Op stap

Oer mijselsOp stap

De au pair

trochPosted on 0 Comments1min read1004 views

Al wer jierren allyn gong in famke ùt Fryslân as aupair nei Ingelân. Sy woe net allinne de taal leare mar ek selsstannich wurde. Sy hie de grutte leafde fûn mar troch stânsferskil en wize fan leauwen (wie dû sa) woe sy wis wèze dat it allegearre wol de muoite wurdich wie.

Fia kunde kaam sy by minsken yn it sintrum fan Londen telânne. Sa ùt in doarpke yn Fryslân delpoate yn in wrâldstèd. Sy koe amper hollânsk prate, lit stean fan ingelsk. De frou wie balletdûnseres en de man ingenieur. Se hiene ien bern en tige bedoarn. Wat wie sy earste tiid ûnwennich mar se sette troch. Nei in skofke kryge sy freonen en it begon te wennen. Oan 't in freon tsjin har sei dû hy fan har ferhaal hearde;

"Do moast nei de stim fan dyn hert harkje en net nei oaren."

En dat hat se dien. Se hat hja sels kinnen leard mar ek de taal...


Op stap

Revyzje

trochPosted on 0 Comments1min read1119 views

Yn in sealtsje fan it sikehûs sitte wy oan 'e kofje mei keek. In ploechje minsken sawol froulju as manlju sitte om 'e tafel. We binne hjirre op in foarljochtings middei oer knibbeloperaasjes.  In aerdich jong 'ding' jowt tekst en ùtliz.

Sy sjocht er trouwens net nei ùt dat sy al oan kunstknibbels ta is...

Mar tige enthousiast ferteld se wat ùs te wachtsjen stiet. Der wurd in film draait oer in nepoperaasje wer`t gjin drip bloed oan te pas komt. Mar dochs komt it my hiel realistysk oer. It sikenhûs is oan it ferbouwen en de wurklju binne bûten oan it seagjen en boarjen dat hearren en sjen jin fergiet. By it sjen fan de knibbelfilm en it lûd op de eftergrûn giet in man oerein: "It hoecht om my net mear.." seit er en giet foart.

Mar de rest bliuwt sitten. We sjoche mekoar es oan en freegje ùs ôf wat moatte wy dan mei de âlde knibbels?

Op stap

Grientesnijer

trochPosted on 2 Comments1min read1058 views

"Giest mei nei de Hûs en Tùn Beurs yn Ljouwert?" freget myn freondinne. Sy wennet op in pleatske en is altiid yn foar nije ideeën. Mei ùs eigen fjouwerkante meterkes grûn ha ik net safolle yn de bry te rieren dochs gean ik mei.

Amper rûmte te finen foar ùs auto komme wy by it Fec oan. Al by de yngong stiet in man mei in hiele handige grientesnijer. Hoe dy man mei winterwoartels, sipels,  prei  en noch mear griente omgiet stean ik fersteld fan. En dat allegearre stoppet hy yn in apperaet. Je kinne der mei wôkke mar ek mei friture. Wy binne entûsjast en keapje beide sa`n ding.

Fjirder gean we. Wy sjoche ùs eagen ùt: prachtiche tùnhuzen mei de moaiste terrassen. En dan noch de gersmatten, ik fiel der efkes oan: soe it wol echt wèze? Moaie swimbaden yn alle soarten en mjitten. Yn tinzen sjoch ik my sels al sitten yn in ferliedelike bikini, op 'e rânne fan in marmeren swimbad. Myn freondinne hat it al klear: sy begjint in "Bed en Brochje" en fan dy opbringst komt er in fantastyske tùn mei swimbad. Fol mei plannen en ideeën ride wy nei hûs ta.

Hjoed ha ik de grientersnijer probeare. Hoe dy man it hie ik wit it net mar hy stiet wer yn it oanrjochtkasje.

Stom, stom, stom, dy man hie ik erby nimme moatten...........

MinskenOp stap

Earmhûs

trochPosted on 0 Comments1min read964 views
foto: kroniek van enkhuizen
foto: kroniek van enkhuizen

Fan ôf it skoalplein seagen wy ùt op in earmhûs. Op in bank foar it hûs siten altiid prûmkjende âlde mantsjes en in handikapte jonge. Waar as gjin waar, sy siten bûten jier yn jier ùt.

