troch
Sa as eltse simmer mochten wy wer in tsjinst fersoargje yn de Rotonde Tsjerke fan Tsjalbert. Yn it kader fan oekumenyske tsjinsten geane minsken fan ferskate kleuren foar.
Nei oanlieding fan de tekst ùt Romeinen 12;2 (“U moet andere mensen worden met een nieuwe gezindheid“) hiene wy as tema: “Wie nooit van mening is veranderd, heeft zelden iets geleerd”.
Sa wol op it med fan leauwen as maatskippelik moatte we doarre te feroarjen. Min moat somtiden troch skea en skande leare om jo miening by te stellen. Troch de jierren hinne binne wy grutbrocht mei it tinken “sa is it en net oars”. Troch dy strakkens binne hushâldings, houliken en op it tsjerklike med spjaltings kaam. Noch sjogge wy der de gefolgen fan. Do en ik, wy moatte ùs oanpasse, meigean mei de tiid en nèt stykjen bliuwe wat eartiids wie. Mar bliuw wol altyd deun by dy sels.
“Wie nooit van mening is veranderd, heeft zelden iets geleerd.“
Jonges, jimme mem moat noch in soart leare mar se docht har bèst…
“Wij moeten ons aanpassen…”
Maar wie begint eerst met veranderen? En waarom is het niet goed te blijven steken in wat eerst was? Ik wou dat het eens wat langer stil stond ipv alsmaar veranderen, en dus aanpassen.