Om it hus

De FamyljeOm it hus

Skrutens

trochPosted on 8 Comments1min read1246 views

Ik ha wat foar mem meinaam" seit er.

Mei in grutte haal fan syn earm wurdt de tafel leech makke. In foarse doaze wurdt midden op `e tafel set.

"Wat moat dat?" sis ik wantrouwich. Ik kin dizze soan, hy komt altyd mei ferrassingen. En faaks komt hy mei ark oansetten dy `t my fier boppe de pet gean. Wat hy oer hat wurdt faaks by ùs delplante.

"Lit mar sjen." sis ik en pak er in stoel by.

Protten papier wurde op `e grûn smiten en dan komt er in grutte griene bak te foarskyn. Yn spanning sjocht er my oan.

"Wit mem wat dit is?" freget er.

"No, gjin kofjesetapparaat." sis ik.

Dat sjoch ik sa wol. It is in scanapparaat dat foto`s scanne kin.

"Ach heden, hitske." sis ik; "der begryp ik neat fan."

"As mem kofje hat sil ik ùtlizze."

En sa besiket er my weiwiis te meitsjen yn wat by syn generaasje de gewoanste saak fan de wrâld is.

Skrutens foar it nije.

Wat ik net kin en net behearskje sit er djip yn. Mar dan betink ik my dat dit fan alle tiden is. Ûs mem hie dat ommers ek; stofsûger, mikser en kofjesetapparaat... se moast er earst neat fan hawwe.

Mar as der dan mar ien is dy geduld mei jo hat, dan sjoch ik de nije tiid wol sitten. Skrutens...

 

 

 

 

 

 

 

D'r is meer...MinskenOm it hus

Jelmer

trochPosted on 4 Comments1min read1550 views

Tink er om!" ropt se. We sitte achter yn de tùn, myn buorfrou en ik.

It is stil om ùs hinne. In protte minsken binne al op`n paad. De stilte wurdt allinnich fersteurd troch fûgels en it ferkear yn de fierte. In trein lit witte dat er der oan komt.

Dan ynienen ropt se; "Tink er om!" In grutte moaie brune flinter mei oranje en wite wjukken giet op myn knibbel sitten.

"Stil sitten bliuwe hear." seit se noch es.

"Wêrom?" sis ik.

"Dat is ùs Jelmer." seit se.

In pear jier ferlyn hat se in soan ferlern oan kanker. Yn ferskate bisten sjocht sy him werom kommen.

We sitte beide deastil. Ik doar my net te bewegen.

Dan komt er in selde flinter neist him sitten.

"Wa is no Jelmer?" freegje ik.

"Wit ik net. Dy it langst sitten bliuwt, tink ik." seit se.

Efkes letter fleane se in rûntsje om ùs holle en fuort binne se.

Wat is dat dochs mei minsken dat se hun dierberen werom sjogge yn blommen en bisten? Se hawwe se nea los litte kinnen, tink ik. De groede is noch altyd te farsk.

"Dag Jelmer," sis ik; "komst mar gauris wer." 

Dy Jelmer...

 

Bisten en saMinskenOm it hus

Laila

trochPosted on 8 Comments0min read1788 views
Foto: Oleh aka Uno
Om seis oere yn `e moarntiid wurd ik wekker troch lûde mannen-stimmen:"Laila! Laila!"

Ik draai my om. 'Dat binne wer lette besikers fan It Houtsje as fan It Skûtsje." betink ik my.

Mar it hâld mar oan. Ek yn it goeie ear hear ik: "Laila! Laila!"

Oeren oan ien giet it troch. Ik kin Laila wol sjitte sa stadich oan. Der sit neat op; ik moat mar es sjen wa `t Laila is.

Twa manlju steane by ùs achter hûs. Unrêstich rinne se hinne en wer. Ik gean nei bûten; "Siikje jimme wat?" freegje ik.

"We siikje Laila." sizze se.

"Wa is dat?" freegje ik.

"Dat is ùs kat." De iene man kin it gûlen hast net litte, de oare seit kordaat; "Mar hy komt wol werom hear! Wy hâlde fan him en dat wit hy wol."

