Stimmen ùt it ferline...
De doarbelle giet. Ik ferwachtsje gjin besite mar dat wit min mar noait. Der stean twa froulje foar myn noas. Ien der fan komt kwa stim en wezen my bekend foar. "Hoi Wokke." seit se. We jouwe mekoar in han en in tùt, sa as âlde bekinden dogge.…
It paad bjuster
Fertwivele sjocht se om har hinne. Wer soe se weze? Wy hawwe nije buorren krige. Hiel aardige minsken sa te sjen. Hy hat altyd yn de bou sitten en kin er in soart oer ferhelje. Sy is in grutte rizige frou, it moat eartiids in kreas jongfaam west hawwe.…
Tolerânsje
Wolle jo efkes wat oan `e kant gean?" freegje ik de man dy mei twa rollators it paad blokkearet. Hy sjocht lilk efterom en docht krekt as ik net bestean. Ik ha in oare scootmobiel oanskaffe, myn âlde wie al moannen stikken. Osa bliid bin ik er mei.…
Unwennegens
Oeren kin sy troch it rùt nei bûten stoarje. Sûnt in wike is de basin ferhûze. Werom, dat begrypt sy noch net. Se hiene it sa goed mei elkoar: minske en bist . Der kaam by; se koe eltse kat en hûn ùt de omjouwing. Der wie in…
Ik sil dy misse...
Wy binne dizze dagen oan it ferhûzjen. Alles wurdt ynpakt mar dan ek alles. Fêst as los, it giet mei. As ik net oppas en bytiids in stap te bek set, sit ik yn in doaze mei in sterk touw der om hinne. Wat moat mei en wat…