Wolle jo ien middei yn de wike foarlêze?” freegje se my.
Ik wol graach wat foar de mienskip dwaan mar ik bin net oerâl like goed yn,
Foarlêze like my dochs wol wat mar dat is makliker sein as dien. De earste kear foel tsjin: foar dat ik goed en wol ùt ein set wie, wie de helt al yn sliep fallen.
Geandewei waard it better. Ik hie troch dat it koarte stikjes wêze moasten. En se moasten fuortendaliks oandacht lûke.
In kollega hie in stikje oer behingjen makke. Myn buorfrou fan hûnderd fearre oerein. “Dat ha ik faker dien.” flùstere se.
Ek it teltsje oer pankoekbakken sloech oan, se begûnen om it hurdst te roppen.
“Nije wike wer hè?” rôp âlde Jilderd en treaun net sêftsinnich de rollater foar him ùt.
“Hoe fûnen jo it, Adema?” frege ik.
“Moai lêzen hear. Ik koe net alles hearre mar dat lei him oan my.”
Foarlêze.
