De wrald

De wraldOer mijselsOm it hus

Ferbining

trochPosted on 5 Comments1min read1299 views

Naamloos-1Al in hoartsje ha ik reboelje mei it ynternet en altyd as ik it neetsaaklik brûke moat. “Wost efkes op `e bank sjen?” freget myn man.

Nei dat hy eachkrupsje krige hat, hat hy my weiwiis makke op it ynternet barren. Nei in protte earmoedzjen en eameljen fan myn kant krige ik it ûnder ‘e knibbel. En nò kin ik er net mear sûnder mien ik.

“Oanstellerij.“ seit myn freondinne; “Ik doch net oan sokke moderne fratsen en ik kom er ek.”

“No ha ik mem sa faak in berjocht stjoerd. Wêrom antwurdet mem net?” seit de soan.

Ùtnoegingen foar fergaderingen komme net oer. It is wer tiid foar de belêstingynfullerij, de boekhâlder sil komme en dat moat tsjintwurdich fia de kompjûter.

Lang om let skilje ik UPC mar ik begryp neat fan wat dy jongfeint seit. Dan sels mar wer langùt op ‘e grûn, alle ferbiningen der ùt en der wer yn. In buorjonge helpt my ùteinlik ùt de brân en alles rint wer sa as it moat.

Alles yn it libben giet om ‘e ferbining. Ek tusken minsken underling.

As er steuring is moatte wy der wat oan dwaan en moatte somstiden op de knibbels om de ferbining wer goed te krijen.

De FamyljeDe wraldOer mijsels

Bijbliuwe

trochPosted on 0 Comments1min read999 views

ticktock“Bijbliuwe.” seit men. Foaral by it âlder wurden.

Och, wat doch ik myn bêst om bij te bliuwen. Op ferskate manieren besiikje ik bij te bliuwen. Sa wol  op it terrein fan  de polityk  technyk as  op maatskiplik  flak.

Ik ha nea in stjer west yn learen. Allinnich op it mêd wer`t myn interesse op dat stuit lei.

Foar de klasse stean: gedichten en psalmen foardrage… dàn wie ik yn myn elemint. Dan wie it deastil: de bern seagen by my op. Derfoaroer wiene er fakken by dy my alhelendal net leinen.

De lêste jierren helje ik yn rap tempo de skea yn. Buitenhof, Jinek, Andere Tijden, Zembla…  ensafierder. Ik krij er gjin genoch fan. En dan it wrâldbarren noch: ik bin er noch net klear mei.

Ik wol myn horizon ferbreedzje en dat moat yn rap tempo.Want hoefolle tiid haw ik noch?

En ik wol net as in unûntwikkelde loat myn eigen stambeam ûntsiere. “Wy  hâlde fan dy sa asto biste.” seit er.

Moai sein mar ‘de  tiid hâld gjin skoft‘…

De wraldOm it hus

Sùtrich waar

trochPosted on 1 Comment1min read1362 views

Minsken, minsken wat in triest waar. Je soene er depressief fan wurre. 

Stoarmje en reine, it is waar om de hiele dei ûnder de dûnstekken te krûpen.

De tùn dy ik sa kreas er by lizzen hie, is yn in pear dagen feroare yn in woeste nye. 

Mar kom op, der binne noch genoch positieve dingen te merkbiten, allinne je moatte it sjen wolle.

It earste positieve is binnen, myn freondinne sms-te my dat se snein wer thùs komt. Se hat fjouwer wike by har dochter M. west yn Thailân. M. is trouwd mei in Thai, en jout les oan in internasjonale skoalle yn talen sa as Ingelsk en Thais foar beukers.

Mar apart genoch hoecht sy der net diploma’s foar te hawwen, se hat derfoar yn`t plak kursesen dyn. Sa hat elts lân syn seden en gebrûken.

Lokkich mar.

Ik sil hjoed siikje nei mear positieve dingkjes en ljochtpuntsjes want dat makket it libben as in stikje Oranjekoeke mei slachremme. Doche jimme ek mei?

D'r is meer...De wraldOp stap

Fredeshiem

trochPosted on 1 Comment1min read1642 views
Foto: Fredeshiem
Kinne jimme Fredeshiem wol, it meniste konferinsje hûs by Steenwijk? 

Nò, der bin ik juster mei grûp ùt Fryslân hinne west. It wie in tige slagge dei. Jimme sil wol freechj;e wat diene jimme dèr?

