Minsken

Ik ha mei har te dwaan. "Fest wol." sis ik.

"Jo binne samar fergetten." giet se fierder; "As jo net wat spektakulêrs dien hawwe sa as in minske ùt in brânend hûs as ien ùt in wek helle ha, dan binne jo foar de ivichheid fergetten."

Jo hawwe dochs bern? Dy sille jo wol nea ferjitte, soe it net?"

"Dat ist him just; ik sjoch hun noait."

"It is net in klacht fan in âld minske hear." seit se der hastich efteroan. "Mar se binne allegearre skieden en wer trouwd. Ik kin de oanhing net mear."

"En beppesizzers, ha jo dy ek?" freegje ik; "Sjogge jo dy wol es?"

"Hja binne ek fremd foar my. Net ien is nei my ferneamd." Ze laket skamper en lûkt in frjemd gesicht.

"Frou Dykstra!" ropt in suster; "Jo beppesizzer siket om jo!"

"Oant sjen!" rop ik noch mar ik bin alwer fergetten...

Ik skrik erfan, it oerfalt my. Der moat ik oernei tinke.

Efkes letter stjûr ik har in berjochtsje dat ik dat net dwaan kin. Ik bin der te emosjoneel  en te skrutend foar,  soks soart dingen is neat foar my.

De hiele dei tôchje ik der mei om en ha lêst fan mysels.

Ik ha har wol sechstich jier kinnen. We hawwe tegearre in soart meimakke en soe ik dat no net foar har dwaan wolle.

Letter op `e moarn skilje ik har werom; "Rekkenje mar op my." "Ik hie net oars fan jo ferwachte." seit se.

Nò moat er wat op papier. Mar wat? It moat net it selde wurde as wat de famylje seit, betink ik my. 

Ik gean yn tinzen werom nei de earste kear do ik har moete yn de haven fan Langwar. It sloech oan: wy hâlden altyd kontakt, wert wy yn de wrâld ek wienen.

Ik set wat op papier mar ferskuor it hieltyd wer. In kreas stikje mar it rekket myn hert net. De kompjûter makket oerûren en de printer seit: "Doch it sels mar."

Einliks, as de sinne ûnder giet en de skimering ynfalt bin ik tefreden. As ik dan yn de grutte grôtfolle tsjerke stean ferhelje ik mei fêste stim oer ùs freonskip.

Se sjocht my oan en glimket.

"Dag." sis ik, en nim ôfskied.

Ik wol graach wat foar de mienskip dwaan mar ik bin net oerâl like goed yn,

Foarlêze like my dochs wol wat mar dat is makliker sein as dien. De earste kear foel tsjin: foar dat ik goed en wol ùt ein set wie, wie de helt al yn sliep fallen.

Geandewei waard it better. Ik hie troch dat it koarte stikjes wêze moasten. En se moasten fuortendaliks oandacht lûke.

In kollega hie in stikje oer behingjen  makke. Myn buorfrou fan hûnderd fearre oerein. "Dat ha ik faker dien." flùstere se.

Ek it teltsje oer pankoekbakken sloech oan, se begûnen om it hurdst te roppen.

"Nije wike wer hè?" rôp âlde Jilderd en treaun net sêftsinnich de rollater foar him ùt.

"Hoe fûnen jo it, Adema?" frege ik.

"Moai lêzen hear. Ik koe net alles hearre mar dat lei him oan my."

Foarlêze.

Nei dat ik my oanmeld ha gean ik sitten en ferfeel my mei blêden dy âlder binne dan ik sels.

Nei in skofke komt er in jonge frou  yn de wachtkeamer. Se sit yn in weintsje treaun troch in jongeman.

Behelpsum freget er har wert se sitte wol, en as se it wol waarm genoch hat.

Hoeden triuwt er har by de tafel. Ik skat har op noch gjin tritich jier.

Ik begjin in praatsje en al ridlik gau komt se los. Se seit dat se in harsenblieding hân hat.

"It is in ramp foar my," seit se; "ik wie krekt begûn as selfsstannige undernimmer."

Se kin it net droech hâlde en ik krij it ek te krap.

"Mar se krije my der net ûnder." seit se striidber en faget de triennen oan de jas ôf.

Myn namme wurdt roppen.

Wat doch ik hjir eiglik? freegje ik my ôf. Ik wol fuort mar de dokter stiet al yn de doar.

Hernia.

Ik ha Pier wol fjirtich jier kinnen, hy wenne mei syn frou ticht by ùs. We hiene in 'klik' sa `t hja hjoed-de-dei sizze.

Altyd efkes swaaie as in praatsje oer it waar en de bern. Ik sil him misse mei syn gekjeierij.

Yn ùs nije omjouwing gean gauris minsken dea, faaks troch âlderdom.

De iene seit jo mear as de oare mar eltse kear rekket it my hoewol ik somtiden de persoan hielendal net kint ha.

"Wat soe dat foar minske west ha?" freegje ik my dan ôf. "Hat se wat neilitten foar de minsken om har hinne?"

En dan ha ik it net oer it ierdske guod mar oer it wêzen fan dyjinge.

Hat hy as sy waarmte en meiminslikheid utdield, de wrâld in bytsje better makke?

Mist wurde...