Minsken
De hammer
“Sille wy begjinne?” ropt de foarsitster lûd. Se is ferkâlden en dertroch tige heas. It gerûs om har hinne wurd earder lûder dan suniger, se kin er nèt boppe ùt komme. Mei fikse klappen slacht se mei de foarsittershammer op de tafel foar har. Ik bin biologearre troch dy hammer. Hy is fan prachtich nutenhout mei [Lês mear »]
Beheindens
“Hoe gaat het met u?” freget se. Grut en lang fan postuer, net unkreas stiet se foar my. Ik wol har antwurdzje mar se sjocht my ofwêzich oan, draait har om en rint fuort. Ik bestean net mear foar har. Ik wol har efterrnei gean en wol kontakt mar se is yn har eigen wrâld [Lês mear »]