Myn buorfrou komt mei twa prachtige boeketten blommen oansetten. Har man en in kollega binne justerjûn wiidweidich huldige tr0ch de direksje. Hja wiene fiif en tweintich jier by it bedriuw. Ik wit noch dat hy as jonge by de rinnende bân kaam. In aardiche stille jonge. ‘Hy sil it noait fier skoppe yn it libben.‘ [Lês mear »]
Sjoch jimme wol es nei Debat op 2 ? Ik wol. It binne nijsgjirriche underwerpen dy der behânnele wurde. De foar- en de tsjinparty komme beide oan it wurd. Dizze kear gong it oer heiten as memmen as partners dy dement wurden binne. Ik kin der net goed oer want ik ferpleats my altyd yn dy persoan. As [Lês mear »]
Ien snein yn de simmer hâlde de menisten in Hagepreek. Dat wol sizze, in tsjinst bûtendoar yn it lân fan boer Yntema te Nijskoat. Dizze tsjinsten komme ùt de tiid doe hja ferfolge waarden om harren leauwen. Snein wie it wer safier. It waar wurke net mei, de gearkomst waard ferskowe nei de skuorre. Under it [Lês mear »]
It wie wer sa fier; it belestingbiljet moast ynfolle wurde. Nò, wy hawwe in akkountent dat ik liet it mei in restich gefoel oan him oer. Nei dat wy in ôfspraak makke ha sitte wy tsjin oer elkoar. De tafel leit fol mei mappen, alles op nûmer en alfabet. Ik bin grutsk op my sels [Lês mear »]
“Ik trouw niet weer.” seit se mei grutte wissichheid. “Wêrom net?“ sis ik. Dan ferhellet se oer har libben. “Ik heb in mijn leven veel pech gehad. Ik viel altijd op de verkeerde vent. En ik was altijd verliefd.” Se is fjouwer kear trouwd west. Twa binne ferstoarn oan kanker en fan twa is se skieden. [Lês mear »]
Ik bin allinnich en rin lâns de grêven fan minsken dy ik op in inkele nei kint ha. Hjoed is it 4 meie. Deadebetinking. By ùtstek geskikt om op in tsjerhôf de deaden te betinken, fyn ik. Hja hawwe ommers allegearre hun libben achter de rech, sommige in lang en sommige in koart libben. Guon [Lês mear »]
“Dat ferklearje en ûnthjit ik.“ klonk it lûd troch de Nieuwe Kerk ûnder de abdicatie fan de nije kening. Ûnder al dy Earste en Twadde Keamerleden dy de eed as de belofte ôfleinen hearde ik ynienen lûd en kreftich: “Dat ferklearje en ûnthjit ik.” En dàt wie Lutz Jacobi. Us Fryske politikus sit sûnt 30 novimber 2006 foar [Lês mear »]
It is prachtich waar en ik meitsje plannen. It is ommers al gau Keninginnedei! Earst mar meane en dan … Mar it wurd neat, it ark bliuwd stean. Al gau kin ik in retoer nimme op it huske. En sa belânje ik yn de lapekoer. “Wat ite wy hjoed?‘ ropt hy. Dat levert my wer in [Lês mear »]
“Hoe vind je het?” freget se. Yn grutte spanning sjocht se my oan. Anke hat ùs soan skildere. Se hat yn Amsterdam in oplieding folge, spesjaal yn portretskilderjen. Trouwens, se is fan àlle merken thùs. Set har foar de piano en elke genre spilet se. In jier as wat allyn ha ik har kinnen leard. [Lês mear »]
Mei in ôfgriislik lûd giet de doarbel. Wit hoe faak sis ik tsjin myn man; “Doch es wat oan it lûd fan dat ding.“ Der komt by: wy hawwe beltsjelellers. In stik as wat opslûpende bern skilje te pas en te oanpas oan. En dan is ùs Max net te hâlden want se komme ommers [Lês mear »]