“Hast de krante al krige?” ropt Geert oer de skutting. “Nè.” sis ik.
“Dy rot jonge dy de krante rûn bringt fytst ùs gewoan foarby!” seit er lilk.
“Ik sil wol efkes de redaksje in mail op poaten stjûre.” sis ik.
En ik moat sizze as ik op ien ein bin dan bin ik efkes ùs mem. Dy koe op san stuit it man-en-boet-goed opsizze. Sa tink ik tefreden; ‘Dit moatte se hun wol oanlûke.’
Dagen geane foarby. Ik hear neat.
‘Giet neat boppe skiljen.” seit myn man. Mar dan ha jo it noch net hân. In blikken stem seit wat jo dwaan moatte. Nûmmer 1 oant 5 hannelje ik ôf. Mar it komt klear. “Jo sille him hjoed noch in de bus ha.” seit de blikken stim. “Geert!” rop ik oer it sket; “Hjoed hast him.”
Mar al wat komt gjin krante. Wa sei ek al wer dat de deiblêdden it dreech hienen? ‘Se fertsjinje net oars‘ tink ik gremitich …
Argewaasje, ergernis en noch folle mear ;-(
