troch
Yn it ramt fan it Tsjerkepaad wie der yn ùs tsjerke in tentoanstelling fan skilderijen fersoarge troch eigen leden.
Under de tsjinst waard myn oandacht hieltyd lutsen nei ien bysûnder skilderij.
It is in sleepboatsje dat oan de kaai leit. Twa grutte lânfêsten hâlde him fêst oan de steiger. De skilder hat felle kleuren brûkt.
Blauwe golfkes mei wite skomkopkes dûnsje om him hinne. De loft is besiede mei hûnderten skieppewolkjes.
En eltse sneintemoarn hinget it boatsje noch oan de muorre.
Ik sjoch de makker fan it skilderij sitten en kin net litte om te freegjen wat it opbringe moat. We komme oerien.
"Mar net earder as it Tsjerkepaad foarby is." seit er.
Sa sein, sa dien.
Hjoed ha se him brocht. De heak siet al yn de muorre, ik hoegde him allinnich noch mar op te hingjen.
Tige tank, Bartele Bokma. Do hast dit minske tige lokkich makke.
Midden yn it sintrum fan `e stêd bliuw ik stean; de accu is leech. "Wat nò?" freegje ik my ôf. It swit brekt my oan alle kanten ùt. It ding is te lomp en te lôch om oan kant te setten.
"Hat mem als es nei tocht hoe jimme it ha wolle?" freget de soan.
Twa famkes gean nei skoalle. Sa as altiid dûnsjend lâns de berm springend op de touwen fan in skûtsje. Op dat skipke wenje in broer en in suster.
Peaske is foar my altiid wer it feest fan hoop en nij libben.
Ik seach op 
"Lokkich nijjier en folle seine!", "Noflike krystdagen!", "Prettige kerstdagen en een heel gelukkig nieuwjaar!" ropt myn buorfrou oer de hage.
Kringloop
Bleate fuotten
Bleate fuotten