D'r is meer…

De Meniste tsjerke sil in yngripende ferbouwing ûndergean. It is in gebou ùt de 17 ^de ieu en is nedich oan restauraasjen ta. It dak is min en de grûn is fersakke.

Der binne ferskate aksjes op touw set. Mei rommelmerken, boekeferkeap en konserten is er in fiks bedrach byelkoar skrabbe. Nèt te ferjitten mei help fan de ferskate sponsoren en ynstellingen.

En no is it safier; de oannimmer kin begjinne.

Troch de baptistengemeente 'Pniel' is sa lang de ferbouwing duorret ûnderdak ferskaffe. Al in pear jier binne der kontakten west. Fan beide kanten is er respekt en begryp foar elkoars leauwen en grûnbeginsels.

In unyke gearwurking tusken Menisten en Baptisten. Moat dochs kinne?

Alle lêzers, harkers en kritikasters wol ik fan herte betankje foar de oandacht dy sy bestege hawwe yn it ôfrûne jier foar Tiden hawweTiden.

Ik wit wol; it wie net altiid folslein. It iene stikje hie mear ynhâld dan de oare. Myn memmetaal wie net altiid perfekt, ek wiene der flaters .

Mar foar mysels hat it in ùtlitklep west.

Wille, fertriet, somstiden argewaasje koe ik er yn kwyt. It iten hat wol es oanbaarnd west, de waskkoer oan de kop ta fol en de breatromp leech. It gong myn oare helte wol es wat oer de hege skuon.

Mar somstiden moast it perfoast dalik barre sei in stimme djip yn my. "Dit is myn lêste!" ha ik hûnderd kear roppen; "De boarne is leech." "Dat kin mem dochs net litte." ropt it thùsfront.

It measte hat my deugd dien, de reaksjes fan Friezen om ùtens. In Burgumer hat al tritich jier yn Ohio wenne en fynt it nijskjirich. "It hat wat fan thùs." seit er. 

It sil in kear ophâlde, dat is fêst, mar wannear? 

Folle Lok en Seine en dat is oprjocht miend.

Protten krystfolders wurde troch de brievebus skowd. It binne net mear fan dy flatsjes papier mar boekwurken wurden.

Je soene se yn de boekekast sette as it romans wiene, dan wiene se net te beteljen. De iene is noch moaier as de oare.

BN-ers ferhelje wiidweidich oer hun plannen mei de krystdagen. Faaks ha se it noch oer eartiids hoe it by heit en mem wie. Mar dy tiid leit fier achter hun. En as se sukses hawwe geane se nei Dubai. Sùd-Afrika is ek yntrek foaral as pylgrimreis nei it berteplak fan Mandela. 

Ik bledderje yn de krystmagazins want oars kin min it net neame. Sascha de Boer, Ilse de Lange, Winston Gerschtanowitz en mear fan dy lju sille sels it krystdiner fersoargje. Ik bledderje fierder. It iene sjocht er al smaakfoller ùt as de oare.

Ynienen falt myn each op in folder fan de itensbank, hja ha fan alles nedich. 

Ik lis de de folders by it âldpapier. De skoalle is er bliid mei.

Op ien nei ...