De wrald

Miljoenen

by

De Miljoenen Nota. Miljoenen flechtelingen. Hy hat in skuld fan miljoenen. Aensen sjonge wy wer ùt folle boarst; “Dy miljoenen iens silligje sil!” It bringt my yn de tiis; dy ‘Miljoenen‘. Sil myn lûd him aensen ek ferminge mei al dy stimmen ? Miljoenen tinzen fleane troch my hinne …

Freonskip

by

“Kinst my helpe?” seit er wanhopich tsjin myn man. Wy sitte oan it middeismiel. Hy is op de bank delsige en is syn rie ten ein. Hy hat in bedriuw yn boere-ark. Myn man en hy binne beide ûndernimmers en derby goeie freonen. Se beprate in protte tegearre en bertrouwe mekoar. Se witte fan mekoar [Lês mear »]

De beamgrins

by

‘Wat wenje jim hjir moai.“, sis ik fol bewûndering tsjin goed kunde. Grutsk litte se my hun appartemint sjen. Fan twa flats is ien grutte romte makke. En dan it ùtsicht… der fal ik hielendal foar. Trije heech (“Wy woene net heger as de beamgrins. We wolle de seizoenen meimeitsje.”). En dan noch it ùtsicht [Lês mear »]

Mistrouwen

by

Alle dagen hear ik myn buorman mei syn bosk kaaien ratteljen. Moat hy foar hûs gers meane dan komme de doaren op slot. “Wêrom dochst dat? ” freegje ik him. “Jo kinne hjoed-de-dei nimmen mear fertrouwe.” seit er. “Komst om in bakje kofje!” rop ik dan en steefest komt alles op slot. Ùs soan warskôge;“Nim gjin bûtenlânske klusjemannen [Lês mear »]

Te keap

by

Oeral om ùs hinne steane buorden yn de tùn: ‘Te Koop’ (as by Friezen dy hun net ferbrekke wolle; ‘Te Keap’). As ik mei de hûn de buorren yn gean stiet hast yn elke tùn in boerd. It komt my foar dat elkenien genoch hat fan syn omjouwing. Se hawwe lang wachtsje moatten want se koene [Lês mear »]

Oerstreame

by

“Wer sille jimme hinne?” freegje ik de buorman. “Wy gean nei Italië mei de caravan.” seit er. In oare buorman giet mei de hiele húshâlding nei Frankryk. In buorfamke fierderop giet nei Eastenryk. Al wiken komt de iene nei de oare caravan it parkearterrein opriden. Stik foar stik wurde se neisjoen en test op bannen [Lês mear »]

Ferrekte sear

by

“Hy hat my ferrekte sear dien.” seit er. Ik stean by myn freon, de Spjirrebeam. “Hoe no?” sis ik. Hy sjocht er ûnwanmoedich ùt. Ja, sis mar oant syn woartels ta kwetst. “Wat is er oan de hân? Fertel it my no mar. Do kinst my dochs alles fertelle.” sis ik. Hy seit neat. Mar troch [Lês mear »]

Hoe no fierder?

by

Hoe no fierder? Nei al dy dagen fan oarlochsbetinkings en befrijingsfeesten bliuw ik mei in leech gefoel achter. Gefoelens dy oer elkoar hinne rôlje. Mei al dy ferhalen fan minsken dy de ferskriklikste dingen meimakke hawwe, moat ik de oare deis al wer oan `e Oranjekoeke en de Oranjebitter. Ik wit net hoe jimme der [Lês mear »]

Soene wy immen yn `e hûs nimme wolle?

by

Untitled-2

Dizze fraach waard yn de media stelt.

We hawwe it oer de hûnderden flechtelingen dy `t  ùs lân oerstreame. We kinne de ferskriklike bylden en sjogge der dei yn dei ùt nei. It wurd al gewoante, it heard by it deistige nijs sa as by it waar en wat docht de rinte.

We binne der allegearre mei oan, selfs de polityk. It giet sels safier dat it regear hjir mooglik om fâlle kin.

Myn pake en beppe hiene in grutte hushâlding mar namen er twa pleechbern by. Wêrom koe it doe wol en no nèt, freegje ik my ôf. Immen sei: “As eltse Nederlânner no es ien yn `e hûs naam dan wie it probleem oplost.”

“Soe sto wol op `e bank sliepe wolle en ik op in stretcher ?” freegje ik myn man; “dan kin er in flechteling op ùs bed. Dat moat dochs mooglik wêze.” Hy sjocht my oan as doogde ik net.

 Myn ferstân en myn gewisse hawwe it dreech …

Soene wy immen yn `e hûs nimme wolle?

Read more

>