It is sneintemoarn. Jehannes hat noch net skille. Hy sil wol op de fyts gean. “It is knap waar.” tink ik by my sels. En sa set ik de stap der yn. It is in grutte binde yn it sintrum. Min moat oppasse wer`t jo rinne. It is de Night of the Koemarkt west. De gemeente is [Lês mear »]
“Wer moatte jo hinne?” freget de sjauffeur. “Ik moat nei de apteek.” “Best,” seit er; “komt klear.” “Jo namme leit my wol: De Zee. Dat harket goed.” “Hoe sa?” freegje ik. “Ik bin trijentritichjier seeman west. Alle see-en fan de wrâld ha ik befarre.” Myn ynteresse is wekke. “Wat ha jo dan dien foar wurk?” [Lês mear »]
“Meisto alles wèr oanpakke?” freget in mem oan har soan. “Ja,” seit er; “behalve de buorfrou.” Der wurd temûk om lake. Ik sit te wachtsjen yn de wachtkeamer fan it sikenhûs. It is tsjokfol. Hja moatte allegear bloedûndersyk ha. “Sille wy elkoar ôflosse?” seit in jong feint tsjin in âld mantsje. “Jo moatte nèt stiif [Lês mear »]
Tsjin oer my sit in jong famke mei har freon. Neist my sit in âlder spantsje. Sy is fegetarier, har man dudlik nèt. Myn freondinne fiert har jierdei mei freonen en sibben mei in grutte breatafel. Foarôf koene wy mei elkoar yn ‘e kunde komme mei in drankje en in hapke. Efkes letter sitte wy [Lês mear »]
“Mei ik wat sinten fan dy liene?” freegje ik myn broer. Doe wy lyts wiene wie ik de ienige dy it altiid krap hie. En bûsjild sa as de bern hjoed de dei krije wie der eartiids net by. Myn âlste broer fersjinne al en sa swaande skode hy my wol es wat ta. Myn [Lês mear »]
“Ha jo ek in noflike sportbeha foar my?” freegje ik it winkelfrommeske. Hja is oan it stofsûgerjen. Ik herhelje myn fraach noch in kear. Hja sjocht my oan en seit; “Sjoch mar om jo hinne.” en giet fjirder mei har wurk. Ik gean fuort en gean nei in oare linzjerysaak en stel de selde fraach. [Lês mear »]
“Buurvrouw, ziet u ook iets aan mij?” freget in buorman dy in eintsje fjirderop wennet. Ik sjoch neat oan him mar in komplimint is noait wei. “Wat sjoche jo der goed ùt!” sis ik. “Ja,” seit er; “ik heb een nieuw leven gekregen.” “Hoe sa?“, freegje ik. “Een week geleden heb ik zes nieuwe omleidingen [Lês mear »]
“Heb jij ook een uitnodiging van de groothandel voor de Ladies Day?”, freeget myn freondinne. We hawwe beide yn ‘e handel sitten. Sy yn de wol en ik yn de bedriuwsklean. Sa dwaande ha wy in ùtnoeging krige foar de jierlikse “Ladies Day“. San dei wurd der oandacht bestege oan lokale mar ek oan lanlike [Lês mear »]
As lèste ùtsmiter fan it seizoen gean wy altiid ùt iten. ‘Wy‘dat is in groep froulje fan de Meniste susterkring ‘Contact‘. San heale ieuw allyn is de ferieniging oprjochte. Earst waard er fergadere oan hûs mar der kamen safolle by dat er ùtwike wurde moast nei in gruttere romte. Hjoed de dei hat elke ferieniging [Lês mear »]
Der sit in famke fan san tretsjen jier foaroan yn de grutte ymposante Doelhoftsjerke (op Maps) fan Âldeboarn. It is 15 april 1948. Der sil in grut glês-yn-lead raam ûntbleate wurde. De tsjerke sit grotfol mei ynwenners fan de omlizzende doarpen ùt de gemeente (doe noch) Utingeradiel. Hun boargemaster, Jhr. Mr. Paul Marinus van Baerd van Sminia [Lês mear »]