Dat sil ik jimme fertelle.

It tema wie: wèrom binne wy Menist as Doopsgezind?

Dat wit ik trouwens al jierren mar it is goed om dèr meielkoar oer te discussierjen. It jier 2011 wurdt in feestlik jier foar de Menisten, dan ha wy ferskate jubileas te fieren.

  • Wy betinke dat Menno Simons 450 jier allyn stoarn is. Hy wie in ontefreden priester ùt Wytmarsum en sa ûntstiene de Menisten;
  • It is dan ek 200 jier allyn dat de A.D.S., in oerkûpeljende organisaasje foar de Menisten ûntstien is.
  • Dan is it ek 100 jier allyn dat de earste frou as dûmny op de kansel stie, en wol ùt Boppe-Knype. In unikum dus.

Sa sjogge jim mar wer, de Menisten binne noch fol moed, en ha de HOOP noch net ferlen.

Wolle jimme mear witte oer dat protsje koppige grûpke minsken, dat Jezus Kristus heech yn hun faandel hat? Lit it my witte , ik wol der graach mear oer fertelle.

De wraldOer mijselsOp stap

Weitôge

trochPosted on 2 Comments1min read2256 views
Foto Emil Kalibradov | Pexels
SSneontemoarn, lekker betiid de stêd yn te boadskipjen. Prachtich waar, de sinne besiket troch de damp hinne te kommen.

Der rin ik yn de iere moarn, gjin mins te bekinnen. Ik tink by mysels: “Sa ûnbefongen en sereen moast it altyd wêze.”

Earst mar nei de Super, dan ha ik dat mar hân. En sa al rinnend meitsje ik myn plan.

De winkels gean stadich oan iepen, de rekken mei klean wurde op de stoepen set en it personiel groetet my freonlik. Se hope op in goeie omset.

Efkes by MS lâns as se ek wat aardichs foar my yn ‘e rekken ha. Nei in freonlik praatsje mei de ferkeapster gean ek wer fjirder.

Dan mar nei de nije moade saak, der slachje ik noch wol ris. Monter gean ik de winkel yn, lekker rêstich om efkes rûn te sneupen. Dan fal ik op in nyskjirrich pakje, passe en it is my tige nei it sin. Daliks mar ôfrekkenje, ik gryp nei de beurs mar net te finen.

Fuort is hy. Krekt werom hie ik him noch yn de hân. Panyk dus mar ik moat de kop derby hâlde. Wat no? Earst de klean te plak lizze en nei de saken werom wer ik west ha.

Dan nei de banken want alderearst moatte de pinkaartsjes blokkeard wurde. Wat in gedoch… ik sjoch hielendal net mear nei de opkommende sinne dy oan it wrakseljen is mei de moarns dauwe.

Dan nei it plysjeburo mar it plysjefrommeske sei: “Soks dogge wy net mear. Gjin tiid  mear foar. Jo moatte nei it gemeentehûs.”

Ik toffelje wurch en fertrietlik it hiele ein nei it gemeentehûs. Ik gean yn de lange rigele foar de baly stean en sjoch yn tinzen hoe de kriminelen ús bank plonderje.

Nei al myn hawwen en hâlden op it papier set te hawwen gean ik nei hûs ta. Myn man hat er lokkich alle begryp foar en seit: “It komt wol goed, famke.”

Under it pankoek bakken giet de telefoan -de beurs, tink ik- mar it is myn suster. Ik leau dat ik net sa freonlik wie.

We sitte swijend te iten, allegearre ûnder yndruk fan myn aventoer. Yn ienen bliuw ik yn de lêste pankoek stykjen, de telefoan rattelet wer, en der is de beurs. In frommeske hat him fûn, yn bliid stean ik har te wurd.  Efkes letter gean wy mei in grutte bos blommen op in paad.

Yn myn betinken binne der noch hiel wat earlike minsken.

 

Oer Wokke

"Efkes oer my sels want wa my net kin bliuw ik in fremde foar. Ik bin berne yn Âldeboarn en de jongste fan fjouwer bern. “Twa jonges en twa famkes. In Keninklik Getâl.” sei ùs mem altiid."

Lês mear ...

Hoefolle hjir?

Op 't stuit 5 lêzer(s).

Doe op dizze dei

Samar in stikje

Weromsjen

Kategorieën

Archyf