Wokke “Kom er mar gau yn,” seit se; “de keardels binne krekt de doar ùt.“ “Wer hast it oer?” sis ik. “Moast mar mei komme.“ Ik rin achter har de gong yn. “Falt dy ek wat op?” Fol ferwachting sjocht se my oan. “Moast njonken dy sjen.” seit se. En dan sjoch ik dat se in stuoltsjelift [Lês mear »]
Troch donderjend geweld wurd ik wekker. Myn earste gedachte is in ierdbeving is dy hjir nò ek al? Ik sjoch nei myn man mar dy leit noch op it selde plak wer`t hy lizzen gong is. Ik flean nei underen ta en sykje om ‘e hûn. Wer is dat bist dochs ? Triljend en mei [Lês mear »]
It wie wèr safier; der wie wer ien jierdei. En as er wàt is wer `t ik in glandige hekel oan ha dan binne dat jierdeis. Earst al alles yn hûs helje. De iene moat gjin drank ha mar spesiaal suertsjewetter. Dan binne der in pear fegetariers by dus gjin Fryske woarst. “Dan mar neat,” seit [Lês mear »]
“Wolst efkes nei myn kompjûter sjen? Bin ik wol goed befeilige?“ Ungerèst skilje ik mei myn soan. “Der is in hacker dwaande.“ Al ùs gegevens, materiaal mar ek ùs sinten binne nèt feilich op de kompjoeter. Nò ja, folle ha wy nèt op de bank, dat sil foar de hacker nèt de muoite wurdich wêze, [Lês mear »]
“Froulju,” seit de foarsitster; “wy hawwe gjin jild mear foar in sprekker. Wy sille it winterprogramma sels ynfulle moatte.” It is de jierlikse gearkomste fan in ploech froulju. Se begjint by de earste en freget; “Wer bisto goed yn?” “Ik soe it nèt witte.” seit se; “Bern krije. Der bin ik altyd goed yn west. Mar dy [Lês mear »]
It is trije oere yn ‘e nacht. Wa giet nò nei bûten ta? Ùs Max wurd in âld mantsje en kriget alderdomsferskynsels. Ik gean der al op lizzen. By it earste lûd stean ik by de achterdoor. Want skjin op him sels is hy altyd west. Somtiden, tink ik wol es, dat hy net allinne [Lês mear »]
Dat hie ik fan my sels noait tinke kinnen mar ik sit echt op in akademy. Altyd al graach wollen. Mar it is net in akademy om te studeren. It is de Noord Nederlandse Academie voor Pedicure opleiding. Ik bin frege as stùdzjeopjekt. Kwa lingte, gewicht en âlderdom fûnen sy my de ideale persoan. Nò, toe [Lês mear »]
Nè, ik wol my nèt ferhingje, hear. Dat sis ik earst mar foar dat jimme fremde prakkesaasjes oer my krije. In goekunde fan my skildert en besiket troch ùtliening de kosten der ùt te krijen. Ferskate minsken ùt har omkriten hawwe in skilderij fan har hingjen. Oerâl wer `t ik kom is har wurk werkenber. [Lês mear »]
Ik fiel my de lêste tiid faak ûnnoflik. We hoeche moarns mar nei it nijs te harkjen as it is ien en al ellinde. Sa as dizze moarn. In jonkje fan trettsjen fermoarde docht oan selsmoard. De hûshieren omheech of de soarchsubsydzje omleech. Yn Grinslân grûnskoddings. De minsken binne ûngerêst en freegje hun ôf; komme der [Lês mear »]
“Ik bin testpersoan wurden.” seit myn suster. “Wêr foar?” freegje ik. Ik bin nijsgjirrich. Se is net de jongste mear en dan binne de mooglikheden net sa grut. Nim nò mar de kosmetyske. Se kinne wol bewere dat er krêms binne dy in jong faam fan jo meitsje. En fan in bosk grys hier in [Lês mear »]