Op stap

MinskenOp stap

Fjirdepartsje brèa

troch Posted on 1 Comment 1 min read 528 views
Fedde Schurer
Fedde Schurer

Der stiet in grutte brede man foar my mei in hiel bosk wyld griis hier. Hy benimt my it hiele  ùtsicht. Ik stean yn in bakkerswinkel te wachtsjen. De winkel stiet grotfol mei  klanten. Doe destiids,  koene jo noch gjin nûmerke lûke.

In jong ding stiet achter de toanbank en docht o sa har best. Dan is de grutte grize man oan bar. Hy seit mei  in swiere stimme wat hielendal by syn lea past: "Ik wol in sniend fjirde partsje brea". Se sjocht him ûnnoazel oan en begrypt him net.

Dan seit hy it noch ris; "Ik wol in sniend fjirde partsje brea... "

Der komt reuring ûnder de wachtsjende klanten mar hy hâld fol. Ik bin hielendal net hastich mear. Ik fyn it geweldich dat ien sa op syn strepen stiet en him net ôfliede lit troch fûterjende minsken. Nei dat hy it noch ris sein hat seit hy tsjin it ferbouwerearre fanke; "Iet it sels mar op" en foart wie der. Dat byld fan dizze yndrukwekkende figuer stiet my noch dùdlik foar de geast.

Dy man mei syn ymposant postuur en wyld bosk hier wie Fedde Schurer, dichter en skriuwer  fan Fryslân. De bewûndering foar dizze man is doe des tiids ûnstean en troch de tiid allinne mar oanboaze.

 

Sjoch ek: Jierwiksel 2010-2011
MinskenOp stap

Taksyferfier

troch Posted on 0 Comments 2 min read 456 views

De taksysjauffeur seit tsjin my dat hy noch nei it sikenhûs moat op bisite. Op myn fraach as it  earnstich is skothollet hy. "Myn frou hat M.S. en hat er boarstkanker by krige. Se hat hege koarts in onstekking is er by kaam." Op myn fraach as hy him wat redde kin seit er; "Ik ha noch in dochter thùs mar dy bern ha ek hun eigen libben." Ik ha mei de man te dwaan. Hy liket  my o sa iensum. "Sterkte", siz ik. In ôfsage sizwize, ik wit it, mar wat moat ik oars ?

Wy, myn man en ik, ha taksyferfier. In prachtige ùtfining fan doar tot doar. Ùtfûn troch de gemeente wer`t wy wenje.  Sa litte wy ùs ride troch ferskate sjaufeurs. Sawol froulju as manlju , jong as âld in dieltiidbaan as fèst yn `t tsjinst. En sa ha ik al hiel wat minsken kinnen leard. En omdat it minske my altiid yn de besnying hâld begjin ik by Dokkum om mei in praatsje. En de measten wurdearje dat; dat der ien is dy`t interesse hat foar hun persoanlik dwaan en litten. Sommige froulju fertelle my dat sy dit baantsje er by doche om de bern studearje te litten. As ik  hja letter tref ferteld sy my grutsk dat de soan "cum laude" slagge is. En dan bin ik bliid foar har. Sy hat er hiel wat ritsjes mei de taksy foar oer ha moatten.

Dizze taksy ûndernimmer hat wol oer de hûnderd sjaufeurs. Ik moat noch hiel wat ritsjes meitsje om it minske achter de sjaufeu(r)(se) kinne te learen...

"Wer sille wy moarn hinne?", freegje ik myn man? Hy sjocht my fremd oan; wol se al wer foart!


Op stapSamar

De Lege Knip

troch Posted on 2 Comments 2 min read 586 views

'Ha jo ek kralen?' freget in man oan it frommiske achter de kassa. 'Nè' , seit se, 'Jo moatte sels mar sneupe.' Efkes letter stiet er in mem mei in soan foar de toanbank. De jonge wol perfoarst alles wat glès is opkeapje. De mem is er eagenskynlik wat mei oan mar wol gjin heisa en glimket wat. De jonge hâld fol en lit him net omprate. In frommiske ùt in oar lân is dan oan bar, hja hat in pear kopkes en pantsjes yn e hân. Hja wol perfoarst de selde mar dan tolve. Ik stean yn 'e rigele foar de kassa. Suffert... ik lit de iene nei de oare foar gean.