Sa ùs ferteld waart moast it hûs skjin bliuwe. De jonge wie in wees mar waart by de âlde minsken poate. It byld fan dy  âlde mântsjes en dy jonge op de bank sil ik nea ferjitte. Letter binne de earmhùzen yn  Fryslân slùten en binne de minsken nei gruttere opfangfsintrums gong sa as Nieuw Friesburg op it Hearrenfean.

Dat byld fan dat earmhûs krige ik foar myn eagen by de iepening fan in spiksplinter fersoargingshûs. It kontrast wie grut neat ûntbruts er oan. Der wie in swimbad, fisiotherapy, gymnastykseal, apteek en in soart ûntspanning foar de âlde minsken. Prachtige oanleunwennings en aparteminten. Hiel moai fansels foar eltsenien.

Mar wat hie ik dat dy âlde mantsjes en dy handikapte jonge fan herte gunt.

Mar tiden hawwe tiden.

De FamyljeOp stapSamar

Nei mem ta

trochPosted on 3 Comments2min read1133 views

"Ik wol nei mem ta", seit de man en hy lûkt en skoart oan de kruk fan de doar.

Myn suster en ik binne op besite yn in ferpleechhûs foar deminte alderen. In pear jier allyn waart ùs mem opnaam, se koe har net mear allinne rêde. Ùt har sels wie sy in humorist, altiid wille en gek dwaan. Mar doe sy stadich oan demint waart wie se lilk en opstinaat. Sa kaam sy yn it ferpleechhûs telânne en mei de juste behândeling en medikaminten kaam stadich de humor werom.

Der wie in romme hûskeamer mei in grutte iet tafel en stuollen.  Manlju sawol froulju siten der omhinne. De iene wie oan it breidzjen en in oaren ien oan it printsjes besjen, it grutste part stoarre foar him ùt. Mar ùs mem wie op dreef: se fertelde de iene mop nei de oare. Se helle se wol wat troch elkoar mar net ien fûn it slim.

In frou rôp hieltyd om in suster, sawol yn it Ingelsk, Fransk as Spaansk. De suster fertelde my;  dat sy mei har man yn de horeka sitten hiene yn ferskate lânnen. Wol demint mar de fremde talen bleunen. In âld wyfke krige nea besite, se hie wol acht bern mar ik ha nea in bern sjoen. Der wie ek in âld leraar, syn libben lang hie hy les jûn en nò wiene de âlde minsken syn leerlingen. Stilte rôp er hieltiid en sloech mei de fûst op de tafel mar net ien harke. En de bakker ùt Oerterp suteld noch alle dagen mei bôle, mar hat  gjin klanten mear.......  Wat binne minsken dochs boeiend...

De man by de doar wol noch hieltyd nei syn mem ta. Koe ik him mar helpe.


Neibyld: Mark Miller, Reuters
MinskenOp stap

Fjirdepartsje brèa

trochPosted on 1 Comment1min read1247 views
Fedde Schurer
Fedde Schurer

Der stiet in grutte brede man foar my mei in hiel bosk wyld griis hier. Hy benimt my it hiele  ùtsicht. Ik stean yn in bakkerswinkel te wachtsjen. De winkel stiet grotfol mei  klanten. Doe destiids,  koene jo noch gjin nûmerke lûke.

In jong ding stiet achter de toanbank en docht o sa har best. Dan is de grutte grize man oan bar. Hy seit mei  in swiere stimme wat hielendal by syn lea past: "Ik wol in sniend fjirde partsje brea". Se sjocht him ûnnoazel oan en begrypt him net.

Dan seit hy it noch ris; "Ik wol in sniend fjirde partsje brea... "

Der komt reuring ûnder de wachtsjende klanten mar hy hâld fol. Ik bin hielendal net hastich mear. Ik fyn it geweldich dat ien sa op syn strepen stiet en him net ôfliede lit troch fûterjende minsken. Nei dat hy it noch ris sein hat seit hy tsjin it ferbouwerearre fanke; "Iet it sels mar op" en foart wie der. Dat byld fan dizze yndrukwekkende figuer stiet my noch dùdlik foar de geast.

Dy man mei syn ymposant postuur en wyld bosk hier wie Fedde Schurer, dichter en skriuwer  fan Fryslân. De bewûndering foar dizze man is doe des tiids ûnstean en troch de tiid allinne mar oanboaze.

