Sûnder reden, gjin hurde nùtsjeboel as sa, falt er in fulling ùt myn kies. In pear dagen letter noch ien, en omdat ik grutsk bin op myn eigen gebit meitsje ik my der soargen oer. Ik gean nei immen ta fan it âldereinhûs, dy my miskyn fierder helpe kin. In skofke letter komt se werom en [Lês mear »]
De telefoan giet. In entûsjaste stim ropt; “Moast bûten sjen! Ik stean nei dy te swaaien!” Op in bankje fierderop sit in frommeske en besiket kontakt mei my te krijen. It kabinet hat besluten om de maatregels te ferlingjen oan’t achtentweintich april . De reaksjes fan de bewenners binne ferskilllend. In freondinne sei; “Dat haal ik [Lês mear »]
Hast it al heard?” seit in buorfrou, “Alle duorren geane ticht en op slot. Earst fanne wike de sietduorren fan it gebouw, en no de haadyngong.” Stadichoan wurdt de kring lytser om ùs hinne. We kinne net mear in rûntsje meitsje yn de tùn. Yn it gebouw is de eangst foar besmetting fielber, as ik er [Lês mear »]