Wokke “Kin it net wat flugger?” ropt de âlde man. Ik stean yn in lange rige foar de kassa. It is drok, net ien hat mear wat yn ‘e hûs, tink ik by mysels. As ik oan bar bin sis ik tsjin it frommeske; “Wurde jo der net senuweftich fan?” “Ne,“ seit se; “ik wurd gek fan dy âlde [Lês mear »]
We hawwe mot. In frou fan middelbere aldens bringt folders rûn. Hja draaft altiid en dêr knypt it; ûs Max hat in bloedhekel oan jachtsjende minsken. It bist wat oars heel leaf en guodlik is wurd dan furieus. Wat motivaasje der achter sit wit ik net. Op in sinniche dei bin ik dwaande yn [Lês mear »]
“Goeie!” rop ik nei myn buorman. De man dy ik allinnich mar kin fan de hân omheech. Hy is mitseler en troch de krisis yn de bou hat hy dien krige. Wy komme gauris elkoar tsjin as ik Max ùtlit en dan meitsje wy in praatsje. En sa kom ik mear fan him te witten. [Lês mear »]
“Ik wol in stofsûger ha sûnder sek.” sis ik tsjin myn man. “Hoe nò?” seit er; “do hast dochs in goeie?” “Ja mar,“ sis ik; “dy sek is altiid fol. En djûr binne dy kringen! Dat skilt in heel stik yn ùs budzjet.” “Do moast ekonomysk tinke, yn dizze tiid.” sis ik. “Ast er sa oer tinkste dan moast [Lês mear »]
We hawwe de Wike fan de Deminsje. Tige wichtich dat der wrâldwiid oandacht oan bestege wurd. Wy hawwe dat deunby meimakke. We hiene it earst net troch dat er wat mei ùs mem oan ‘e hân wie. Ûngemurken as in dief yn ‘e nacht slûpte de kwaal yn har libben. It begong mei argewaasje en [Lês mear »]
Sjoche jimme ek nei it programma Heel Holland Bakt? Ik wol. Ik libje mei en sit tige yn spanning as it slagget. Tsjien kandidaten dogge der oan mei. Mar ik moat sizze: ik sjoch mear nei it minske dan nei de bakkeraasje. De iene persoan fyn ik sympatiker as de oare. En dy ik dan it [Lês mear »]
Midden yn in kloft minsken stiet de foarman fan de PvdA, Diederik Samson. It is sneontemoarn, wy binne oant it boadskipjen. Mar dit moat ik sjen want dy lju kin min allinich mar fan de televyzje ommers? In mannichte sjoernalisten en fotografen steane te triuwen om mar in glimp fan him op te heinen. Ik [Lês mear »]
Wy sille in dei der op ùt. Wy, dat binne in ploechje froulje dy oan it begjin fan it fergaderseizoen in dei op stap geane. “Wit mem wat?“seit de soan; “Dan sil ik dy dei karweikes dwaan.” Want dy binne faaks by ùs op ien hân net te tellen. En om dat de iene soan [Lês mear »]
“Buorfrou?” ropt er; “Kom jo efkes?” De buorman sit achterhûs en heard my skarreljen. “Ik kom er oan!“ rop ik. En sa sitte wy tegearre op it terras yn de ûndergeande sinne. “Wer is Tryntsje?” freegje ik. “Se is fuort,” seit er; “en komt net werom.” “Hoe nò? Jimme binne dochs krekt werom fan fekânsje?“ sis ik. “It gong al [Lês mear »]
Ik bin underweis nei de superwinkel. Troch dat de mûzen hast dea foar de kuolkast lizze moat ik mar op paad. Ik moat tweintich minuten rinne om er te kommen dat ik moat my der altiid ta sette. En om it ein wat koarter te meitsjen ha ik wat betocht. Wy wenje yn in plak [Lês mear »]