De hiele nacht binne se al oan it siikjen. Hy hat al syn maten ùt it tehûs byelkoar skarrele en mar roppe en mar siikje.

"Moatte jimme net nei `t asyl skilje ?" freegje ik; "Miskyn is hy der hinne brocht."

"Ha wy al dien." seit de iene wert Laila fan is.

"Miskyn is hy dea rieden." oppenearret ien. Dat falt net goed by de  oare  manlju. Fertwivele sjogge se mekoar oan. Hoe moat it no fierder sûnder Laila?

Ik nim my foar om moarn in nije Laila te heljen.

De wraldMinskenOm it hus

Grouwens

trochPosted on 1 Comment1min read1053 views

Myn buorfrou komt efkes lâns. Docht se wol faker. It kin moarnsier as op `e neimiddei wêze.

Yn `e fierte hear ik ha al oan kommen. Eltse sin wurdt bekrachtige mei in grouw wurd, faaks mei in flokwurd.

Fersichtich ha ik har der al es op attindearre. In skofke gong it goed, mar do wie it wer raak.

"Gelske," sis ik; "wêrom flokst sto sa?"

"Doch ik dat?" seit se fernuvere. "Ja," sis ik; "hast sto befestiging nedich foar was sto seist?"

"Do bist kristelik, hè?" seit se; "Ik sil er rekken mei hâlde."

"Dat is it net allinnich." sis ik; "mar it hat ek mei noarms en wearden te krijen."

In pear dagen ha wy har net sjoen. 'Se hat it har oanlutsen', tink ik.

Nuveraardich mis ik har. Ha ik dochs tè rjochtstreeks west, freegje ik my ôf. It is in best minske, se stiet altyd foar elkenien klear.

Ik sit er oer yn. Soe it wol wer goed komme tusken ùs? Mar dan op in moarn hear ik ha al ùt de fierte oankommen, al flokkend op it winterske waar.

"Kom er mar gau yn." sis ik; "De kofje is brùn."

Grouwens.

MinskenOm it husSamar

De Rival

trochPosted on 0 Comments0min read1107 views
naamloos-1Yn it ramt fan it Tsjerkepaad wie der yn ùs tsjerke in tentoanstelling fan skilderijen fersoarge troch eigen leden.

Under de tsjinst waard myn oandacht hieltyd lutsen nei ien bysûnder skilderij.

It is in sleepboatsje dat oan de kaai leit. Twa grutte lânfêsten hâlde him fêst oan de steiger. De skilder hat felle kleuren brûkt.

Blauwe golfkes mei wite skomkopkes dûnsje om him hinne. De loft is besiede mei hûnderten skieppewolkjes.

En eltse sneintemoarn hinget it boatsje noch oan de muorre.

Ik sjoch de makker fan it skilderij sitten en kin net litte om te freegjen wat it opbringe moat. We komme oerien.

"Mar net earder as it Tsjerkepaad foarby is." seit er.

Sa sein, sa dien.

Hjoed ha se him  brocht. De heak siet al yn de muorre, ik hoegde him allinnich noch mar op te hingjen.

Tige tank, Bartele Bokma. Do hast dit minske tige lokkich makke.

MinskenOm it hus

Netwinske bisite

trochPosted on 0 Comments0min read1116 views

naamloos-1

Ik sit yn è tùn. It binne fan dy seldsume simmerjûnen dat alles om jo hinne stil is. De fûgels hawwe foar de nacht in ûnderkommen socht. It ferkear yn `e fierte stjert langsum ùt. Ik bin allinnich en tink oer de dei nei.

"Buurvrouw!" ropt in stim. It lûd komt ùt in flat achter my. "Is het goed dat ik even bij u kom zitten? Ik neem wel in drankje mee." Foar dat ik der wat tsjinyn bringe kin rattelt er al immen oan it thùnhikje.

Der stiet er in grutte brune, breedskoudere man voor my. In soarte fan bodybuilder, ik ha him wol es metten.

"Heeft u glazen?" seit er; "Ik heb mijn eigen drankje meegenomen. Houd u van Wodka? Ik meng die meestal met cola."

"No né." sis ik; "Ik ha myn eigen drankje." en nip fan myn tee dy yntiid kâld wurden is.

