt. Kwa lingte, gewicht en âlderdom fûnen sy my de ideale persoan. Nò, toe [Lês mear »]
Der sit se ûnderùt yn har stoel op har fêste plak. Ik bin op besite by in freondinne dy ik al hiel lang ken. Jierren binne wy befreone west. Wy koene mekoar fan binnen en fan bûten. Wy wiene ûnskiedber en altiid tegearre op stap. Sy en wy siten beide yn it bedriuwslibben. Oan alle [Lês mear »]
“Ik kom om myn medisinen.” sis ik tsjin de aptekeresse. De gebrûklike fragen wurde steld. “Wat is jo bertedatum, postkode en hûsnûmer?“ Ik kom hjir al fiiftich jier mar noch leauwe se my net. Ik begryp it wol hear. Jo hawwe hjoeddedei sok fremd folk omrinnen. Mar mei wat minskekennis sjoche jo dochs sawol dat ik [Lês mear »]
Jo snokke nochal wat.’ sis ik, ‘Binne jo ferkâlden?’ ‘Ja,’ seit se, se is hast net te ferstean. De sjauffeur fan myn taksy hat it goed te pakken. It is al let yn’e neimiddei as se my ophellet. ‘Hawwe jo hûnen?’ freget se. ‘Ja,’ sis ik, ‘wy ha noch ien. De oare hûn is spitigernôch [Lês mear »]
Der moatte sân skoalgebouen sloopt wurde stie sneon yn de Ljouwerter: Grou, Akkrum, Warten en Jirnsum. Oan de Hasperskoalle ha ik noch goeie oantinkens. Doe, destiids, gong ik nei de hushâldskoalle mar dy hie gjin eigen gebou. De lessen waarden ferdield op ferskate lokaasjes. Sa as it Waaggebou, de Ulo en de Ds. Hasperskoalle. Allegearre yn [Lês mear »]
“Wit jo ek wer `t ik weze moat?” Oant trije kear ta moat ik freegje nei it nûmer en de strjitte. Ik bin yn de nijbou fan myn wenplak. It is jûn en tsjuster. Gjin mins op ‘e dyk. Ik ha in gearkomste by lju wer`t ik net earder west bin. Nei lang siikjen helpt in [Lês mear »]
