“Mem, is it wier?“, freget myn soan. “Wat is wier?” Hoe faak wurde jo frege: “Is it ek wier?” Ik ha al es heard dat ferslachjowers noait sizze meie: “Ik wit it net…” Ek menisters moatte dat omsile. Doe`t ùs bern lyts wiene moasten jo altiid in andwurd jaan. As jo it andwurd wisten as nèt. Sei [Lês mear »]
Ha jimme juster ek foar de telefysje sitten en nei de troanrede heard? Ik hie al gau myn nocht en koe de trystiche taspraak fan de keninginne net lang oan hearre. Dèr oerhinne kamen de menisters en de minsken dy der ferstân fan hiene oan it wurd. En as jo hun leauwe moatte dan komme de [Lês mear »]
Der leit hy yn syn koer, ùs Ollie. Hy is siik en hy hoastset him stikken. Wy binne al wiken mei him oan it dokterjen. Hy hat focht achter longen en hert. Ik wit wol: hy is sechtjsin jier wurden mar as jo fan it bist hâlde dan wolle jo him sa lang mooglik yn [Lês mear »]
Foar de doar stean in man en in frou kreas yn it pak. Op myn fraach wert ik mei helpe kin seit de man; “Denkt U wel eens aan uw uitvaart?” “No nè“, siz ik; “en nò al hielendal net, ik bin oan it itensiden.“ “Bent u wel verzekerd in geval dat?” “Wat bedoele jo [Lês mear »]
“Hawwe jimme bern noch respekt foar jimme?” frege hja. Wy sitte tegearre kofje te drinken.We kinne mekoar al jierren en sa komt it petear as fansels op de bern. Har dochters binne like âld as ùs soanen. Op har fraach oer respekt moat ik oer nei tinke. It is in direkte fraach en dat freget [Lês mear »]
Der stiet in monteur foar de doar. Ùs televyzje docht it net mear. UPC hat grut underhâld plege yn hiel de omkriten. Gefolch: gjin byld allinne snie. De man fan it kastje bûten is nearne te finen. Dan mar skilje mar dan begjint de illinde. Hoe lis ik de man oan de telefoan ùt wat [Lês mear »]
“Mem, Indy is ek dea…“, seit myn soan. Ik hear wol; hy is oandien. Ik lis al op bed en krij noch let in telefoantsje. Yndy is in rûchhierriche Jack Russell. Sechtsjen jier allyn ha sy him tegearre ophelle ùt Ljouwert. It hûntsje wie fan in eartyds Veronicaskip-eigener. De man hie in stik as wat [Lês mear »]
In jonge fan sechstsjin jier sit oan ‘e bar yn it café “Onder de Linden” yn Lùnbert. Hy wie noch wol oan de jonge kant om dèr te wèzen, mar ja wat moat je oars as jo oars neat dogge as wurkje fan moarns ier oan `t jûns let. Achter de bar hinget in grut [Lês mear »]
“Mem, nò is myn fyts alwèr stellen!” Us soan komt pûr lilk thùs fan skoalle. “Hiest him net op slot tink.” is myn reaksje. “En juster ha ik him noch plakke litten by Hanske de fytsmakker.” giet hy fjirder. De safolste fyts is foart. Wy keapje ùs earm oan fytsen en keapje allinne noch mar [Lês mear »]
Yn de moaie parktûn fan “Residentie Oranjewâldflat” stean san fiif- en tweintich kreamkes yn ‘e rûnte opsteld. En tusken dy standhâlders stean wy mei in kream fan eigenmakke sieraden. It doel fan de “fair “; it moat in grien karakter hawwe. Dat hâld yn, eigen makke produksjes en miljeu-freonlik. Fan alles kin jo der fine, [Lês mear »]