Ik ha thùs yn de wenkeamer in hoekje foar my sels kreèarre. Siz no earlik: wat is dat nò moai in plakje foar jo sels?

De kompjûter en de printer moast fan boppen nei ûnderen ferhûzje. Myn man skodde al mei de holle; wat fynt se nò wer ùt. Nei in protte gedoch stiet alles sa ik it hawwe wol. Mar yn it hoekje kin noch wol in plat smel kastje stean, dan kin der de printer op. Sa belânne ik yn De Lege Knip.  Myn soan woe wol ride ûnder ien betinkst: hy woe net de auto fol mei rimram en tuchguod. Ik tocht, dat falt wol mei as ik him mar ien kear mei ha (ek om de auto fansels)

Mar dan komt de problematyk; ik hâld fan minsken. As ik sa tusken de minsken stean ferjit ik wer ik foar kaam bin en lit de iene nei de oare foar gean. Siz nò sels wat is er nò boeiender dan minsken? Net ien is it selde. Wy hawwe it kastje fûn en it past krekt yn syn auto mar ek yn myn hoekje. Allinne de kompjûter ferekt it mei de printer gear te wurkjen.

Foar dat wy de doar achter ùs ticht lûke sjoch ik noch krekt hoe de man fan de kralen en de man fan de glèzen tegearre stean te praten. Soene hja it oer it glès ha as oer de kralen as oer glèzen kralen?


Op stap

Macula

troch Posted on 0 Comments 2 min read 511 views

Der sitte wy dan, myn man en ik yn in wachtkeamer fan in hiel grut eachsikenhûs. Ik sjoch ris om my hinne. Soe der ek in bekinde by wèze? Mar hoe soe dat ek? Dy minsken komme allegearre ùt it westen.

Mar stik foar stik ha sy in ferbânt foar it each. De iene hat him lofts en de oare rjochts. It spiit my om it te sizzen mar ik ha it gefoel dat hjir in teaterstikje opfierd wurd. By it sjen fan dit ploechje minsken kin ik it laitsjen hast net litte. Yn myn eachen binne it allegearre Mosje Dajan`s

Ik gean oerein en sjoch om my hinne. Soe min hjir ek  kofje krye kinne. Dèr is in kofje apperaat  mar dy wol allinne  produsearje as hy euro`s sjocht.  Ik kin it ding net oan 'e praat krye. Al gau rint de wachtrûmte  leech en foar dat ik it troch ha stean se om my hinne. Se drukke allegeare op ferskate knoppen. En ja hjer, der komt cappuccino ùt mar sûnder bekerke der ûnder. Lokkich ha de measten in pleister oer de eachen en sjogge de rafaasje net. Mar ik tink  by my sels 'wie ik mar thùs bleun, dan hie ik gewoan kofje setten'.

Troch de alteraasje ha wy net heard dat ùs namme oproppen waard en in ûngeduldige assistint stiet ùs te wurd. De eachendokter seit tsjin myn man: 'Jo hawwe Macula' Dat is net best fansels en ik libje tige mei him mei.

Mar dochs klinkt it my as Drakula yn de earen.

Foar alle minsken yn dy wachtrûmte hoopje ik dat sy goed sicht krye meie fan 'e dingen om hun hinne...

Op stap

In Libbensles

troch Posted on 1 Comment 2 min read 539 views

Lilk stean ik de man te wurd dy achter de bali stiet fan myn soargfersekering. Hoe kinne se my nò san grutte rekken stjûre foar in lyts skofke fisioterapy. Ik ha der gjin wurden foar mar de man kin it ek net helpe: hy heard geduldich nei myn wiidweidich  petear. Ik bin it net iens mei him en hy net mei my.

Lang om let moat ik dochs beliis jaan. Ik betink my dat je by dit soart minsken altiid oan it koarste ein lûke. Ik freegje noch oan him as hy ek in baantsje foar my hat. In dieltiidbaantsje as sa. Dat is dochs modern net! Mar de man begrypt neat fan dizze klant en fynt my mar nuver.

