Fertriet

in Bisten en sa Minsken Om it hus on 46 Views

Stientsje –ùs kat– is fane wize. Se is net harsels. Se is net de âlde Stientsje.

Us buorman is fane wike stoarn..

Salang wy hjirre wenne ha, wiene sy grutte freonen. Se rûn, oer de rânen fan it balkon, alle dagen nei de buorman ta. Se kaam net yn’e hûs mar gong foar it raam sitten en seach frijmoedich de keamer yn.

Somtiden siet sy foar it sliepkeamers raam, ek as hy besite hie.

En sa gong dat jierren troch. De man fûn it best en ek noch gesellich .

Mar no is hy stoarn en Stientsje mist him. It hûs is leech, d’r is neat mear te sjen.

Ik ha efkes ûnder twa eagen mei har praat en útlein dat dea gean by it libben heard.

Mar har itenspantsjes bliuwe leech want Stientsje, dy hat fertriet…

Mear…

Wilsferklearring

in De Famylje Minsken Oer mijsels Samar on 61 Views

Wat wol mem no?’ freget de soan, en hy wiist op in papier wat al dagen útdaagjend prominint op ‘e tafel leit.

It is in wilsferklearring dy ik ynfolje moat, en der skiet ik no al dagen tsjin oan. De doktersassistinte hat him brocht en dy moat ik no ynfolje.

Mar ik bin der noch lang net oan ta, bin noch te drok mei it libben. Mar De Wet hat sein dat elkenien san ien ûndertekenje moat, en as dy jinge wat oerkomt, dan wit de dokter wat hy dwaan moat.

In hartstikke goeie saak fansels, mar ik fyn it dreech hear…

Hoe wit ik no wat er yn de takomst mei my barre sil?
Krij ik in ûngelok en kom yn koma. as sil ik troch ien as oare rare kwaal siik wurde?

Ik ha myn beswieren oan de bern út lein, mar sy seagen it oars en litte it oan my sels oer. Ik kom ùt in generaasje wer dat net oan bar wie.

Myn heit sei: ‘As it myn tiid is, dan is it sa.’ Myn mem hie in oare eftergrûn, en joech it yn betrouwen oer oan har Skepper. Mar no binne de tiden oars, as it no safier is, dan helje se it papier op ‘e lappen en lêze wat de ferstoarne wolt hie.

It giet oars. Alles giet oars, mar dat is de tiid en sa moat it ek, As it mar mei begryp en respekt barre mei…

Hast tafallich in pinne by de hân dy ‘t it docht?

Kringloop

in D'r is meer... Minsken Op stap on 84 Views
‘it bankje’

 

Giet mem efkes mei nei de kringloop?’ freget de soan,

‘Wat wolst ha?’ freegje ik nijsgjirrich, mar ik wit it wol; we binne al in pear kear der op út west en hiel wat keukenstuollen besjoen. Mar hy is krekt en neat is nei it sin.

Se moatte nèt skurf wêze, as stikken. Sis mar ‘as nij’.

(Mar werom binne wy dan by de kringloop winkel?, freegje ik my sels ôf)

Mar it is gesellich, we moetsje in protte bekenden en hja fertelle allegearre weard se nei sykje. Meastal ha hja it sels thús yn de kast stean, mar binne it ferjitten as hawwe it oan de bern jûn.

De soan en ik geane op in gegeven momint út inoar, dat is better want dan kinne wy inoar net beynfloedzje.

Yn ienen bliuw ik stokstiif stean… ik sjoch in prachtich moai bankje! Tige lang om socht, mar nea fine kinnen.

 

 

Der wie altyd wol wat mei; ferkearde kleur, as d’r wie wat mei de poaten. Ik besjoch it fan ûnder oant boppe, d’r mankearret neat oan.

Mar dan… Twa frjemde froulju gean der op sitten en dûnsje mei hja grauwe eftereinen hin en wer op ‘myn’ moaie bankje.

Ik stean der mei kromme teannen nei te sjen. Soe hy dat hâlde? Dan geane se fuort, it bankje hymjend efter littend. Ik gean der sels noch mar ris op sitten en besjoch it noch mar in kear fan boppen ta ûnderen. Der komme noch twa froulju neist my sitten. en wippe ek op en del. Frjemd.

Mar dan seit er ien: ‘Der sit in briefke op. It is al ferkocht.’ ‘Te let.’ betink ik my, in bytsje teloarsteld, en sjoch wat er op it briefke stiet.

‘Foar mem’, lês ik, yn grutte letters. Wat blykt? De soan hat it foar my kocht.

Hy mei er fan my op sitte en dûnsje sa folle as hy wol…

In stikje Boarn

in De wrald Oer mijsels Om it hus Samar on 66 Views

“Âlde beammen moatte net
to swier snoeid wirde…”

Se binne in pear dagen oan it snoeien west.

Wol acht man gongen der oer gear. Al it grien moast foart.

Ek in rychje Bjirke beammen gongen tsjin de flakte, se hiene wol in pear jier wurk hân om sa grut te wurden. Enorme stobben waarden by de dyk set.

Der waard in ridend toilet ûnder de lêste Bjirk del set. ‘Dy mei libjen bliuwe’, seine se fan heger hân.

En sa ha ik in moai ûtsicht krige; in stikje Boarn is er foar yn ‘t plak kaam. In stream wert ik oan berne bin.

En dochs moast ik mei blidend hert ôfsky nimme fan ‘myn’ griene freonen.

Freonen, dy my troch in drege tiid fan fertriet en blidens hinne sleept hawwe. Oan alles komt in ein.

Mar ek In Nij Begjin…

Mear…

It ferskil

in De wrald Minsken Samar on 53 Views

Ik sil myn freondinne efkes skilje. Freegje hoe it mei har is.

Wy binne like âld en kinne inoar al fan ôf ús trouwen.

It wie myn hertsfreondinne troch de jierren hinne. Sy krigen soannen en wy ek. Har man kaam te ferstjerren, en ek ik moast myn man loslitte.

Sy en ik waarden âlder en gongen elk nei in fersoargingshûs. Sy nei in tehûs wat by har begoedige achtergrûn paste, en ik nei in hûs foar âlderein wat hja hjir in ‘Mienskip’ neamd.

In mienskip wert elkenien noed foar inoar hat. As jo mei ferlies te meitsjen krije, stean hja om jo hinne.

‘Wy hawwe it net sa mei in oar,’ seit se, ‘hjir wenje allinnich minsken dy yn goede dwaan binne.’

Né, ús mienskip… We binne d’r foar inoar. Tige bliid mei.