 

Sjoch ek: Jierwiksel 2010-2011
MinskenOp stap

Taksyferfier

trochPosted on 0 Comments2min read919 views

De taksysjauffeur seit tsjin my dat hy noch nei it sikenhûs moat op bisite. Op myn fraach as it  earnstich is skothollet hy. "Myn frou hat M.S. en hat er boarstkanker by krige. Se hat hege koarts in onstekking is er by kaam." Op myn fraach as hy him wat redde kin seit er; "Ik ha noch in dochter thùs mar dy bern ha ek hun eigen libben." Ik ha mei de man te dwaan. Hy liket  my o sa iensum. "Sterkte", siz ik. In ôfsage sizwize, ik wit it, mar wat moat ik oars ?

Wy, myn man en ik, ha taksyferfier. In prachtige ùtfining fan doar tot doar. Ùtfûn troch de gemeente wer`t wy wenje.  Sa litte wy ùs ride troch ferskate sjaufeurs. Sawol froulju as manlju , jong as âld in dieltiidbaan as fèst yn `t tsjinst. En sa ha ik al hiel wat minsken kinnen leard. En omdat it minske my altiid yn de besnying hâld begjin ik by Dokkum om mei in praatsje. En de measten wurdearje dat; dat der ien is dy`t interesse hat foar hun persoanlik dwaan en litten. Sommige froulju fertelle my dat sy dit baantsje er by doche om de bern studearje te litten. As ik  hja letter tref ferteld sy my grutsk dat de soan "cum laude" slagge is. En dan bin ik bliid foar har. Sy hat er hiel wat ritsjes mei de taksy foar oer ha moatten.

Dizze taksy ûndernimmer hat wol oer de hûnderd sjaufeurs. Ik moat noch hiel wat ritsjes meitsje om it minske achter de sjaufeu(r)(se) kinne te learen...

"Wer sille wy moarn hinne?", freegje ik myn man? Hy sjocht my fremd oan; wol se al wer foart!


Op stapSamar

De Lege Knip

trochPosted on 2 Comments2min read1146 views

'Ha jo ek kralen?' freget in man oan it frommiske achter de kassa. 'Nè' , seit se, 'Jo moatte sels mar sneupe.' Efkes letter stiet er in mem mei in soan foar de toanbank. De jonge wol perfoarst alles wat glès is opkeapje. De mem is er eagenskynlik wat mei oan mar wol gjin heisa en glimket wat. De jonge hâld fol en lit him net omprate. In frommiske ùt in oar lân is dan oan bar, hja hat in pear kopkes en pantsjes yn e hân. Hja wol perfoarst de selde mar dan tolve. Ik stean yn 'e rigele foar de kassa. Suffert... ik lit de iene nei de oare foar gean.

Ik ha thùs yn de wenkeamer in hoekje foar my sels kreèarre. Siz no earlik: wat is dat nò moai in plakje foar jo sels?

De kompjûter en de printer moast fan boppen nei ûnderen ferhûzje. Myn man skodde al mei de holle; wat fynt se nò wer ùt. Nei in protte gedoch stiet alles sa ik it hawwe wol. Mar yn it hoekje kin noch wol in plat smel kastje stean, dan kin der de printer op. Sa belânne ik yn De Lege Knip.  Myn soan woe wol ride ûnder ien betinkst: hy woe net de auto fol mei rimram en tuchguod. Ik tocht, dat falt wol mei as ik him mar ien kear mei ha (ek om de auto fansels)

Mar dan komt de problematyk; ik hâld fan minsken. As ik sa tusken de minsken stean ferjit ik wer ik foar kaam bin en lit de iene nei de oare foar gean. Siz nò sels wat is er nò boeiender dan minsken? Net ien is it selde. Wy hawwe it kastje fûn en it past krekt yn syn auto mar ek yn myn hoekje. Allinne de kompjûter ferekt it mei de printer gear te wurkjen.

Foar dat wy de doar achter ùs ticht lûke sjoch ik noch krekt hoe de man fan de kralen en de man fan de glèzen tegearre stean te praten. Soene hja it oer it glès ha as oer de kralen as oer glèzen kralen?


Op stap

Macula

trochPosted on 0 Comments2min read1141 views

Der sitte wy dan, myn man en ik yn in wachtkeamer fan in hiel grut eachsikenhûs. Ik sjoch ris om my hinne. Soe der ek in bekinde by wèze? Mar hoe soe dat ek? Dy minsken komme allegearre ùt it westen.