Dan kom ik yn in saek dy alles op it med fan elektryske apparaten hat. Der stean in hiele rigele minsken te wachtsjen. Dit soart minsken kost tiid want dizze lju komme mei fragen der`t de winkelman achter de toanbank ek noch noait fan heard hat.

Dan ynienen komt der in man oanriden yn syn skootmobyl, rjocht op de minsken yn. Dy wike oan 'e kant, ik spring gau op side want ik ha gjin nocht om noch ris nei myn soargfersekering  te gean. Ik ha noch krekt de moed him te freegjen as ik him helpe kin. Dan barst er yn ienen los tusken al dy minsken, ien en al opstânnichheid en fertriet en hy ropt it ùt;

"Ik ha tritich jier frachtwein sjaufeur west op it bûtelân. Noait in ongelok as oanriding hân en ik kin nèt omgean mei dizze ferrekte karre...."

Ik skamje my djip. Wat bin ik dochs in oelewapper my sa drok te meitsje oer in rekken. Ik bin oant myn tiennen ta mei dizze man begien. Ik ha wer in libbensles leard. Hast soms ek begrutsjen mei dy sels: der binne altiid minsken dy it minder as dy....

Op stap

Fjouwer ieuwen Oranje-Nassau

troch Posted on 1 Comment 1 min read 562 views

Juster mei in freon nei de tentoanstelling west yn it Princessehof  yn Ljouwert.

Der wie in gearstâlling fan keramische potten en pannen, dy makke wiene nei oanlieding fan festiviteiten rûn de Oranjes. De konsevator rûn mei ùs de skienis troch fan fjouwer ieuwen Oranjes. Tige boeiend en hiel nysgjirrich, wat wit ik no bygelyks fan disse Oranje femylje?

Nei dat wy disse eksposiesje besjûn hiene, waarden wy ùt noege foar in lunch yn "De Koperen Tùn".

Dèrnei wie er in stèdskuier lâns de âlde gebouwen ùt de skiednis fan ôf 16 hûnderd. We hawwe ûnder oaren de Synagoge besjoen, en ûnwillekeurich giet dan troch je hinne dat der 500 joden yn dizze stèd wenne ha, en wat is der nò fan oer?

In musyk en teaterskoalle sit er yn,  ha war  "tiden hawwe tiden" mar dochs docht it noch sear as wy oan dy tiid werom tinke. Fjirder geane we lâns de Âldehou en it yndrukwekkende stèdshûs, sa is er noch folle mear, mar it soe tefolle wurre foar dit ferslach.

Ik soe sizze doch it es, it is de muoite wurch. Wy moatte dochs  mear witte fan ùs rike ferline, dan wurd it ek wat dùdliker wèrom it hjoed sa is, sa as it is.

Op it ein fan dizze dei smakke de pizza en de reade wyn wûnderbaarlik goed.

Op stap

Beurs

troch Posted on 0 Comments 1 min read 604 views

Juster de hiele dei op de beurs stien yn Gorinchem. It wie in "Creadû" beurs.

Der stiene allegearre stânhâlders mei ansichtkaarten en mei materiaal wat der by heard. En dat is noch al wat, sy docht it no al in pear jier en de techniken fan it kaarten meitsjen is yn de rin fan de jierren ek enorm foar ùt gien.

Yngewikkelde skjirren lûpen en aperaten  leine op de kream, ik ha der hielendâl gjin ferstân fan, mar ik die krekt as wist ik der alles fan.

We ha best ferkocht, mar it dreechste wie it ein riden fan Tsjâlberd nei Gorinchem, en foar har trye dagen lang. Mar hândel is hândel, en dat is har bestean. Hjoed is it snein en kin ik noflik bekomme.

D'r is meer...De wraldOp stap

Fredeshiem

troch Posted on 1 Comment 1 min read 626 views
Foto: Fredeshiem
Kinne jimme Fredeshiem wol, it meniste konferinsje hûs by Steenwijk? 

Nò, der bin ik juster mei grûp ùt Fryslân hinne west. It wie in tige slagge dei. Jimme sil wol freechj;e wat diene jimme dèr?

Dat sil ik jimme fertelle.

It tema wie: wèrom binne wy Menist as Doopsgezind?

