Diskusearjearje

Untitled-1Wolsto foar ùs in jûn fersoargje mei dyn websideferhaaltsjes?” freget de foarsitter. “Soe hun dat wat ynteressearje?” sis ik. “Sykje mar wat ùt.” seit se; “Do kinst de tahearders wol.

En der wringt by my de skoech. It is in mingd selskip. En dan noch; welke ferhaaltsjes komme der foar yn oanmerking?

Dagen bin ik der mei oan ‘e gong. Hoe langer ik der mei dwaande bin hoe dreger as it wurd.

Al lêzende belibje ik de situaasjes op ‘e nij. Undanks dat ik se op de webside publisjeare ha is it in yntym barren wurden tusken ùs beide. Se geane ommers oer libben en dea, oer alles wat in minske yn syn deistich bestean belibje kin.

Ik beslut der mar op te weagjen en nim fan alles mei.

Troch de underwurpen fan myn ferhaaltsjes is it in diskusjejûn wurden. En wat is er no moaier dan iepenhertich oer fan alles wat ùs dwaande hâld te diskusearjen?

Ik hie my net drok meitsje hoecht; der binne mar trije ferhaaltsjes oan bar kaam. De foarsitter wie tefreden. Wat wol men noch mear?

Print Friendly, PDF & Email
Abonnearje
Notify of
guest

16 Comments
Âldste
Nijste
Inline Feedbacks
View all comments
Appelvrouw

Nu nog wachten op je boek!

Appelvrouw

Maar Wokke, zo ben ik niet geboren.
En mijn niveau is momenteel nogal laag vergeleken bij pakweg 2002 tm 2009.
Ik mis mijn eigen kracht momenteel.
Jouw verhalen lezen lekker makkelijk weg, maar ze hebben wel een boodschap. Je hebt een mooie kijk op je omgeving.

Appelvrouw

Innerlijke kracht bedoel ik, na overlijden van Vroems kom ik niet meer op gang, met niks meer.

Appelvrouw

Wokke,
Dank voor je aardige reactie. Ik praat op mijn blog en soms ook wel met naasten. Maar dat zijn geen mensen die Vroems gekend hebben, en dat maakt veel verschil.

Appelvrouw

Wokke, Jullie waren zelfs “bijna” buren.
Een boek schrijven, tja, daar zijn al zoveel van.
En wat moet ik er daarna mee. Het vraagt heel veel om zoiets te doen, en ik heb geen kruiwagens.
Maar het belangrijkste is wel dat je orde moet scheppen. Ik ben gewend aan korte verhalen. Een boek heeft meer bladzijden 🙂

Appelvrouw

Hij kon met veel mensen goed opschieten en stond voor iedereen klaar. Even langs voor een kopje koffie en iets doen, dat was zijn motto. En vooral niet te lang blijven hangen. En je kon overal met hem over praten, van de vuile was tot diepzinnige politieke onderwerpen. En hij kon je altijd overtuigen van zijn gelijk, maar stond toch open voor andere meningen, maar de zijne was natuurlijk de enige juiste 🙂
Maar goed dat is nu niet meer.

Appelvrouw

Dat ben ik helemaal met je eens, Wokke.
Ik ben me vaak bewust van die geluksmomenten.
Ken ook voorbeelden van mensen die hun partner plots verloren en soms op gruwelijke wijze.
Ik ga nog een poosje boffen! : -)

Appelvrouw

Dankje, Wokke.