Mar stik foar stik ha sy in ferbânt foar it each. De iene hat him lofts en de oare rjochts. It spiit my om it te sizzen mar ik ha it gefoel dat hjir in teaterstikje opfierd wurd. By it sjen fan dit ploechje minsken kin ik it laitsjen hast net litte. Yn myn eachen binne it allegearre Mosje Dajan`s

Ik gean oerein en sjoch om my hinne. Soe min hjir ek  kofje krye kinne. Dèr is in kofje apperaat  mar dy wol allinne  produsearje as hy euro`s sjocht.  Ik kin it ding net oan 'e praat krye. Al gau rint de wachtrûmte  leech en foar dat ik it troch ha stean se om my hinne. Se drukke allegeare op ferskate knoppen. En ja hjer, der komt cappuccino ùt mar sûnder bekerke der ûnder. Lokkich ha de measten in pleister oer de eachen en sjogge de rafaasje net. Mar ik tink  by my sels 'wie ik mar thùs bleun, dan hie ik gewoan kofje setten'.

Troch de alteraasje ha wy net heard dat ùs namme oproppen waard en in ûngeduldige assistint stiet ùs te wurd. De eachendokter seit tsjin myn man: 'Jo hawwe Macula' Dat is net best fansels en ik libje tige mei him mei.

Mar dochs klinkt it my as Drakula yn de earen.

Foar alle minsken yn dy wachtrûmte hoopje ik dat sy goed sicht krye meie fan 'e dingen om hun hinne...

Op stap

In Libbensles

trochPosted on 1 Comment2min read1031 views

Lilk stean ik de man te wurd dy achter de bali stiet fan myn soargfersekering. Hoe kinne se my nò san grutte rekken stjûre foar in lyts skofke fisioterapy. Ik ha der gjin wurden foar mar de man kin it ek net helpe: hy heard geduldich nei myn wiidweidich  petear. Ik bin it net iens mei him en hy net mei my.

Lang om let moat ik dochs beliis jaan. Ik betink my dat je by dit soart minsken altiid oan it koarste ein lûke. Ik freegje noch oan him as hy ek in baantsje foar my hat. In dieltiidbaantsje as sa. Dat is dochs modern net! Mar de man begrypt neat fan dizze klant en fynt my mar nuver.

Dan kom ik yn in saek dy alles op it med fan elektryske apparaten hat. Der stean in hiele rigele minsken te wachtsjen. Dit soart minsken kost tiid want dizze lju komme mei fragen der`t de winkelman achter de toanbank ek noch noait fan heard hat.

Dan ynienen komt der in man oanriden yn syn skootmobyl, rjocht op de minsken yn. Dy wike oan 'e kant, ik spring gau op side want ik ha gjin nocht om noch ris nei myn soargfersekering  te gean. Ik ha noch krekt de moed him te freegjen as ik him helpe kin. Dan barst er yn ienen los tusken al dy minsken, ien en al opstânnichheid en fertriet en hy ropt it ùt;

"Ik ha tritich jier frachtwein sjaufeur west op it bûtelân. Noait in ongelok as oanriding hân en ik kin nèt omgean mei dizze ferrekte karre...."

Ik skamje my djip. Wat bin ik dochs in oelewapper my sa drok te meitsje oer in rekken. Ik bin oant myn tiennen ta mei dizze man begien. Ik ha wer in libbensles leard. Hast soms ek begrutsjen mei dy sels: der binne altiid minsken dy it minder as dy....

Oer Wokke

"Efkes oer my sels want wa my net kin bliuw ik in fremde foar. Ik bin berne yn Âldeboarn en de jongste fan fjouwer bern. "Twa jonges en twa famkes. In Keninklik Getâl." sei ùs mem altiid."

Lês mear ...

Sa ist en net oars

“Ik sjoch op gjin hûndertsje, sei de keapman, en hy seach yn it lege jildlaadsje.”

Hoefolle hjir?

Op 't stuit 2 lêzer(s).

Tiden op de Twitters!

Doe op dizze dei

  • 01-10-2022 Neat!

Samar in stikje

Swier waar

Kategorieën

Archyf

Tidenhawwetiden stats

Tal berjochten: 832
Tal blèdsiden: 10
Tal reaksjes: 1,497
Tal kategoryen: 11
Tal tags: 25
Tal wurden: 233,875
Yn totaal media: 1,940

Lêste update:
21 maaie 2022 @ 12:00