Dan begjint er te fertellen.

Wer hy wei kommen is. Syn mem wie in Deenske, syn heit in Arabier en fia Rotterdam binne se yn Fryslân telâne kaam.

It petear kriget in oare winning. De Wodka begjint te wurkjen. Hy is wurkleas en jout de oerheid de skuld. Ek de Amerikanen, de Joaden en de Kristenen krije der fan lâns. 'Al dy oanslaggen en oarlogen, dat is de skuld fan it grutte jild' seit er mei in grimmitich gesicht.

Hy wol him ta wenjen sette yn Almere, seit er; der binne mear donkere minsken, der falt hy net sa op.

Ik gean oerein en huverje. "It wurd my hjir te kâld."

Efkes letter hear ik it thùnhikje ticht klappen.

Netwinske bisite.... Brr.

Bisten en saOm it hus

Machtsstriid

trochPosted on 0 Comments1min read1136 views

poetin1024

CNbxVJimme binne  tink ik wol op `e hichte fan Stientsje ùs kat  Der ha ik it al es earder wiidweidich oer hân.

Net sa lang allyn hat se in freon krige fan minsken efter ùs. Stientsje in Fryske hûskat en Poetin in Maine Coone mei in hiele lange stambeam. Grutter ferskaat is er net te finen; de iene ùt it asyl en de oare fan adel.

Mar krekt sa as it yn de polityk giet uteinlik giet it om  macht.

Earst wie it tuike-tuike, mekoar paaie en ôfstjitte. 'Wat hasto te bieden en ik te jaan'. Poetin stelde him underdanich op, wurde bern oan hûs.

Stadichoan waarden de grinzen ferlein sûnder dat ien it yn it snotsje hat. Hy eigenet him dingen ta sa as de itenspanne fan Stientsje. En mei de hûsrigels naam hy it net sa krekt.

Wy sjogge dat oan, fine dat earst grappich en ha ek wol bewûndering foar de gast.

Mar dan wurdt it op in moarn ier en betiid oarloch. Mei in protte wapengekletter en kattegejank wurd ik wekker.

Der stiet Poetin foar de keukensdoar, de prachtige stut fier omheech. Stientsje mei net mear yn `e hûs. Ynelkoar sit se foar de doar. Ik fiel my krêkt as it folk fan de Ûkraine: beskiten en besoademitere.

Mar dochs bliuwt hy wolkom mits hy him hâld oan ùs hûsrigels en Stientsje de baas bliuwt.

Machtsstriid.....

MinskenOm it hus

Meitinker

trochPosted on 1 Comment0min read1289 views

Naamloos-1

"Kan ik u beide ergens mee helpen?" freget er. We hawwe in Meitinker op besite.

Ien fan ùs jonges hat dat regele. Earlik sein hie ik der noch nea fan heard. Omdat de soan fûn dat wy wol wat help brûke koene, hie hy dizze moeting regele.

Yn earste ynstânsje like it my opfleanen. "Wy binne noch fierste flink." sis ik tsjin him. "Wy kinne, as er wat komt, jimme net helpe." seit er; "Ik wenje te fier fuort en myn broer hat wurk om ùtens."

En sa sit Mustafa by ùs oan de kofje. In hiel ynnimmende jong feint. Om wat tichter byelkoar te kommen stelt hy him earst foar. As jongkje fan trije mei syn âlders meikommen ùt Turkije.

En sa ferhellet er oer syn libben en it gesin wert hij utwei komt.

Ik hingje oan syn lippen; wat witte wy no fan ùs meiboargers?

Wylts ik my tige ynteressearje foar syn eftergrûn en djip yn syn ferhaal sit, seit de Meitinker: "Zullen wij nu maar ter zake komen?" en hellet papier en penne foart ljocht.

Wiidweidich begjint er oer de 'Meitinkers', hoe dy op it med fan help meitinke en oplossingen jaan kinne.

As er ùtpraat is betankje ik him en sis by de doar: "Help ha wy noch net nedich mar kom mar es om in bakje kofje. Dan ha wy it er noch es oer..."

