Hjoed, twa oktober, is foar my in dei fan oanktinken. Wy hawwe in muoike hân dy wy nea ferjitte kinne; in bysûnder minske. Myn earste moetsjen mei har wie op myn troudei. Sy wie de earste dy sei; “Fan herte wolkom yn ùs famylje.” Dat klonk sa warm hertlik en oprjucht! En sa is it [Lês mear »]
Ik sit by de optisien foar in grutte spegel my sels te besjen. Nò, dèr wurd jo fansels net flearich fan dus dat doch dan ek nèt. Mar somtiden kin min der net underùt; ik moat in oare bril ha. Ik seach de lytse letterkes net goed mear. En dan kin min raar it skip [Lês mear »]
Ha jimme juster ek foar de telefysje sitten en nei de troanrede heard? Ik hie al gau myn nocht en koe de trystiche taspraak fan de keninginne net lang oan hearre. Dèr oerhinne kamen de menisters en de minsken dy der ferstân fan hiene oan it wurd. En as jo hun leauwe moatte dan komme de [Lês mear »]
Foart nei de oarloch, ik sil san tsjien jier west ha, hie ik myn earste skoalreiske.En wol mei de fèwein fan Louw Visser. De wein waard skrobbe en twa lange banken waarden lâns de kanten set. Der koenen dan de skoalbern op klimme en sa troch in kier nei bûten sjen. En de feilichheidsfoarskriften, der [Lês mear »]
“Mem, hat dy jonge bedoarn“, sizze syn bruorren . Hoe faak ha ik dat net hearre moatten ? It giet oer hun jongste broer. Dy woe faaks nèt omtlyk. Doe hy in puber wie hiene wy gau ris de hannen fol oan him. Hy wie oars as syn broers. Hoe lyts hy ek wie, hy [Lês mear »]
Ik stean yn in supermerke foar de toanbank en sis tsjin it famke; “Ik wol graach wat ôfrekkenje.” Hja sjocht my fremd oan want ik ha neat yn myn hannen. “Wat woene jo betelje?“,freget hja. “Ik ha juster in pot Krysanten mei naam en net ôfrekkenne..“, sis ik. Ik fiel my oplitten. De minsken efter [Lês mear »]
“Mem, nò is myn fyts alwèr stellen!” Us soan komt pûr lilk thùs fan skoalle. “Hiest him net op slot tink.” is myn reaksje. “En juster ha ik him noch plakke litten by Hanske de fytsmakker.” giet hy fjirder. De safolste fyts is foart. Wy keapje ùs earm oan fytsen en keapje allinne noch mar [Lês mear »]
Wy moatte kieze as diele, wat is dat somtiden dreech. In streamfoarsjenner freget ùs as wy ùs bine wolle foar trye jier. “Jimme betelje tefolle foar jimme providers…“, seit ùs soan. “Jimme kinne it better by ien leveransier hâlde.“, seit in oare soan. It is foar ùs in puzzel. Wat is it foardielichst foar ùs? [Lês mear »]
Ùs mem is har oan`t ferklaaien, samar yn ‘e wike. Op myn fraach: “Wer sil mem hinne?“, is har koarte andert; “Dat hearst straks wol“. Se pakt de fiets en giet it doarp yn. Nei in skofke komt se tige optein wer thùs. Mei in djippe sucht seit se: “Ik hie wat goed te meitsjen [Lês mear »]
Mids yn de lèste wrâldoarloch hippelje twa lytse famkes nei skoalle ta. Op hun holle stean grutte oranje strikken rjucht oerein. Mem hie se sa stevich yn it hier dien dat hja liken wol sjineeskes; de eagen stienen bryk yn ‘e holle. Se hiene de opdracht krige: ùt noch yn mocht ien oan de strikken [Lês mear »]