It wie wèr safier; der wie wer ien jierdei. En as er wàt is wer `t ik in glandige hekel oan ha dan binne dat jierdeis. Earst al alles yn hûs helje. De iene moat gjin drank ha mar spesiaal suertsjewetter. Dan binne der in pear fegetariers by dus gjin Fryske woarst. “Dan mar neat,” seit [Lês mear »]
“Wolst efkes nei myn kompjûter sjen? Bin ik wol goed befeilige?“ Ungerèst skilje ik mei myn soan. “Der is in hacker dwaande.“ Al ùs gegevens, materiaal mar ek ùs sinten binne nèt feilich op de kompjoeter. Nò ja, folle ha wy nèt op de bank, dat sil foar de hacker nèt de muoite wurdich wêze, [Lês mear »]
“Froulju,” seit de foarsitster; “wy hawwe gjin jild mear foar in sprekker. Wy sille it winterprogramma sels ynfulle moatte.” It is de jierlikse gearkomste fan in ploech froulju. Se begjint by de earste en freget; “Wer bisto goed yn?” “Ik soe it nèt witte.” seit se; “Bern krije. Der bin ik altyd goed yn west. Mar dy [Lês mear »]
Dat hie ik fan my sels noait tinke kinnen mar ik sit echt op in akademy. Altyd al graach wollen. Mar it is net in akademy om te studeren. It is de Noord Nederlandse Academie voor Pedicure opleiding. Ik bin frege as stùdzjeopjekt. Kwa lingte, gewicht en âlderdom fûnen sy my de ideale persoan. Nò, toe [Lês mear »]
Ik fiel my de lêste tiid faak ûnnoflik. We hoeche moarns mar nei it nijs te harkjen as it is ien en al ellinde. Sa as dizze moarn. In jonkje fan trettsjen fermoarde docht oan selsmoard. De hûshieren omheech of de soarchsubsydzje omleech. Yn Grinslân grûnskoddings. De minsken binne ûngerêst en freegje hun ôf; komme der [Lês mear »]
“Binne jo al beppe?” “Hoe sa?” sis ik. Hûnderd kear wurd my dat frege. “No ja. Jo hawwe de aldens.” is it antwurd. “Hawwe jo al beppesizzers?” komt er faaks achteroan. As ik dan skodholje komt de fraach; “Misse jo dy dan nèt?” “Nè,” sis ik; “ik wit net wat dat is. Wat jo net kenne, misse jo [Lês mear »]
“Komst op myn resepsje?” mailt se; “Ik bin de tritichste jierdei. Dan wurd ik sântich.” Ik hie sels oare plannen mar se hâld fol; “Do komst dochs wol?” Eelkje is in bysûnder frommeske. Wol fyftich jier kin ik har. Yn de earste jierren as sportyf jongfaam dy fan alles ûndernaam. Se gong nei de ULO en [Lês mear »]
Hoe voel je je vandaag?” freget Facebook my. “Wat attint!” tink ik dan; “Wa soe dat no wichtich fine?” “Je hebt er weer een nieuwe vriend bij.” seit hy efkes letter. No, dat is moai fansels, mar wa is dat dan? “Je hebt een vriendschapsverzoek.” seit hy in noch in kear. Der moat ik mear [Lês mear »]
Wolle jo in stap te bek gean?” freegje ik de man achter my. Ik stean foar de kassa yn in supermerk. It is kringen. Ik fiel de azem fan de man yn myn nekke. Hy mompelt; “Sorry.”, en giet in stap achter út. Wat is dat wat hjoed de dei? Dat jo gjin minske mear [Lês mear »]
Der sit se ûnderùt yn har stoel op har fêste plak. Ik bin op besite by in freondinne dy ik al hiel lang ken. Jierren binne wy befreone west. Wy koene mekoar fan binnen en fan bûten. Wy wiene ûnskiedber en altiid tegearre op stap. Sy en wy siten beide yn it bedriuwslibben. Oan alle [Lês mear »]