De wrald
‘Verstaat u mij?’
Verstaat u mij?” freget de grutte, rizige man neist my. Yn it âlderein hûs weard ik wenje hawwe wy sa no en dan in foarlês middei. Dy wurdt dan fersoarge troch de ynwenners sels, de gearkomsten wurde goed besocht. Al hoe wol de gelûdsapparatuer wol es wat te winsken oer lit, want net elkenien wit [Lês mear »]
Optimistysk bliuwe… Wa sei dat ek wer?
Hy soe er rûn kofjetiid wêze. Ier en betiid fan bêd ôf, fansels. Einliks al yn de nacht oan it skarreljen. Want sa bin jo as mem. Hâldt hy no fan reade wyn as rosé? Bier net, dat wit ik noch wol. In pear gebakjes kocht en ik bin er klear foar. Mar it wurdt [Lês mear »]
Spannende tiden
Der stiet hja yn ‘It Fermidden’ (de grutte seal), it is kofjetiid. In slank eptich frommeske, se is de direktrise fan dit âldereinhûs. En ás sy komt, dan is er wat te rêden. Eltsenien dy dat noch kin, giet rjochtop sitten. ‘Wa is sy?, wurdt er flústere, ‘Kinst sto har?’ ‘In nije bewenner, seit er ien. [Lês mear »]
Werom- en foarùtsjen
Min wol hjir graach witte hoe de minsken de Corona-tiid troch kaam binne. En derom hawwe se in gearkomste belein yn it tehûs want praat efternei hat net ien wat oan. En sa sitte wy op in moarn oardel meter fan elkoar ôf yn de seal. Kofje en koeke is er genoch want foar de geselligheid [Lês mear »]
Min moat dochs sjonge kinne?
We meie no ek net mear sjonge.” seit se mei in tryst gesicht. “Wat bedoele jo?” freegje ik. Ik moat er noch efkes ynkomme, de moarn is noch ier. We sitte yn de grutte seal kofje te drinken, op paste wize in eintsje fan elkoar ôf. En omdat it grutste part hurdhearrich is falt de kommunikaasje op [Lês mear »]