Ik bin ùtnoege troch in lêzer fan myn webside. En sa mei ik fertelle oer myn aventoeren op it web. As alle handelingen foarby binne dy hearre by in gearkomste mei ik oan it wurd. It is in âlderein ploech dat ik lis earst ùt wat in webside ynhâld. Lokkich bin er in pear minsken [Lês mear »]
Nei dat wy troch de gasthear fan kofje en thee fersjoen binne nimt de foarsitster it wurd. Se hjit ùs wolkom. En om dat myn maat en ik nij binne komt er earst in rûntsje. Om barren moatte wy ùs foarstelle. “Wa bisto? Wat dochsto? Wat is dyn achtergrûn?” Ik sit yn it fermidden. Mei eangstige eagen [Lês mear »]
De telefoan giet. It frommeske freget as ik in jûn fersoargje wol foar in groepke minsken. “Wèr mei?” freegje ik. “Ik lês jo ferhaaltsjes en nò tocht ik; dat is wat foar ùs.“ “Der moat ik oer nei tinke.” sis ik. “Ik lit wol wer fan my hearre.” seit se. Ik polskje myn soan. “Sil [Lês mear »]
“Hoe vaak maakt u gebruik van het taxivervoer?” freget de amtner. Ik sit tsjin oer in frommeske dy `t fan har baan har libbenswurk makke hat. It giet oer it lokaal en taxiferfier yn ùs wenplak. De gemeente moat besunigje en pakt it ferfier drastysk oan. In skoft allyn ha wy listen thùs krige mei fragen [Lês mear »]
Ik sjoch hun yn de wachtkeamer sitten fan it sikehûs. Sy en har man. Okkerdeis is syn broer ynienen stoarn en dat wie ùs bèste freon. Ik gean der op ôf en freegje hoe as it mei hun giet. In yslike stiltme komt my temjitte. Ik gean efkes sitten, wy moatte dochs wachtsje op ùs [Lês mear »]
“Wer kin ik jo mei helpe?” freget de fiskboer. “Twa lekkerbekjes mei krûden.” sis ik. De fiskkream stiet grot fol. Ik gean er mar by sitten, dit sil wol lang duorje. Tusken de klanten stiet in ôfgriislik dik frommeske. Noch frij jong, ik rûzje har yn âldens fan tweintich. Se is klaaid op de kilo`s. Se hat [Lês mear »]
Twa hûnen mei ôfgryslik lang hier skeuke tsjin my oan. It binne Lhasa-Apso hûnen. Hja komme ùt Tibet ha se my sein. Foar it gemak nim ik de iene mar Stopjern en de oare Sokkejern. Sy moasten nei in begraffenis en krekt om dy tiid soe in monteur komme. En sa fregen se my om efkes te hûswarjen. Ik [Lês mear »]
“Jou my mar mar in jonkje.” seit myn broer. “Ja, my ek mar.” seit de oare. It is tradysje by ùs dat de manlju in jonkje mei sûker krije. Dy wizânsje ha se fan ùs heit oernaam. Moarns om elf en middeis om fiif oere en nèt mear dan twa. Doe`t se wurken nèt fansels. [Lês mear »]
“Neem me niet kwalijk…” seit se. We sitte by de hûsdokter mar it is nèt ùs dokter. “Ik ben de vervanger. Uw eigen arts is verhinderd.“ In aerdich jong frommeske komt ùs temjitte. Myn man hat noch altiid lèst fan syn hûdùtslach. We binne al seis moanne oan it dokterjen. Somtiden is hy gek ferlegen fan [Lês mear »]
“Moat ik it yn it Frysk dwaan as yn it Hollânsk?” freget de stedsgids. Wy sitte oan ‘e kofje mei gebak yn in restaurant. Wy hawwe ùs jiersliks reiske en sille hjoed de sted Harns besjen mei in offisjele gids. Hy freget noch in kear; “Moat it yn it Frysk?” “Ja,” sis ik en gean rjochtop [Lês mear »]