Bisten en saOm it hus

Stientsje II

trochPosted on 2 Comments1min read1354 views

[Klik op de ôfbylding foar grut]
stientsje800600wit_20

Stientsje is in 'Europese korthaar', sa stiet yn har paspoart.

Wy hawwe har ùt it asyl helle want wy koene ùs bisteleafde oan net ien kwyt. Nei dat Max nei sântjin jier ferstoarn is wie it stil yn hûs wurden. It ritme fan de dei wie fersteurd.

En sa is sy yn ùs libben kaam.

Yn de earste fyfjier fan har bestean hat sy fjouwer pleechâlders hân. It wie net wat se de der fan ferwachte hie. Mar eltse kear tocht se: 'Dit wurde minsken wert ik fan hâlde kin', en dan waard se nei in skofke werom brocht, nei it asyl.

Somstiden tocht se dat it oan harsels lei, koe se wol oan de ferwachtingen foldwaan? Soe se har oars gedrage moatte? Mear Europeesk? Kateftiger? As soks sawat hinne?

Op in kear kamen er wer lju foar har traaljes lâns. Sy like wol in leaf minske, hy wat in brimstige man. 'Ik bin mar fuort krûpt, sa folle mooglik efter yn `t hok. Se woene my dochs net hawwe.'

En ferduld noch oan ta; woene dizze lju har net hawwe?

En sa is sij opnaam troch in pear âldere minsken. It hat har kattenbestean hielendal feroare en ferrike. Er wurdt rekken mei har hâlden.

En fan har kant docht se er alles oan om it hja nei`t sin ta meitsjen.

Unferwaardlike leafde moat fan beide kanten komme, is 't net?

Ach, dy Stientsje ...

Fierder lêze
De FamyljeOm it hus

Ûngemak

trochPosted on 3 Comments0min read1305 views

Wet-Floor-Slippery-Caution-Sign-S-4374"Brûksto  ek wat yn `e kofje?" freegje ik har.

We hawwe besite fan ùs pastorale wurker.

Hja komt regelmjittich es lâns. En dan ha wy faaks in goed petear. Oer de  gemeente, de nije dûmje en wer`t wy dit jier mei fakânsje hinne sille. Ik rin dan hin en wer om elk fan kofje te fersjen.

Mar dizze  kear giet it mis.

Ik bliuw mei myn toffel heakjen en belânje langùt op`e grûn. Myn man wol my opheine mar stroffelet ek en falt mei syn rech op `e telefyzjetafel. Ferheard en net begripend sjocht de pastoralewurker del op de beide minsken dy oan har fuotten lizze.

Se besiket ùs ien foar ien oerein te krijen wat in hiele poepetoer is. Nei in protte gedoch sitte wy wer tsjin inoar oer. 

"Hawwe jimme ek wat brutsen?" freget se ungerêst. We sjogge inoar oan en kinne net mear bykomme fan it laitsjen.

Myn man kin net laitsje, sjocht er de humor nèt fan yn. Hy hat syn ribben knieze. Ik ha mei him te dwaan en triuw in kessen yn syn rech.

By it fuortgean seit se: "Sân besite ha ik noch nea meimakke. It is wer es wat oars."

"Kom mar gau es wer." sis ik.

Ûngemak ... 

Oer Wokke

"Efkes oer my sels want wa my net kin bliuw ik in fremde foar. Ik bin berne yn Âldeboarn en de jongste fan fjouwer bern. "Twa jonges en twa famkes. In Keninklik Getâl." sei ùs mem altiid."

Lês mear ...

Sa ist en net oars

“Alle begjin is swier, sei de dief, en doe stiel er foar de earste kear in ambyld.”

Hoefolle hjir?

Op 't stuit 1 lêzer(s).

Tiden op de Twitters!

Doe op dizze dei

  • 21-03-2023 Neat!

Samar in stikje

De Twirre

Kategorieën

Archyf

Tidenhawwetiden stats

Tal berjochten: 841
Tal blèdsiden: 10
Tal reaksjes: 1,505
Tal kategoryen: 11
Tal tags: 25
Tal wurden: 236,154
Yn totaal media: 1,952

Lêste update:
8 maart 2023 @ 02:33