D’r is meer…

Peaske komt er oan

by

Peaske is foar my altiid wer it feest fan hoop en nij libben. De natûr ûntwrakselt him ùt de winterse klaaiing en docht de simmer pronk oan. De fûgels wrotte hun ùt de naden fan moarnsier oant jûns let om alles op ‘e tiid klear te krijen. It ljocht en it tsjuster hawwe rûzje oer [Lês mear »]

Meditaasje en stilte

by

“Hawwe  jimme in bychthokje krigen?” freget se my. “Ne,” sis ik; “it is in stilte plak. Dan kin jo je efkes werom lûke as jo dat nedich hawwe.” “O,” seit se en tinkt er it harres fan. We rinne tegearre troch de tsjerke dy ferbouwd wurd. Omrop Fryslân stelde op syn webside de fraach: ‘Meditearje [Lês mear »]

Wat seist, leave?

by

De Provinsjale Ferkiezingen komme der oan. Noch efkes dan kinne wy gjin radio as televysje oansette as der is wer in minister as steatssekretaris oan it wurd. Hja belove ùs fan alles: it sil allegearre better wurde foar elkenien. De sûnenssoarch, de wurkleazens en de kriminaliteit, ensafuorthinne: it sil allegearre better wurde. De earste oftraap [Lês mear »]

Oardielje net it is dochs oars...

by

index

Ik seach op it nijs (spiegeltsje) in man gûlen: syn winkelpand en hûs stie yn ljochte lôge. Hy sei skriemend: “Fjouwer generaasjes ha der yn wenne en wurke.“

Der stie hy yn in sportbroek en T-shirt. Oars hie hy neat mear, allinnich wat hy oan hie.

De kritiken wiene net fan de loft. De saken gongen minder de lêste tiid “Hy sil sels de brân wol oanstutsen hawwe.” Der stienen se; man, frou en bern mei de earmen om elkoar hinne. It hat my rekke.

Ek wy binne es alles kwyt rekke.

Net troch brân mar troch fallisemint. Troch korrupsje, oplichterij. Troch minsken dy wy blynwei fertrouwden. Ek ùs bedriuw kaam ùt de 18e ieu en hawwe hûnderden minsken yn ûnderhâld fersjoen.

“Ek wy hiene it safier komme litten.” sei men; “Eigen skuld.” It hat ùs libben in hiele oare slinger jûn, dat moat ik sizze.

Mar minsken: oardielje net want wat hinget jimme sels noch boppe de holle? It ferhaal derachter is jim ûnbekend.

Begryp en meilibjen, dat fersêftet al in bult.
Oardielje net!

Read more

‘Tiden hawwe tiden’

by

Oant ein fan dit jier oersjoch ik myn ‘tidenhawwetiden‘ noch es. Dit jier hat my fan alles brocht, sa wol wille as fertriet. Mar hjir koe ik myn aai kwyt. Tûzend kear ha ik my foarnaam; ik hâld er mei op. Ik krige minder lêzers en foarby gongers. “De minsken binne op my ùtsjoen.” sei [Lês mear »]

Samler

by

Ik bin in samler. Net fan aaidoppen, teepôtten as jiskebakken mar fan it dregere wurk. Ik garje dakpannen. “Wêrom dakpannen?” sille jimme sizze. Ik rûn es oer de Dracht en der waard in âld winkelpand sloopt. In grutte container stie midden op ‘e dyk en alles waard der fan grutte hichte ôf yn smiten. Boppe [Lês mear »]

Advintsferhaal

by

Naamloos-1“Wolst  in advintsferhaal fertelle?” frege it bestjûr fan de frouljusferieniging. De Advintsjûn komt er wer oan en dat giet al jierren sa.

Foar de pauze in Nederlândsk ferhaal en dernei in Fryske. En dat mei ik jier yn en jier ùt dwaan. Se moatte koart wêze fan ynhâld hawwe en net te dreech. Troch de jierren hinne bin ik troch de Fryske skriuwers hinne.

‘Dan moat ik sels mar los.‘ betink ik my. Nei in protte stinnen komt it ferhaal der ùt.

It is in ferhaal wurden ùt de oarloch wat ik as bern meimakke ha. De earste rigels stean op papier. Hoe fierder ik  yn de tiid werom gean hoe mear de kontoeren dùdliker wurde.

Ùs heit siet yn in fersetsbeweging. Ùs mem koe net oer ferried en ûnrjochtfeardichheid en ferprate har noch alles. En dan moast it wer rjocht breide wurde om ùs heit net te ferrieden. It is in oangripend ferhaal wurden en elke Advint moat ik it wer fertelle.

It hat de frouljusclub wol in lid koste: se fielde har troch it ferline oansprutsen. Nei hast sântich jier is de groede noch net hele, tink ik fernuvere.

“Wolst dat Advintsferhaal noch es dwaan?”  freget de foarsitter.

En ik, ik meitsje it noch spannender. Sa  kin it ferhaal noch jierren oan it neigeslacht troch jûn wurde…

Read more

De beam

by

“Wolst dit beamke ek ha?” freget myn suster; “Hy is te grut wurden foar ùs balkon.” Sa dwaande kaam de beam by ùs yn de tùn te stean. Ik wit net wat it wie mar it klikke daalks tusken ùs. Fan doe ôf oan pasten wy in bytsje op elkoar. As yn de maitiid de knoppen oan de beam kamen [Lês mear »]

>