“Binne jo moarn thus?” freget er; “Ik bin Oebele, de timmerman.” De huzen yn ùs strjitte sille skildere wurde en no giet hy foar de fervers ùt om de rottiche plakken te reparearjen. Ik hie al in pear kear de hierbaas skille oer de minne steat fan de ferve en ferskate mailtsjes stjûrd. Mar der kaam [Lês mear »]
In pear strjitten fierder op wennet in Chileenske frou. Gauris meitsje ik in praatsje mei har. In jier allyn ha ik har foar it earst metten. Ik hie in flierkleed kocht en hie it swiere kring oprolle yn myn boadskipweintsje. Fansels gie dat mis. Mei grutte muoite sette ik it hieltiid wer tebek yn de [Lês mear »]
“Buorfrou! ” ropt ien oer it hekje. Ik sit achterhûs en ha my del jûn mei in tiidskrift. De buorlju om ùs hinne binne mei fekânsje. Ik genietsje fan de stilte om my hinne. Gjin gûlende bern en lûde stimmen fan minsken dy it net iens meielkoar binne. “Buorfrou!” hear ik noch es roppen; “Meie [Lês mear »]
“Ik wol nij behang yn de keamer.” sis ik tsjin myn man. Hy sjocht om him hinne en ik sjoch oan syn lichemstaal dat er dat unsin fynt. “It sjocht er goar ùt.” gean ik fierder; “Ùs skilderijen komme der net goed op ùt.“ Tsjin myn argeminten kin hy net op. Dat hat de tiid him leard. In freondinne wol [Lês mear »]
“Moast nò al wêr meane?” ropt myn buorman; “it gers hat net iens tiid te waaksen.“ De tùn is àlles foar my; hy is myn terapeut. As myn tùn prate koe dan soe hy hiel wat oer my fertelle kinne. Myn hiele siel en sillichheid leit er yn. Tiden fan fertriet mar ek blidens lizze tusken [Lês mear »]
Der stiet in enoarme grutte wite caravan foar ùs hûs. It wurd er tsjuster fan yn ‘e keamer. De buorren ha in skofke allyn in poppe krigen en wie de caraven te lyts. “Se kinne better thus bliuwe.” sei myn man; “Dan ha se alles by de hân wat se nedich ha.“ Nynke wurd ùt de [Lês mear »]
Ier en betiid wurd ik wekker troch in protte geraas fan aksters. Yn de grutte beam achterhûs sit in nest jongen. Ik draai my om en wol my der net mear oan steure. Mar it geraas wurd fûler. Ik moat er mar ôf en strompelje yn nachtklean mei in slûge kop nei bûten. En ja [Lês mear »]
“Wol mem ek twa grutte houten bakken hawwe?” freget er. Hy is syn balkon oan it oprêdden. En sa as it altyd giet komt er wat oer en tefolle is by ùs achterhûs. Ik moat sizze; it is myn eigen skuld. Ik kin neat foart dwaan. Wat foar brot it ek is, ik sjoch er wat [Lês mear »]
Mei in ôfgriislik lûd giet de doarbel. Wit hoe faak sis ik tsjin myn man; “Doch es wat oan it lûd fan dat ding.“ Der komt by: wy hawwe beltsjelellers. In stik as wat opslûpende bern skilje te pas en te oanpas oan. En dan is ùs Max net te hâlden want se komme ommers [Lês mear »]
Dan komt de maitiid, maitiid yn it lân.Dan laket alles, alles ùs sa oanDe moaie maitiid mei syn blauwe loft,is foar minsken en foar blom grif it moaiste skoft,is foar minsken en foar blom grif it moaiste skoft. Ik sit plat op`t gat op ‘e grûn en sjong sa lûd as it kin oer de [Lês mear »]