Do moast dy oanpasse.” sei men gauris tsjin my do ik jong wie; “Wolst sto wat wurde yn it libben, dan moast leare.”
Ik dy alles om it eltsenien nei it sin te meitsjen en te dwaan wat er fan my ferwachte waard.
Min moast mei dwaan kinne, sawol op it sosjale as op it kulturele mêd.
Hùshâldskoalle, as men dat hân hie, dat wie neat. Mar de ULO. dat wie noch better.
En dan nei de RSG, dat wie hielendal winslyk fansels.
Dat gong allegearre oan my foarby. ” Gean mar es oant wurk” sei ùs heit.
Folle letter kaam ik ta untdekking dat ik mear koe dan dat ik sels tocht hie.
Dochs ha ik troch fallen en opstean, mei glans de Universiteit fan it Libben troch rûn ,
Ik bin slagge mei flagge en wimpel, allinnich mar troch mysels te wezen en net omdat ik in kopy weze woe.
Ik bin dy ik bin …
Dat heb je mooi geschreven en je ben geworden wie je ben
Mooi!
Instemmende groet,
Iets van herkenning ?
It wie net altyd maklik, mar ik my sels nea ferleagene….!