![]()
“Âlde beammen moatte net
to swier snoeid wirde…”
In earm om my hinne, mear hoecht net. In presintsje mei sinterklaas hoecht net. In sûkeladeletter komt altyd fan pas, mar it hoecht net. In pakje ferpakke yn in fleurich stikje papier, mei in grut kleurich lint er om hoecht net. In earm om my hinne kost neat mar giet fier boppe alle sûkeladeletters. En [Lês mear »]
D at wurdt neat’, sei Dokter Snijder, do hy him oer it ombouwe widske bûgde. It wie in bôllekoer fan Bakker Kooistra west. Hy beseach it bleke, skrale popke es en gong hastich de doar út; ‘Mar faaks rêdt hja har wol,’ sei hy tsjin ús mem, ‘se hat sokke grutte blauwe eagen.’ [Lês mear »]
Ik ha op famylje besite west. It wie gesellich, der lei it net oan. Kofje en tee mei wat lekkers er by, ek der wie neat mis mei. En dochs ûntbruts er wat oan. It petear bleaun oan de opperflakkige kant. Jimme kinne dat tink ik ek wol: d’r wurdt wiid wiidweidich út wreide oer [Lês mear »]
Wat wol mem no?’ freget de soan, en hy wiist op in papier wat al dagen útdaagjend prominint op ‘e tafel leit. It is in wilsferklearring dy ik ynfolje moat, en der skiet ik no al dagen tsjin oan. De doktersassistinte hat him brocht en dy moat ik no ynfolje. Mar ik bin der noch lang [Lês mear »]
![]()
“Âlde beammen moatte net
to swier snoeid wirde…”
Ik sil myn freondinne efkes skilje. Freegje hoe it mei har is. Wy binne like âld en kinne inoar al fan ôf ús trouwen. It wie myn hertsfreondinne troch de jierren hinne. Sy krigen soannen en wy ek. Har man kaam te ferstjerren, en ek ik moast myn man loslitte. Sy en ik waarden âlder en gongen [Lês mear »]
Ynkringend giet de doarbel, ik rop: ‘Ik kom ‘r oan!’ ‘It iten is betiid hjoed’, betink ik my. Senuweftich sykje ik om myn skuon. In frjemde gewoante miskyn, mar ik rin altyd op bleate fuotten yn hûs. Dan bin ik mysels want ik bin thús. De doarbel hâldt oan. Wer bin dy ferhipte skuon ek [Lês mear »]
Yn in rûnte fan tachtich jierrigen bin ik oan it foarlêzen ût Tidenhawwetiden. De measten lju sitte yn in oanpaste wein as hawwe de rollator under hannerik. De iene is noch hiel skerp fan geast en de oare lit de wurge holle al gau hingje. Myn freondinne lêst foar yn de Hollânske taal en ik [Lês mear »]
Komst efkes om in bakje?” freegje ik oan myn freondinne. “Nè,” seit se; “myn soan hat Heitedei.” “Mar dan is hy dochs thùs?” freegje ik. “Dat is`t him no. Dan wol hy dat ik him assitearje by de bern.” “Wannear hast dan wol tiid?” “Nò eiglik nea. Ûs dagen binne beset. Myn skoandochter is lùzemem wurden en [Lês mear »]