Us Max is santjin jier by ús mar it begjin fan syn libben wie in minne start. Hy waard oanbean yn de Feanster Krante foar fyftich euro. We koene him ophelje út Jobbegea.
Noch gjin jier âld en al fjouwer adressen hân. De klacht wie dat hy altyd fuort rûn.
En omdat Jelle -in Welsch Springer– krekt ferstoarn wie, krige Olly, ús oare hûn, selskip.
Yn it begjin wie it oanpassen sawol foar him as foar ús.
Mar al gau wie der thús. Hy hie noch wol es oanstriid om achter de katten oan te gean. Mar dy hiene al gau yn`e gaten dat it neat om `e hakken hie.
Wat er ek barde yn ús libben, oan fertriet as blidens, hy wie der by.
Hy hâld ús oan de tiid, sa let ite, sa let útlitte. As ik de jas mar oan die, woe hy mei. Sneintemoarns nei `t tsjerke en dat wist hy, dan koe hy net mei en krûpte yn syn koer.
It rint no op in ein. We hawwe nachten by him wekke mar wy witte; it hâldt in kear op.
Sûnder betinkst hâlde fan. It is net yn jild út te drukken.
Fyftich euro…