Dat wit ik trouwens al jierren mar it is goed om dèr meielkoar oer te discussierjen. It jier 2011 wurdt in feestlik jier foar de Menisten, dan ha wy ferskate jubileas te fieren.

  • Wy betinke dat Menno Simons 450 jier allyn stoarn is. Hy wie in ontefreden priester ùt Wytmarsum en sa ûntstiene de Menisten;
  • It is dan ek 200 jier allyn dat de A.D.S., in oerkûpeljende organisaasje foar de Menisten ûntstien is.
  • Dan is it ek 100 jier allyn dat de earste frou as dûmny op de kansel stie, en wol ùt Boppe-Knype. In unikum dus.

Sa sjogge jim mar wer, de Menisten binne noch fol moed, en ha de HOOP noch net ferlen.

Wolle jimme mear witte oer dat protsje koppige grûpke minsken, dat Jezus Kristus heech yn hun faandel hat? Lit it my witte , ik wol der graach mear oer fertelle.

Oer mijselsOp stap

Weitôge

troch Posted on 5 Comments 2 min read 712 views

Sneontemoarn, lekker betiid de sted yn te boadskipjen. Prachtich waar, de sinne besyket troch de damp hinne te kommen. Der rin ik yn de iere moarn, gjin mins te bekinnen. Ik tink by mysels: "Sa ûnbefangen en sereen moast it altyd wèze." Earst mar nei de Super, dan ha ik dat mar hân. En sa al rinnend meitsje ik myn plan. De winkels gean stadich oan iepen, de rekken mei klean wurre op de stoepen set en it personiel groetet my freonlik...  se hope op in goeie omset. Efkes by M.S. lâns as se ek wat aerdichs foar my yn 'e rekken ha. Nei in freonlik praatsje mei de ferkeapster gean ek wer fjirder.

Dan mar nei de nye mode saek, der slachje ik noch wol ris. Monter gean ik de winkel yn, lekker restich om efkes rûn te sneupen. Dan fal ik op in nyskjirrich pakje, passe en  it is my tige nei it sin. Dalik mar ôfrekkenje, ik gryp nei de beurs mar net te finen. Foart is hy, krekt allyn hie ik him noch yn de hân. Panyk dus mar ik moat de kop erby hâlde. Wat nò? Earst de klean te plak lizze en nei de saken werom, wer ik west ha.

Dan nei de banken want allerearst moatte de pinkaartsjes blokkeard wurre. Wat in gedoch... ik sjoch hielendal net mear nei de opkommende sinne dy oan it wrakseljen is mei de moarns dauwe. Dan nei it plysjeburo mar it plysjefrommeske sei: "Soks doche wy net mear. Gjin tyd  mear foar. Jo moatte nei it gemeentehûs." Ik toffelje wurch en fertritlik it hiele ein nei it gemeentehûs. Ik gean yn de lange rigele foar de bali stean en sjoch yn tinzen hoe de kriminelen ùs bank plunderje. Nei al myn hebben en hâlden op it papier set te hawwen gean ik nei hûs ta. Myn man had er lokkich alle begrip foar en seit: "It komt wol goed, famke."

Ûnder it pankoek bakken giet de telefoan -de beurs, tink ik- mar it is myn suster. Ik leauw dat ik net sa freunlik wie. We sitte swijend te iten, allegearre ûnder yndruk fan myn avontoer. Yn ienen bliuw ik yn de lèste pankoek stykjen, de telefoan rattelt wer, en der is de beurs. In frommeske had him fûn, yn bliid stean ik har te wurd.  Efkes letter gean wy mei in great bos blommen op in paad.

Yn myn betinken binne der noch hiel wat earlike minsken.

Oer Wokke

"Efkes oer my sels want wa my net kin bliuw ik in fremde foar. Ik bin berne yn Âldeboarn en de jongste fan fjouwer bern. "Twa jonges en twa famkes. In Keninklik Getâl." sei ùs mem altiid."

Lês mear ...

Sa ist en net oars

“‘It is my allegearre likefolle’, sei de man, ‘as myn wiif mar gjin widdo wurdt ‘.”

Hoefolle hjir?

Op 't stuit 2 lêzer(s).

Doe op dizze dei

Samar in stikje

Leare

Kategorieën

Archyf